اقتصاد۲۴-در یادداشت حجت الاسلام و المسلمین مسیح مهاجری، عضو حزب جمهوری اسلامی آمده است.
شرایط در خانه ماندن به دلیل جلوگیری از گسترش ویروس کرونا که پیش آمد، مسئولین به رئیس رسانه ملی توصیه کردند با تولید و پخش برنامههای شاد، کاری کند که مردم سختی در خانه ماندن را کمتر احساس کنند.
گویا مسئولین نمیدانندکه تلویزیون خودش نزده میرقصد، حالا که این توصیه را کرده اند، ملت، گرفتار خوش رقصیهای تلویزیون شده و نمیداند چه کند!
بیشتر بخوانید:اصولگرا و اصلاحطلب، «پایتخت» را میزنند
مجموعه تلویزیونی پایتخت، علاوه بر ایرادهای زیادی که به خاطر محتوای ضدفرهنگی دارد، حالا به جان دین و خانه خدا و حج هم افتاده و به بهانه طنزپردازی، عالیترین جلوههای مناسک دینی را هم به تمسخر گرفته است. در تخصص من نیست که با زبان هنر وارد جزئیات موضوع شوم، ولی به عنوان یک بیننده تلویزیون که دلم میخواهد همواره رسانه ملی مروج ارزشهای دینی و تقویت کننده سنتهای ملی و بنیانهای فرهنگی و اعتقادی باشد، وقتی صحنههای بازگشت بازیگری که در نقش فرد به حج رفته بود را دیدم، در پیشگاه شهدا و جانبازان دفاع مقدس و تمام انسانهای خدا باور احساس شرمندگی کردم.
تمسخرخانه خدا با تعبیر "منزل خدا"، جعل عنوان "خانه شیطان" برای جمرات، بازی سخیف با آب زمزم، بازگشت از حج اول با سر نتراشیده، ولی زخم شده در اثر رمی جمرات و... بعضی موارد آشکار ستیز با دین در یکی از قسمتهای این مجموعه تلویزیونی است. البته هنوز جوابی برای این سوال هم یافت نشده که بعد از سرنگونی رژیم شاهی و استقرار نظام جمهوری اسلامی، مگر باز هم در ایران تخت شاهی داریم که نام این مجموعه را "پایتخت" گذاشته اند؟
واقعا آیا قرار است ما با بودجه بیت المال، دین ستیزی را ترویج کنیم؟ این کار را که آنهمه شبکههای ماهوارهای خارجی انجام میدهند. راستی اگر دشمنان اسلام و نظام جمهوری اسلامی صدها میلیارد تومان هزینه میکردند میتوانستند با استفاده از رسانه ملی ما چنین اهانتهایی را به مقدسات دینی بکنند؟
نمیخواهم کارهای مفید رسانه ملی را نادیده بگیرم، ولی سوال اساسی اینست که چرا به بهانه شاد کردن مردم، با اعتقادت آنها بازی میشود؟ بهانه هائی از قبیل سرگرم کردن مردم و پاسخ به خواسته مردم هم که همواره از ابزارهای توجیه مسئولین رسانه ملی است، نمیتواند افاقه کند، زیرا همه میدانند که رسانه ملی همانطور که امامخمینی فرمودند باید مثل دانشگاه عمل کند یعنی تاثیرگذار باشد نه تاثیرپذیر.
واقعیت تا کی پنهان بماند