اقتصاد ۲۴-اینجانب با افتخار به عنوان یکی از دلبستگان و عاشقان فرهنگ و تمدن ایران اسلامی، سلام و درود بی‌پایان خود را به هم کیشان عزیز در سراسر افغانستان اظهار می‌کنم. به این نکته باید اشاره کنم که تعامل و دوستی میان ایران و افغانستان یک تعامل ویژه است. مایلم تا از بیان شیوای استاد گرانقدر فرهنگ و ادب فارسی، دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، بهره بجویم و از تعبیر زیبای «هموطنان برون‌مرز» استفاده کنم. اگرچه به لحاظ سیاسی و تقسیمات جغرافیایی در عصر حاضر، جمهوری اسلامی ایران و جمهوری اسلامی افغانستان، دو واحد سیاسی مستقل هستند، اما به لحاظ فرهنگی و تمدنی، میان ما خط فاصل و مرز حائل وجود ندارد، شما عزیزان به هیچ روی برای ما بیگانه و غریبه نیستید.
شما برادران و خواهران عزیز، از هر تیره و تباری و با هر مذهب و مسلکی، هموطن ما هستید که از قضای روزگار و به واسطه بروز و ظهور تقسیمات سیاسی و جغرافیایی در آن سوی مرز‌های ایران، برای ساختن کشوری آباد و آزاد در تلاش هستید. متاسفانه به واسطه اعمال سیاست‌های استعماری و توسعه‌طلبانه برخی قدرت‌ها در چند دهه گذشته، زخم‌های عمیقی بر پیکر افغانستان عزیز نشسته و همچنان برخی بدخواهان با لطایف‌الحیل و به دستاویز برخی تفاوت‌های فرهنگی و عقیدتی موجود در کشور افغانستان، بر آن هستند تا از بازگشت ثبات و امنیت کامل و پایدار در آن سرزمین شعر و فضل و هنر، ممانعت به عمل آورند، اما با وجودِ عداوت و شناعت (زشتی و پلیدی) دشمنانِ سربلندی شما، فرهیختگان و هنرمندان آن سامان می‌کوشند تا همگام با مسؤولان و دولتمردان جمهوری اسلامی افغانستان بر زخم‌های این پیکره زیبا و شکوهمند مرهم گذارند و توسعه پایدار و همه‌جانبه را برای مردمانی نجیب و صبور به ارمغان بیاورند.
به عنوان یک شهروند ترک زبان جمهوری اسلامی ایران می‌خواهم به پیوندهای قومی عمیق با ترک زبانان کشور افغانستان در هرات و جوزجان اشاره کنم که در طول سالیان و از عهد کهن، یکی از سازندگان فرهنگ و تمدن افغانی بوده اند و اکنون نیز جزو افغانهای دغدغه‌مند و پیشرو در کنار دیگر برادران و خواهران افغانی در راستای ساختن افغانستان نوین در تلاش هستند.
نگاهی اجمالی به تاریخ نشان می‌دهد که هرات در مسیر جاده ابریشم همواره پیوندهای عمیق فرهنگی با کشور ما داشته است؛ به طوریکه نشانه‌های آن را می‌توان در شمال غرب ایران و در شهر تبریز که آن هم در مسیر جاده ابریشم بوده، دید. به طور مثال، تلفیق سبک‌های مهم نگارگری در زمان شاه اسماعیل صفوی با میراث بردن هم آمیزی و تلفیق عناصری از مکتب هرات، ترکمان و شیراز، هنر نگارگری ایرانی را به اوج کمال رسانید؛ به طوریکه ترکیب بندی‌ها پیچیده‌تر و رنگ بندی و طراحی اعتلا یافت.
امیدوارم پیوندهای عمیق فرهنگی و نژادی در جهت اعتلای دو ملت ایران و افغانستان مورد بهره برداری دولتمردان قرارگیرد.
منبع: دیپلماسی ایرانی