اقتصاد۲۴ – پانید فاضلیان، داستانی که ممکن است عنقریب بر زندگی طیف گسترده‌ای از مردم، از هواداران خلع ید مالک خصوصی هفت تپه گرفته تا افراد بی تفاوت و حتی مخالفان این اتفاق تاثیر بگذارد این است که شاید در یکی از روز‌های آینده قیمت قند و شکر در بازار عرضه و تقاضا به چنان نوسانی دچار شود که پیش از این اقلام دیگری مثل گوجه فرنگی، روغن، پیاز و سیب زمینی، مرغ و تخم مرغ و لبنیات دچار شده بودند.
برای درک بهتر این ماجرا کافیست تا بدانید از اسفند ماه سال گذشته تا اردیبهشت ماه امسال، شکر و شیرینجات در زمره پرتورم‌ترین اقلام خوراکی معامله شده در بازار بوده اند.
برابر آمار‌های رسمی قیمت اقلام گروه شکر، مربا، عسل، شکلات و شیرینی در بازه زمانی یاد شده ۴.۵ درصد گرانتر شده است که از حیث درشتی و بزرگی در جایگاه چهارم قرار دارد.
اگر گمان دارید که قرار نیست در اردیبهشت ماه دیگر تجربه گرانی فروردین ماه تکرار شود ممکن است در اشتباه باشید؛ هفته گذشته بود خبر آمد حاکی از پنج نرخی شدن بهای شکر در بازار و حتی از نایاب شدن عرضه شکر در فروشگاه‌های آنلاین هم صحبت به میان آمد.
اما میان بازپس گیری مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت تپه از بخش خصوصی و کیمیا شدن احتمالی شکر در بازار عرضه و تقاضا چه احتمالی ممکن است وجود داشته باشد؟
بیشتر بخوانید: هفت تپه آزاد شد، اما با انبار‌های خالی!
سرنخ‌هایی از پاسخ به این سوال را می‌توان در لا به لای حرف‌های کارگران هفت تپه جست؛ همان کارگرانی که هرچند این روز‌ها خوشحال‌تر از هر زمان دیگری هستند، اما به چشم خود شاهد بوده اند که مالک و مدیریت خصوصی این مجتمع چگونه در واپسین روز‌های باقیمانده از دوره حضورش موجودی انبار‌های محصول مجتمع را تخلیه و خارج کرده است.
یوسف بهمئی از فعالان نیشکر هفت تپه در این باره به اقتصاد ۲۴ می‌گوید: خدا شکر که بلاخره حق به حق دار رسید و قوه قضاییه پس از یک وقفه چندین ماهه را به خلع ید کارفرمای خصوصی داد؛ طبعا و تبعا هما منتظر هستیم تا هرچه زودتر به روز‌های پیش از خصوصی سازی بازگردیم؛ نمی‌توان کتمان و حاشا کرد که در ۱۴ ماه گذشته این کارگران هفت تپه بوده اند که با خرد جمعی خود مراقب بخش‌های کشاورزی و صنعتی بوده اند؛ حتی محصول امسال که بالغ بر ۴۵ هزار تن شکر تسویه شده است محصول همین خرد جمعی بود و به جرئت می‌توان گفت که در این رابطه مدیریت کارخانه کوچکترین نقشی نداشته است.
وی ادامه می‌دهد: الان در موقعیتی هستیم که فصل برداشت رو به اتمام است؛ به لطف و مساعدت همه کارگران سال ۹۹ محصول به نسبت پرباری به عمل آوردیم به طوری که حالا که موعد برداشت است حجم آن بالغ بر ۴۵ هزار تن می‌شود؛ اینجا لازم است تا بگویم که ظرفیت اسمی و آرمانی محصول هفت تپه تا ۱۲۰ هزار تن هم می‌رسد؛ ابتدای دهه ۸۰ حتی رکورد ۱۱۰ هزار تن محصول برداشت شده را هم زدیم و خب در سال‌های میانی دهه ۸۰ که بحث مافیای واردات شکر به وجود آمده بود حجم محصول برداشت شده تا ۱۰ هزار تن کاهش یافت، اما این میزان دوباره روندی افزایشی به خود گرفت به طوری که تا پیش از واگذاری حجم شکر تولیدی در نیشکر هفت تپه به ۶۰ هزار تن می‌رسید، اما از بعد بازشدن پای بخش خصوصی بود که دوباره روند تولید در مسیر نزولی قرار گرفت و به دلایل مختلف از جمله نداشتن اهلیت در خریدار خصوصی حجم محصول سالانه به ۱۸ هزار تن رسید.
بهمئی ادامه می‌دهد: درست است که الان کارخانه هفت تپه به دولت بازگردانده شده است، اما این نکته هم باید دانسته شود که چه برسر موجودی انبار شکر آمده است؟ طبق قرار داد سازمان خصوصی سازی شکر تسویه شده و سفید باید از کارخانه خارج می‌شد، اما در این مدت هرآنچه از شکر خام و تسویه شده در کارخانه موجود بوده است توسط کارفرما به بیرون منتقل شده است؛ کامیون- کامیون محصول امسال به بیرون بارگیری شده است و تا آنجا که ما می‌دانیم مقصد بارگیری جایی در نزدیک تهران و کرج است؛ اگر از مجتمع به بزرگی و ابهت هفت تپه صبحت می‌کنیم باید بدانیم که جایگاه محصولات آن در اقتصاد خرد و کلان ملی کجاست؟ قند و شکر محصولی استراتژیک است و حول و حوش آن ده‌ها صنعت وابسته شکل می‌گیرد؛ اساسا شکر تسویه شده محصولی لاکچری نیست و جای آن در سبد مصرف عموم جامعه از فقیر تا غنی است؛ برای همین می‌توان پرسید که محصول امسال هفت تپه به چه سرنوشتی دچار شده است؟ زندگی همه مردم به نوعی به قند و شکر وابسته است درست مانند روغن و تخم مرغ که مصرف عمومی و فراگیر دارند، کمبود این کالا‌ها به یقین مشکلاتی متوجه همه مردم از خانواده‌های کارکنان صنایع قند و شکر گرفته تا مردم عادی خواهد کرد.