اقتصاد24 - این البته بار نخست نبود که استعمال مواد مخدر روی سکوهای آزادی سوژه می‌شد. پیشتر قانونی در همین فوتبال تصویب کرده بودند که حتی بردن سیگار به ورزشگاه ممنوع است ، اما حالا کافی است روی هر یک از سکوها بنشینی، سیگار که سهل است! صنعتی و سنتی، این قدر بو وارد مجاری تنفسی‌ات می شود که نتوانی بخوری نشوی!
خرید و فروش یا استعمال انفرادی‌شان هم حتما کار دشواری نیست که اینچنین بوی تند مخدرها بر همه‌ی بوها غالب می‌شود.
اما این‌همه ماده مخدره چطور سر از سکوهای آزادی در می‌آورند؟ آن‌همه گیت بازرسی که توانسته‌اند از عوامل انتحاری تا کلی دختر پسرنما را بگیرند ، چطور در برابر این مخدرهای ممنوعه ناموفق می‌مانند؟
این پرسشی است که یکی چون علیرضا علیپور شاید پاسخی برایش داشته باشد. او که سالها مسئول کمیته و منشور اخلاقی بوده است.
این روحانی می‌گوید:«فکر کنید جمعیتی چندده هزار نفری که هیجانی هم هستند و جوان دور هم جمعند و یک بازار بکر به راه می‌افتد برای دلالان . کوچک‌ترینش می‌شود همین سیگار. این را بگیرید و بروید بالا! اصلا یک دوره‌ای بود که این آدم‌ها پای‌شان به استادیوم آزادی باز شده بود. یادم هست یک بار 38 نفر از این ارازل و اوباش را در استادیوم آزادی دستگیر کردیم. کارشان شده بود فروش شبکه‌ای مواد مخدر بین طرفداران.»
اما چرا با این متخلفین برخورد نمی‌شود و آنها را نمی گیرند؟ او می گوید:«ببخشید نیروی انتظامی که نمی تواند تک تک 80 هزار نفر را بگردد. اینها ترفندهایی هم داشتند. مثلا در کفش های خود مواد را پنهان می کردند. یکی از ترفندهایشان این بود 200 300 نفری را پشت یک در ورودی جمع می کردند. این کار را خیلی هوشمندانه انجام می‌دادند. بعد شروع به شلوغ‌کاری می کردند.
حراست و ماموران مجبور می شدند که در را باز کنند و بدون تفتیش اینها را داخل استادیوم راه بدهند. به همین خاطر راحت مواد را داخل می آوردند. ولی به هر حال این مسئله ای است که باید به آن توجه ویژه داشت و یک عزم بزرگ می خواهد تا با آن مبارزه شود.»
شرایط به نظر می‌رسد به مرز بحران رسیده است. نیاز به عزمی جزم است برای اینکه سکوها از این اراذل تاریکی که یا فحش می‌دهند یا صندلی می شکنند یا مواد می‌کشند و بخوری می‌کنند ، پس گرفته شود.
به قول دکتر جوادی یگانه ، جامعه شناس و معاونت مدیریت و برنامه ریزی شهرداری تهران ، ورزشگاه باید خانوادگی شود. باید حتی اگر شده پدر و پسری شود، اینکه یک فامیل کنار هم بیایند و سکوها را از این اراذل پس بگیرند.