اقتصاد۲۴- به نقل از کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری، مدت‌ها بود که بومیان مستعمره‌ها تحت ستم قرار گرفته‌اند و به طرق مختلع به حاشیه رانده شدند. میراث بی‌اعتنایی به فرهنگ و سوءاستفاده از سرزمین‌های مستعمره‌ها حاصل سال‌ها تسلیم سیستماتیک بود که توسط قدرت‌های استعماری و نو استعماری به آن‌ها تحمیل می‌شد. بومیان در سراسر جهان از حقوق خود و دسترسی به سرزمینی که نیاکانشان سال‌ها در آن زندکی کرده بودند، محروم شدند.
بیشتر بخوانید: تورم افزایش دستمزد کارگران را مستهلک کرد
دولت‌های امپریالیستی از پاراگوئه تا فلسطین را تحت سیطره‌ی خود در آوردند و بر مردم آنجا قوانین خود را تحمیل کردند. این روزها، ۴۷۶ میلیون بومی از حق برخورداری مراقبت‌های بهداشتی و حمایت‌های شغلی محروم هستند. به عناون مثال، سرخ‌پوستان بومیان اصلی قاره آمریکا به حساب می‌آیند، اما از سرزمین خود آواره شده‌اند و دستمزد پایینی دریافت می‌کنند. مردم بومی با روش‌های جدید استثمار مواجه هستند، کشور‌های گواتمالا، کامرون و نپال با اعمال قوانین و شیوه‌های تبعیض آمیز، بومیان را در شرایط بدی قرار داده‌اند.
شکست مداوم در حمایت از حقوق مردم بومی و مشارکت آن‌ها در سیاستگذاری و تصمیم گیری منجر به انگ‌زدایی نهادی و انسانی شدن می‌شود. در استرالیا، بومیان ۳ درصد از جمعیت تشکیل می‌دهند، اما ۲۹ درصد از زندانیان این کشور، بومیان این کشور هستند.
زنان بومی کانادا ۱۲ برابر بیشتر در معرض خشونت جنسیتی قرار دارند و هفت برابر بیشتر از زنان سایر گروه‌ها کشته می‌شوند. برای چندین دهه، کانادا در پی سیاست‌های خود، کودکان بومی را از خانواده‌هایشان جدا می‌کرد و آن‌ها را مورد آزار و اذیت قرار می‌داد. رهبران بومی در کشور‌هایی مثل فیلیپین، هندوراس، شیلی، پرو، برزیل، گواتمالا و کلمبیا قربانی بازداشت‌های خودسرانه، تهدید به مرگ و قتل می‌شوند.
برآورد‌ها نشان می‌دهد که جمعیت بسیاری در کنار تبعیض‌ها مجبور هستند با محدودیت‌های جسمی و حرکتی خود کنار بیایند. هرچند اتحادیه‌های کارگری برای حقوق بومیان کارگر تلاش می‌کنند. همچنین سازمان بین‌المللی کار، کنوانسیون شماره ۱۶۹ را به منظور حمایت از بومیان منطق تصویب کرده است.
اتحادیه‌های کارگری باید برای تصویب گسترده و اجرای موثر این مقاوله‌نامه مبارزه کنند. کنوانسیون ۱۶۹ دارای کاستی‌هایی است، اما تصویب و اجرای موفق آن همزمان با کنوانسیون‌های شماره ۱۰۵ (کار اجباری) و ۱۹۰ (خشونت و آزار و اذیت در دنیای کار) می‌تواند موثر باشد. این کنوانسیون‌ها باید بخشی از یک قرارداد اجتماعی جدید باشد که آینده‌ای فراگیر اجتماعی و عادلانه ایجاد کند.