اقتصاد۲۴- در حالی که بسیاری از کسب‌وکار‌های اینترنتی اینماد اجباری (نماد اعتماد الکترونیکی) مخالفت می‌کنند، اما وزارت صمت برای مبارزه با پولشویی بر اجباری شدن این نماد اصرار دارد.
در هفته‌های اخیر با مخالفت‌های کسب‌وکار‌های بزرگ با اینماد اجباری، زمزمه‌هایی از رای هیات مقررات‌زدایی به حذف این الزام به میان آمد. اما موضوع در این هیات نیز به بن‌بست رسید و طرح برای بررسی بیشتر به کمیته تخصصی رفت.
دلیل مخالفت کسب‌وکار‌ها با اینماد اجباری چیست؟
بسیاری از کسب‌وکار‌های جدید اینترنتی هنوز بستر قانونی برای دریافت مجوز ندارند. همچنین، اغلب پس از آزمون و خطا و بررسی کامل فضای کار، برای دریافت مجوز اقدام می‌کنند. اما حالا برای اینکه بتوانند درگاه پرداخت اینترنتی برای کالا‌ها یا خدمات خود داشته باشند، باید اینماد بگیرند و برای داشتن اینماد نیز مجوز بگیرند. به این ترتیب شروع کار برای آن‌ها سخت می‌شود.
مخالفان اینماد اجباری معتقدند که استفاده از خدمات مالی برای مجوزدهی درست نیست و تاکید دارند که صدور شناسنامه برای کسب‌وکار‌ها روش بسیار کارآمدتری برای کنترل و نظارت خواهد بود و هیچ اختلالی در روند شروع کسب‌وکار‌های جدید ایجاد نمی‌کند.
در نهایت سخت‌گیری بیش از اندازه در فضای کسب وکار، سبب مهاجرت نیروی انسانی از کشور می‌شود. چرا که ایجاد یک کسب‌وکار جدید در کشور‌های دیگر با قوانین بسیار سختی رو به رو نیست.
بیشتر بخوانید: اقتصاد دیجیتال در ایران متولی واحدی ندارد
از سوی دیگر شرکت‌های پرداخت یار‌ها در صف اول مخالفت با اینماد هستند. چون با اخذ اینماد، کسب‌وکار‌ها می‌توانند به صورت مستقیم نسبت به دریافت درگاه پرداخت از شرکت‌های ارائه دهنده خدمات پرداخت (PSP) اقدام کنند و نیازمند اتصال به درگاه‌های شرکت‌های پرداخت‌یار نخواهند بود.
رئیس انجمن فین‌تک که یکی از مخالفان اینماد اجباری است، چندی پیش گفت: «یک کارشناس بدون حکم قضایی می‌تواند اقدام به باطل کردن اینماد یک کسب‌وکار کند. چنین اقدامی ریسک بسته شدن درگاه و محروم شدن کسب‌وکار‌ها از خدمات مالی را به‌شدت بالا می‌برد و اینماد را به یک تهدید برای کسب‌وکار‌ها تبدیل می‌کند.
براساس آمار‌های بانک مرکزی، روزانه حدود ۸۰۰ کسب‌وکار برای شروع فعالیت اقدام می‌کرده‌اند، که اکنون با اجباری شدن اینماد، این رقم به چیزی در حدود ۲۰۰ کسب‌وکار کاهش پیدا کرده است.
اینماد مشابه بین‌المللی دارد؟
به تازگی برخی از موافقان اینماد اجباری ادعا کردند که اینماد نسخه مشابه و در عین حال بومی از پلتفرم‌های بین المللی همچون Amazon Pay، Stripe، AuthorizeNet، PayPal است.
برای مثال پی پال (PayPal) یکی از بزرگ‌ترین بستر‌های انتقال و پرداخت آنلاین در جهان است که به بیش‌از ۲۰۰ کشور با ۲۵ ارز خدمات ارائه می‌دهد. پی پال ابزاری برای نقل و انتقال پول به وسیله ایمیل است.
پی پال یک سرویس پرداخت و انتقال پول آنلاین است که به کاربرانش این امکان را می‌دهد که حساب‌های مجازی یا الکترونیکی ایجاد کنند و از طریق این حساب‌ها در شبکه‌ای بسیار ایمن، سریع و با کاربری آسان، به نقل و انقال پول، خرید و فروش و تبدیل ارز در شبکه اینترنت بپردازند.
«اینماد» یا همان نماد اعتماد الکترونیکی متعلق به مرکز توسعه تجارت است که زیر نظر وزارت صمت فعالیت می‌کند. نماد الکترونیک در حقیقت مجوزی برای دریافت درگاه پرداخت است؛ بنابراین اینماد ماهیت متفاوتی با پلتفرم‌های بین‌المللی دارد.
با وجود این نیز پی پال برخلاف اینماد، مجوز فعالیت کسب‌وکار‌های اینترنتی نیست. تنها روش و درگاهی است که افراد می‌توانند کار نقل و انتقال پول را با استفاده از آن راحت و سریع‌تر انجام دهند و کسب‌وکار‌ها هیچ الزامی برای دریافت آن ندارند.