اقتصاد24 - دنیا چقدر عوض شده است. یکصد و شش کشور جهان در سال گذشته با تورم کمتر از پنج درصد روبه‌رو بوده‌اند و به راحتی با یکدیگر تجارت کرده‌اند. بیماری تورم در اکثر کشورهای جهان مهار شده است. آیا دولت خواهد توانست در سال پیش‌رو غول تورم را که از شیشه خارج شده دوباره درون شیشه کند؟ آیا دولت خواهد توانست رکودی که گفته می‌شود امسال تاریخی خواهد بود مهار کند؟ آیا تولید در ایران امسال که سال رونق تولید است سروسامان خواهد یافت؟
صندوق بین‌المللی پول برای ایران رشد اقتصادی سال ۲۰۱۹ را ۶- درصد پیش‌بینی کرده و بانک جهانی هم پیش‌بینی امیدوارکننده‌تری ندارد. جالب آنکه پیش‌بینی مرکز پژوهش‌های مجلس هم با این پیش‌بینی همخوانی دارد.
چرا مراکز پژوهشی داخلی و خارجی یکصدا و هماهنگ از کوچک شدن اقتصاد ایران و کاهش تولید برآورد دارند؟
چه کرده‌ایم که همه پیش‌بینی‌ها بر این روند اتفاق نظر دارد؟
بیایید برای چند دقیقه چشمان خود را ببندیم و فکر کنیم در خوابیم و در این خواب خوش، تصویر اقتصاد ایران را این‌گونه ببینیم:
تصمیم‌گیران اقتصاد ایران نگاه خود را به اقتصاد تغییر داده‌اند !
– اقتصاد ایران ابزاری در خدمت سیاست نیست.
– اولین اولویت دولت، کلیه وزارتخانه‌ها، مجلس شورای اسلامی، مجمع تشخیص مصلحت نظام، شورای نگهبان و... رشد تولید ناخالص ملی و افزایش ۱۰ درصدی درآمد سرآمد ملی است.
– سرمایه‌های اجتماعی در سطوح دولتی و حکمرانی به علت عملکرد مناسب قبلی خود به‌گونه‌ای قابل اتکاست که هر توصیه‌ای از سوی نمایندگانش، برای آرامش فضای عمومی اقتصاد مورد پذیرش و باور جامعه است.
– دولت و مجلس با همکاری یکدیگر کلیه ردیف‌هایی که در طول سال‌های گذشته موجب افزایش بودجه عمومی و بودجه کل کشور بوده حذف کرده و مصمم به خاتمه دادن به ریخت‌وپاش‌های مرسوم شده‌اند.
– دولت روابط خود با بانک‌ها را سامان داده، شرایط حاد بانکی را مدیریت کرده و ریشه سرطان فساد به ویژه در این بخش را خشکانده و قاطعانه از این مسیر جلوی رشد افسارگسیخته تورم را گرفته است.
– صحبت‌ها و اظهارات رییس کل محترم بانک مرکزی با اعتبار و اعتمادی که در جامعه برای خود و سیستم بانکی فراهم کرده قابل اتکاست و جامعه و بالاخص فعالان اقتصادی روی آن حساب و بر اساس اظهارات او برنامه‌ریزی می‌کنند.
– به خاطر اعتماد به گفته‌های مسوولان، ثبات به بازار بازگشته است و تولید قابل برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری قابل محاسبه است.
– رییس محترم سازمان برنامه و بودجه از اتلاف ۱۴ میلیارد دلار در سال گذشته درس گرفته و متوجه شده است «قیمت» را بازار تعیین می‌کند و ارز با نرخ ترجیحی جز اعطای رانت‌های میلیاردی به گروه‌های خاص، چیز دیگری نیست. همچنین ایشان پس از سال‌ها تجربه مدیریتی در سطوح عالی کشور دریافته‌اند با ارائه و اعلام بسته‌های مختلف با عناوین رنگارنگ و از جنس وام و تسهیلات و معمولا از نوع ارزان‌قیمت یا حتی بلاعوض، رونق به تولید برنمی‌گردد کمااینکه هرگز برنگشت و مصمم شده‌اند در عوض با استخراج شاخص‌های فضای کسب و کار و صدور بخشنامه‌های سختگیرانه و پیگیری مجدانه، هر دستگاه را مکلف به بهبود شاخص‌های مرتبط با حوزه فعالیت خود تا پایان سال کنند.
– وزیر محترم صمت از صدور ۷۰ بخشنامه متناقض و ایجاد ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های مختلف در سال گذشته که منجر به از بین رفتن صادرکننده و واردکننده‌های بسیار شد تجربه اندوخته و متوجه این موضوع شده است که ماموریت اصلی وزارتخانه سیاستگذاری است نه ایجاد محدودیت و هر روز با به یاد آوردن تصویر گوسفندان زنده در هواپیماهای آنچنانی برای ورود و سپس خروج آنها با قایق‌های موتوری کنار مرز مصمم شده با همه توان و استفاده از امکانات وزارتخانه به جای ایجاد محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های بی‌حاصل نسبت به تسهیل و روانکاری فعالیت‌های فعالان اقتصادی و به ویژه صادرکنندگان با درک حقایق اقتصاد اقدام کند.
– وزیر محترم کشاورزی، دولت و سازمان برنامه‌وبودجه را متقاعد کرده است که فعلا و در شریط کنونی به جای سوبسید به کالای اساسی برای واردات با دلار ارزان، به تولیدکننده کالای اساسی و دامدار داخلی و ایرانی برای تولید همان حجم کالا سوبسید پرداخت کند.
– وزیر محترم امور اقتصادی و دارایی از عدم امکان وصول مالیات از ۵۰ درصد اقتصاد ایران برافروخته است و مصمم است تا پایان سال از بخش‌های برخوردار و ثروتمندی که بی‌زحمت منافع کلان اقتصادی کسب می‌کنند مالیات کشور را اخذ و در عوض مالیات بخش مولد را موقتا تعدیل کند.
– آیا رونق تولید شدنی است؟!
آری شود، و لیک به خون جگر شود.
* دبیرکل مجمع فعالان اقتصاد
منبع: جهان صنعت