اقتصاد ۲۴- دبیر گروه اقتصاد: ۲۷ آبان ۱۴۰۰ رئیس‌جمهور در جریان سفر به استان زنجان از شرکت روغن‌نباتی جهان بازدید کرد. این گرچه اولین بازدید رئیس‌جمهور از روغن‌نباتی جهان بود، اما دومین حضور سیدابراهیم رئیسی در این شرکت طی دوسال اخیر بود؛ چراکه رئیسی ۱۴ شهریور ۱۳۹۸ نیز به‌عنوان رئیس قوه‌قضائیه از این شرکت بازدید کرده بود.
درجریان این سفر، رئیس‌جمهور با عصبانیت می‌گوید: «۸۰۰ کارگر در اینجا می‌توانند کار کنند، با ۸۰ کارگر ظاهرسازی کرده‌اند؛ این نمی‌شود که.» اینکه رئیس‌جمهور با عصبانیت از ظاهرسازی مدیرعامل روغن‌نباتی جهان سخن گفت، شاید دلیلش همین موضوع باشد که به‌رغم اخطار‌های قبلی، مدیرعامل شرکت هیچ قدمی را برای احیای روغن‌نباتی جهان برنداشته است.
اما در جریان بازدید رئیس‌جمهور از این کارخانه، برخی کارگران روغن‌نباتی جهان که نگران ازدست دادن شغل خود هم بودند، این پیام را به رئیسی منتقل کردند که خط تولیدی که بازدید از آن صورت می‌گیرد، تنها یک خط تولید کارخانه با ظرفیت ۱۰ درصدی کارخانه است که ازسوی صاحبان کارخانه و در آستانه ورود رئیس‌جمهوری راه‌اندازی شده است.
البته نکته قابل‌تامل اینکه آنطور که دوربین صداوسیما به‌تصویر کشید، کارگران مظلوم حتی از گفتن مشکلات و تاخیر‌ها در پرداخت حق و حقوق‌شان هم ترس داشتند. به‌هرحال اتفاقات روغن‌نباتی جهان بهانه‌ای شد تا در ادامه به‌طور مختصر آنچه در جهان و دیگر شرکت‌های وابسته به مدیرعامل فعلی شرکت افتاده را مرور و بررسی کنیم.
پای یک «بیژن» در میان است
قبل از آنکه توضیح دهیم برای روغن‌نباتی جهان و دیگر شرکت‌ها چه اتفاقی افتاد تا به اینجا رسیدند؛ شاید بهتر باشد از کسی سخن بگوییم که ده‌ها شرکت را به این حال‌وروز انداخت. شرکت کف (داروگر) که تا سال ۸۸ دراختیار سهامدارانی، چون شرکت سرمایه‌گذاری بانک ملی با سهم ۱ درصدی، بنیاد شهید (سازمان اقتصادی کوثر) با سهم ۳۷ درصدی و سهامداران جزء بود، در آن سال دو شرکت سرمایه‌گذاری گروه توسعه ملی ایران و سرمایه‌گذاری توسعه ملی اقدام به واگذاری به‌ترتیب بلوک ۱۶.۲ درصدی و ۲۰ درصدی سهام شرکت کف به مالک جدیدی به‌نام بیژن اسماعیلی کردند.
طبق اطلاعات صورت مالی هلدینگ داروگر تا سال ۱۳۸۸ بیژن اسماعیلی ازسوی شرکت سرمایه‌گذاری توسعه ملی بانک ملی ایران نایب‌رئیس هیات‌مدیره هلدینگ داروگر بوده است.
اسماعیلی اواخر ۶ ماهه دوم سال ۸۹، بلوک ۸۶.۳۶ درصدی سهام کف مربوط به سازمان اقتصادی کوثر را نیز خرید. بر این اساس با خریداری بلوک مذکور، اسماعیلی به‌عنوان سهامدار عمده، اولین جلسه مجمع عادی فوق‌العاده شرکت برای انتخاب اعضای هیات‌مدیره جدید را برگزار و تمام کرسی‌ها را به‌دست آورد.
اولین ترکش‌های ورود اسماعیلی به شرکت داروگر در سال ۸۹ رخ داد؛ زمانی که مجمع سال ۸۹ شرکت برگزار شد و سود تقسیمی ۳۵ تومانی یعنی بیش از ۹۵ درصد سود تحقق‌یافته میان سهامداران مورد تصویب قرار گرفت.
در آن مجمع اعلام شد شرکت تصمیم دارد سهام دو شرکت دیگر را خریداری کند. شرکت با چنین تقسیم سود بی‌سابقه‌ای نسبت‌به دیگر صنایع بورسی، با سازمان بورس اوراق بهادار به بهانه اینکه نقل‌وانتقالاتی که صورت گرفته منجربه خروج یک‌سری دارایی‌ها از شرکت شده که احتمال حادث شدن زیان ازجانب آن برای سهامداران وجود دارد، با مدیریت شرکت وارد چالش شده و این وضعیت دقیقا از ابتدای نیمه دوم سال ۸۹ و همزمان با ورود رسمی اسماعیلی در ترکیب اصلی هیات‌مدیره شروع و با توقف نماد معاملاتی شرکت در بورس از سال ۸۹ تا ۱۳۹۲ همچنان ادامه می‌یابد.
ابهام در معاملات درون‌گروهی سهام و جابه‌جایی وجوه پولی و جایگزین کردن آن با برخی دارایی‌ها، مهم‌ترین ایرادات سازمان بورس به مدیریت جدید بود. این اقدامات عجیب اسماعیلی در سال‌های بعد نیز ادامه داشت و حالا بسیاری از فعالان این حوزه، همچنان واگذاری شرکت داروگر به این شخص را عجیب و اقدامات مدیریت جدید را یکی از عوامل سقوط داروگر می‌دانند. به‌طور کلی سه‌دلیل سوءمدیریت، بدهی به نظام بانکی و بحران‌های اقتصادی در سقوط این شرکت نقش داشته‌اند که به‌زعم کارشناسان مورد اول و دوم مهم‌تر از مورد آخری است.
در هر زمانی رسانه‌ها به‌سراغ هلدینگ داروگر رفته‌اند، بیژن اسماعیلی به هیچ رسانه‌ای پاسخگو نبوده و همواره هر آنچه که مطرح شده را تکذیب کرده است. در ادامه توضیح خواهیم داد که روغن‌نباتی جهان تنها قربانی واگذاری هلدینگ داروگر به بیژن اسماعیلی نبوده است؛ کیوان همدان، تولی‌پرس و شرکت نوستالژیک داروگر قربانیان دیگری هستند که حالا همه نفس‌های آخرشان را می‌کشند.
مرگ تدریجی یک برند ۶۵ ساله
شرکت داروگر به‌عنوان پایه‌گذار تولید صنعتی صابون و پودر لباسشویی در کشور، در سال ۱۳۰۷ یعنی چیزی حدود هشت‌دهه پیش اولین محصول خود را با نام صابون سوبلمه در شهر اصفهان تولید و به بازار عرضه کرد و پس از ۱۳ سال فعالیت، کارخانه این شرکت به‌منظور گسترش برنامه‌های تولیدی از اصفهان به تهران منتقل و در سال ۱۳۳۶ تحت عنوان شرکت داروگر به ثبت رسید.
۳۰ سال قبل نیز در چنین روز‌هایی بورس اوراق بهادار تهران پذیرای پیوستن نماد این شرکت به خود بود که نام آن نقطه‌عطفی برای صنعت فرآورده‌های بهداشتی ایران به‌شمار می‌آمد. اما چندسالی است که شرایط برای این شرکت به‌خوبی پیش نرفته و داروگر نیز درحال پیوستن به قافله شرکت‌های نوستالژیک ایران مانند «ارج» است.
در دهمین سالگرد واگذاری عمده سهام این شرکت به مالک جدید، وضعیت تولیدی و سود و درآمد این شرکت تعریفی ندارد. زمزمه‌های ورشکستگی داروگر یک‌بار در اوایل سال ۹۶ مطرح شده بود که فورا با تکذیب وزارت صمت همراه بود؛ اما بار دیگر در سال ۹۹ و با آگهی مزایده اموال این شرکت توسط سازمان امور مالیاتی مجددا «ورشکستگی داروگر» موردتوجه قرار گرفت.
در خبر‌ها آمده بود هلدینگ داروگر به سازمان امور مالیاتی کشور حدود ۸۳۰ میلیارد تومان بدهکار بوده که برای تسویه این مبلغ، ۴۸ کامیون شرکت در معرض فروش گذاشته شد.
شرکت اصلی هلدینگ داروگر دارای ۱۲ زیرمجموعه در بخش‌های غذایی، دارویی، بهداشتی و شوینده است. این شرکت با دارا بودن ۱۷۵ نوع محصول مختلف آرایشی و بهداشتی، همیشه در سبد مصرفی خانوار‌های ایرانی حضور داشته و کسی در کشور نیست که حداقل یک‌بار صابون کف به تن او نخورده باشد.
در همین رابطه صابون نخل زیتون داروگر بیش از ۷۰ سال سابقه حضور در بازار مصرف داخلی را داشته یا شامپو‌های خمره‌ای یا همان تخم‌مرغی این شرکت تاریخچه‌ای ۶۴ ساله را با خود دارد. طی سال ۱۳۵۲ نام شرکت داروگر به شرکت کف (سهامی عام) تغییر یافت و این همزمان بود با توسعه و افزودن به تنوع محصولات این شرکت؛ به‌طوری‌که همگام با تولید پودر لباسشویی، برای اولین‌بار در ایران توانست مایع ظرفشویی با نام «ریکا» را تولید کند که برای خیلی از مردان و زنان پابه‌سن گذاشته شنیدن این برند یادآور خاطرات نوستالژیک است.
داروگر، تولی‌پرس، تیدی، روغن‌نباتی جهان، کیوان، کیمیای ایرانی، شرکت بسته‌بندی البرز و شرکت صنابع بسته‌بندی داروگر برخی از شرکت‌های هدلینگ داروگر هستند که اغلب این شرکت‌ها همانند شرکت اصلی داروگر، حال‌وروز خوشی ندارند.
زیان انباشته داروگر ۴۵ برابر تولید گروه
آنطور که در نمودار آمده، زیان انباشته تلفیقی هلدینگ کف (داروگر) در پایان سال ۱۳۹۹ به ۱۰۷۹ میلیارد تومان رسیده است. این رقم در سال ۱۳۹۸ حدود ۸۳۸ میلیارد تومان بوده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد اگر کمی به گذشته برگردیم، از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۲ داروگر سود انباشته داشته و رقم آن بین ۲۴ تا ۲۵ میلیارد تومان در نوسان بوده، اما از سال ۱۳۹۳ به بعد هرساله به زیان انباشته این هلدینگ افزوده شده است.
با این حساب، طی سال‌های ۹۲ تا پایان سال ۹۹ زیان انباشته هلدینگ داروگر نزدیک به ۲۷۰ برابر شده است. اما رقم زیان انباشته ۱۰۷۹ میلیاردتومانی داروگر از این منظر قابل‌تامل است که کل درآمد عملیاتی گروه ۲۴ میلیاردتومان و کل درآمد عملیاتی شرکت داروگر ۸.۶ میلیارد تومان بوده است. اگر کوتاه بگوییم، زیان انباشته ۱۰۷۹ میلیاردتومانی گروه داروگر ۴۵ برابر درآمد عملیاتی این هلدینگ است.
سقوط ۷۰ درصدی تولید داروگر
گفته شد که درآمد عملیاتی هلدینگ داروگر در سال گذشته ۲۴ میلیاردتومان و در سال ۱۳۹۸ نیز نزدیک به ۲۵ میلیاردتومان بوده است. درآمد عملیاتی شرکت نیز طی سال گذشته ۸.۵ و در سال ۱۳۹۸ حدود ۸.۹ میلیاردتومان بوده است. نگاهی به تولیدات هلدینگ داروگر نشان می‌دهد در سال گذشته تولیدات تولیدات این گروه شامل پودر، مایع ظرفشویی، صابون، انواع جعبه، انواع در، شامپو، اسید سولفونیک، انواع لیبل کالا و نرم‌کننده موی سر بوده است.
بررسی اقلام تولیدی این هلدینگ طی سال گذشته نشان می‌دهد اغلب اقلام تولیدی گروه به‌جز مایع ظرفشویی، حتی نسبت‌به سال ۱۳۹۸ نیز که جزء کمترین حجم تولیدی گروه بوده، کاهش داشته است. برای مثال تولید پودر لباسشویی در سال گذشته کاهش ۲۹ درصدی داشته، شامپو ۶۱ درصد، نرم‌کننده موی سر ۵۰ درصد و سایر اقلام نیز کاهش را تجربه کرده‌اند.
بیشتر بخوانید: رئیسی: اجازه نمی‌دهیم تولید در کشور دچار وقفه شود
اما آنطور که در نمودار آمده، در خود شرکت داروگر (بدون درنظر گرفتن کل هلدینگ)، مقدار تولید از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۹ کاهش ۷۰ درصدی در تولید را تجربه کرده است. طبق این نمودار، کل محصولات تولیدی شرکت داروگر از ۷۴ هزار و ۶۶۳ تن در سال ۸۹ و ۹۱ هزار و ۳۲۰ تن در سال ۱۳۹۰ به ۲۲ هزار و ۲۷۷ تن در پایان سال ۱۳۹۹ رسیده است. این آمار گویای سقوط ۷۰ درصدی تولیدات شرکت نوستالژیک داروگر است.
لازم به ذکر است، در سال گذشته داروگر درمجموع ۲۲ هزار و ۲۷۷ تن تولید داشته که این میزان نسبت‌به مدت مشابه سال ۱۳۹۸ که ۴۶ هزار و ۱۳۹ تن بوده، کاهش ۵۲ درصدی داشته است. بر این اساس طی سال گذشته داروگر ۱۲۵۹ تن صابون جامد تولید کرده که نسبت‌به سال ۱۳۹۸ کاهش ۵۱ درصدی داشته است.
طی سال گذشته مایع ظرفشویی تولیدی این شرکت ۱۶ هزار و ۶۵۵ تن بوده که کاهش ۱۶ درصدی داشته، شامپوی تولیدی شرکت ۱۷۳۰ تن بوده که کاهش ۸۰ درصدی داشته است، پودر ظرفشویی شرکت ۲۴۵۳ تن بوده که کاهش ۸۲ درصدی داشته است. خمیردندان داروگر از ۳۳۷ تن به صفر رسیده و همچنین تولید سایر محصولات نیز ۷۹ درصد کاهش نشان می‌دهد.
مرگ جهان با ورود بیژن اسماعیلی
۱۵ آبان ۱۳۳۴ کارخانه روغن‌نباتی جهان برای تولید روغن از روغن‌دانه‌های پنبه با سرمایه‌گذاری مشترک محمد فاتح و محمدعلی غضنفر در حاجی‌آباد کرج تاسیس شد. این کارخانه به تولید روغن‌های جامد در وزن‌های ۹۰۰ گرمی تا ۱۷ کیلوگرمی اقدام می‌کرد و ظرفیت تولید آن به ۲۶۰ تن روغن جامد و مایع هم رسید.
کارخانه تحت‌مدیریت بنیاد شهید قرار گرفت و پس از انتقال به کیلومتر ۱۵ آزادراه زنجان- قزوین در اوایل دهه ۸۰ با حضور برخی مسئولان کشوری در سال ۸۵ به بهره‌برداری مجدد رسید. در آن ایام حدود ۴۸درصد سهام کارخانه در اختیار بنیاد شهید و امور ایثارگران، حدود هفت‌درصد در اختیار ستاد اجرایی فرمان امام و بقیه در اختیار سایر شرکت‌های سرمایه‌گذاری و عمومی بود.
اواسط شهریورماه سال ۸۵ فاز نخست کارخانه روغن‌نباتی جهان پس از انتقال به محل جدید در استان زنجان به بهره‌برداری رسید؛ افتتاحی که شاید فقط در چند سال نخست برای کارگران خوش‌یمن بود و بعد از آن نانی که قرار بود برای آن‌ها روغنی شود را نه‌تن‌ها روغنی نکرد، بلکه آن را آجر کرد.
روغن‌نباتی جهان در اواخر کار دولت دهم به بهانه خصوصی‌سازی بنابر اصل ۴۴ قانون اساسی و بدون حضور سازمان خصوصی‌سازی به اسماعیلی سپرده شد تا دور جدیدی از حیات خود را آغاز کند، اما این واگذاری هرگز کمکی به اقتصاد استان یا کارگران این شرکت نبود، بلکه دور جدیدی از تعدیل‌ها و اعتصابات و بیکاری را برای کارگران این شرکت به دنبال داشت.
شاید بتوان گفت بیژن اسماعیلی از هیچ‌کس حرف‌شنوی نداشت و هر کار و عملی که دلش می‌خواست را با نظر و خواسته خود عملی و اجرا می‌کرد و حتی در این زمینه تعهدات و حتی امتیازدهی‌های مکرر مسئولان هم چاره‌ساز نبود و پاشنه در روغن‌نباتی جهان به خواسته بیژن و در راستای منافع وی می‌چرخید.
کارخانه‌ای که با به‌روزترین و مدرن‌ترین دستگاه‌های روز تجهیز شده و چرخه کامل بسته‌بندی را دارد، قبل از واگذاری روزانه تا ۴۲۰ تن تولید داشت، اما کم‌کم رو به افول رفت تا اینکه تولید آن به کمتر از ۵۰ تن رسید تا بسیاری از متخصصان زبده شرکت به دلیل افت تولید چاره را در جدایی از این شرکت ببینند. گفته می‌شود تعداد کارگران در زمان واگذاری حدود ۶۴۰ نفر بوده که اکنون فقط ۸۰ کارگر باقی مانده است.
۱۴ شهریور سال ۱۳۹۸ رئیسی، رئیس وقت قوه قضائیه پس از شنیدن سخنان کارگران و درخواست توضیح از مسئولان استانی درخصوص مشکلات این کارخانه در جلسه شورای اداری استان قول پیگیری و به سرانجام رسیدن مشکلات این کارخانه را داد. دستور این بود که تکلیف کارگران جهان باید در سریع‌ترین زمان ممکن روشن شود و ۱۰ روز بعد از این دستور تصمیم‌های مهمی در جلسه مسئولان قضایی و اجرایی استان با مدیران جهان گرفته شد، اما آنطور که اخیرا مشخص شد ظاهرا پس از دو سال، تصمیمات به مرحله اجرا نرسیده است.
تعیین ضرب‌الاجل رئیسی برای بیژن اسماعیلی درحالی است که هشتم آبان سال ۱۳۹۹ مهدی رفیعی، مدیر گفتمان‌سازی بسیج دانشجویی دانشگاه‌های استان زنجان با بیان اینکه تنها یک خط تولید کارخانه روغن‌نباتی جهان با هفت کارگر فعال است، از تعطیلی ۱۱ خط تولید این کارخانه خبر داد.
کارگران می‌گویند مسئولان کارخانه هیچ برنامه‌ای برای تولید ندارند، کارخانه‌ای که ظرفیت اشتغال مستقیم برای حداقل هزار و ۲۰۰ نفر را دارد نباید حال و روزش این‌گونه باشد. در این کارخانه بزرگ تولید روغن درحال حاضر ۸۰ کارگر مشغول کار هستند که به دلیل متوقف شدن فعالیت خطوط تولیدی کارخانه، کاری برای انجام ندارند.
کیوان همدان قربانی بعدی بیژن
۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۰ سیدابراهیم رئیسی به‌عنوان رئیس دستگاه قضا از کارخانه کیوان همدان بازدید کرد. در جریان بازدید رئیس قوه قضائیه کارگران از توقف تولید این شرکت به رئیس دستگاه قضا شکایت کردند. یکی از حاضران در پاسخ به این سوال رئیسی که دلیل توقف فعالیت شرکت کیوان چه بوده، می‌گوید مدیریت این شرکت اینجا را بدهکار کرد، سرمایه‌گذاری نکرد، رها کرد به حال خودش و این وضعیتی که می‌بینید، دستپخت او است.
در همان جلسه رئیس قوه قضائیه با تاکید بر اینکه موضوع تعطیلی یا متوقف شدن فعالیت شرکت کیوان را تا رسیدن به نتیجه پیگیری خواهد کرد، می‌گوید: «یکی از شروط واگذاری‌ها در اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی این است که واگذاری با رونق تولید، افزایش اشتغال و بهبود کیفیت محصولات همراه باشد، مالک این کارخانه باید در دادگستری حاضر شده و پاسخگوی بیکاری کارگران و تعطیلی و توقف تولید باشد.»
اگر تاریخچه‌ای از شرکت کیوان هم در اینجا ذکر کنیم، موضوع عجیب‌تر هم خواهد شد. براساس آنچه درصورت مالی و دیگر اطلاعات منتشرشده آمده، شرکت کیوان در سال ۱۳۴۱ به صورت شرکت سهامی خاص تاسیس شد. در سال ۱۳۵۳ عملیات توسعه با احداث ساختمان کارخانه کیک و کامک در همدان شروع شد. در ۲۹ اسفند ۱۳۷۵ سازمان بورس و اوراق بهادار سهام این شرکت را در بورس پذیرفت.
براساس آمار‌های صورت مالی و اظهارات مسئولان استان همدان در سال‌هایی که شرکت وضعیت مطلوبی داشته، تعداد ۷۰۰ نفر به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم در این شرکت مشغول فعالیت بوده‌اند. آخرین اظهارات مسئولان استان همدان نشان می‌دهد تعداد کارگران و نیرو‌های شرکت به کمتر از ۵۰ نفر رسیده و تولید شرکت نیز سقوط ۹۰ درصدی داشته است. در گفت‌وگویی عضو شورای مرکزی جامعه اسلامی کارگران کشور نیز به این موضوع اشاره کرده است.
درخصوص اینکه کیوان چگونه به اینجا رسید، معاون امور صنایع، سازمان صمت استان همدان به رسانه‌ها می‌گوید: «از زمانی که کارخانه کیوان به بخش خصوصی -فردی به نام اسماعیلی که سرمایه‌گذار کارخانه داروگر هم هست-واگذار شده، مشکلات عدیده آن هم آغاز شد.» حمید بهزادی‌شریف در ادامه می‌گوید: «بزرگ‌ترین بدهکار مالیاتی و تامین اجتماعی استان سرمایه‌گذار کارخانه کیوان است، بنابراین حساب‌های شرکت مسدود و امکان خرید مواد اولیه و پرداخت حقوق امکان‌پذیر نیست.
آنطور که آمار عملکرد شرکت کیوان نشان می‌دهد؛ این شرکت در سال ۱۳۸۸ و تا قبل از واگذاری به بیژن اسماعیلی ۹ هزار و ۲۸۲ تن انواع کیک، شکلات مایع، ژله، تافی و آبنبات و... تولید کرده، اما در سال ۱۳۸۹ و پس از واگذاری به اسماعیلی تولید شرکت به‌شدت افت پیدا کرده و میزان تولید با افت نزدیک به ۶۱ درصدی به سه‌هزار و ۶۲۶ تن رسیده است.»
سقوط ۸۸ درصدی تولی‌پرس
تولی‌پرس یکی از شرکت‌های تولیدکننده مواد شوینده و پاک‌کننده در ایران است که در سال ۱۳۴۳ توسط علی خسروشاهی بنیان نهاده شد. در اوایل دهه ۳۰ شمسی با ورود پودر‌های شوینده خارجی به ایران و استقبال و جایگزینی تدریجی این فرآورده شیمیایی صنعتی توسط خانواده‌ها به‌جای مواد شوینده سنتی ازقبیل چوبک، صابون، خاکستر اجاق و… برخی شرکت‌های فعال و مرتبط در زمینه تولید مواد شیمیایی را مجاب و علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری، تحقیق و استفاده از دانش فنی و تکنولوژی تولید آن در داخل کشور کرد.
در جریان تغییر مالکیت‌ها در دهه ۶۰ این شرکت به همراه تمامی شرکت‌ها و کارخانه‌های خانواده خسروشاهی مصادره شد. در ابتدای دهه ۶۰ و متعاقب با رشد چهاردرصدی جمعیت و ظرفیت نصب‌شده پایین پودر در کشور، شرکت تولی‌پرس اقدام به افزایش ظرفیت تا ۱۵۰هزار تن پودر در سال کرد و در سال ۱۳۷۹ با پذیرش و عرضه سهام آن در سازمان بورس اوراق بهادار تهران از سهامی خاص به سهامی عام تبدیل شد.
مایع نرم‌کننده حوله و لباس هاله، مایع ظرفشویی جام، پودر کفشوی دریا، موج، پودر ماشین لباسشویی دریا، پودر لباسشویی دستی دریا، پودر ماشین لباسشویی شوما، مایع شیشه پاک‌کن تک، مایع دستشویی دریا در سبد محصولات شرکت تولی‌پرس که از زیرمجموعه‌های شرکت داروگر است، قرار دارد. برند تولی‌پرس در سال ۱۳۹۲ در دهمین جشنواره ملی قهرمانان صنعت ایران به‌عنوان یکی از ۱۰۰ برند برتر ایران شناخته شد.
۲ اردیبهشت ۱۳۹۸ سیده‌حمیده زرآبادی نماینده مردم قزوین، آبیک و البرز در مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خانه ملت درباره وضعیت شرکت تولی‌پرس گفت: «شرکت تولی‌پرس تولیدکننده و توزیع‌کننده مواد شیمیایی، دارویی و آرایشی است که تا پایان سال مالی ۱۳۸۹ متعلق به گروه سرمایه‌گذاری البرز بوده و در سال مالی ۱۳۹۰ به بخش خصوصی واگذار شد.»
زرآبادی تمام مشکلات تولی‌پرس را ناشی از ضعف مدیریت در این کارخانه دانست و ادامه داد: «نیاز است برای رفع مشکلات این شرکت، دستگاه‌های نظارتی ورود کرده و ابعاد موضوع را بررسی کنند.» عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس بیان کرد: «شرکت تولی‌پرس پس از واگذاری با مشکلات بسیار روبه‌رو شد، اما به دلیل استفاده از نام تجاری این مشکلات آشکار نشد.»
درخصوص نحوه خرید تولی‌پرس توسط بیژن اسماعیلی روایت‌های مختلفی وجود دارد. یکی از این روایت‌های قابل‌تامل مربوط به اظهارات ۱۶ شهریور سال ۱۳۹۳ یکی از سهامداران شرکت کف است که در وب‌سایت بورس‌نیوز منتشر شده است. وی می‌گوید: «بیژن اسماعیلی ۵۱ درصد سهام شرکت کف را خرید. از نظر مدیریتی اختیار تام ۱۰۰ درصد شرکت را در دست گرفت.
با استفاده از منابع شرکت کف ۵۱ درصد تولی‌پرس را خرید. با استفاده از منابع داخلی تولی‌پرس مانند فروش دفتر مرکزی و سهام تولید دارو تاکستان و... اقساط خرید تولی‌پرس را پرداخت کرد و ۴۹ درصد بقیه را در این دو شرکت به خاک سیاه نشاند.» وی (سهامدار خرد شرکت) ادامه می‌دهد نکته خیلی جالب این است که بیژن اسماعیلی در سال ۹۳ تمام خطوط تولید این دو شرکت را به شرکت‌های زیرمجموعه خودش که مالک ۱۰۰ درصد آنهاست اجاره داده است.
شرکتی مانند تولی‌پرس با صرف زمان زیاد و دلار ۱۰۰۰ تومانی و اقساط ارزی و ریالی سنگین یکی از جدید‌ترین خطوط تولید را نصب کرد و بعد این آقا آمد آن را به شرکت خودش اجاره داد. این نقض صریح قانون نیست؟ این نامردی نیست؟ در سه سال گذشته (۱۳۹۰ تا ۱۳۹۳) هیچ‌کدام از اقساط بانکی این دو شرکت را پرداخت نکرده و هر سال متحمل جریمه بانکی سنگین شدند. نماد هردو شرکت به مدت طولانی در بورس بسته ماند. ما چه گناهی کردیم.»
براساس صورت‌مالی تولی‌پرس، مقدار تولید این شرکت طی سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۹ از حدود ۱۸۲ تا ۱۸۸ هزار تن در سال‌های ۸۸ و ۸۹ با سقوط ۸۰ درصدی به ۳۷ هزار تن در سال ۱۳۹۹ رسیده است. تولیدات این شرکت شامل پودر ظرفشویی، مایع ظرفشویی و سایر محصولات است. همچنین در توصیف حال بد تولی‌پرس همین قدر کافی است بدانیم درحالی طی سال گذشته درآمد عملیاتی شرکت حدود ۱۳ میلیارد تومان بوده که در همین سال زیان انباشته شرکت ۵۵ برابر آن و دقیقا ۷۱۸ میلیارد تومان بوده است.