اقتصاد۲۴-حجت الاسلام حسینعلی نیری مشاور عالی رئیس قوه قضاییه و رئیس پیشین دادگاه عالی انتظامی قضات است.
حجت الاسلام نیری متولد سال ۱۳۳۵ است. در نوجوانی به حوزه علمیه قم رفت و از شاگردان نزدیک آیت الله محمدی گیلانی شد که پس از انقلاب به دنبال استعفای آیت الله صادق خلخالی، به ریاست دادگاه انقلاب منصوب شد. حجت الاسلام نیری نیز با پیروزی انقلاب وارد جریان‌های سیاسی شد. او در سال ۱۳۶۲ به عنوان حاکم شرع در زندان اوین که مخصوص زندانیان سیاسی بود منصوب شد. سپس در سال ۱۳۶۷ به عنوان قاضی شرع در کمیته تصمیم گیر درباره‌ی اعدام زندانیان سیاسی منصوب گردید.
وی در مصاحبه‌ای که در سال ۱۴۰۱ با مرکز اسناد انقلاب اسلامی داشت، به پرسشی درباره‌ی «اعدام‌های دهه شصت و به خصوص سال ۱۳۶۷» اینگونه پاسخ داد: «آن برهه شرایط ویژه‌ای بود. وضع مملکت بحرانی بود. یعنی اگر قاطعیت امام نبود شاید ما اصلا این امنیت را نداشتیم. شاید اصلا وضعیت طور دیگری بود. شاید اصلا نظام نمی‌ماند. روزی ۵۰ – ۶۰ تا ترور در تهران و شهر‌های دیگر اتفاق می‌افتاد. در این شرایط بحرانی باید چه کرد؟ باید حکم قاطعی داد. آن که دادگاه را اداره می‌کند و مسائل در دستش است باید مسئله را جمع کند. در این شرایط که نمی‌شود با “قربانت بروم و فدایت بشوم” کشور را اداره کرد!»
بیشتر بخوانید:مدیرکل ارشاد گیلان که بود که عزل شد؟
حجت الاسلام نیری در پاسخ به این پرسش که «می‌گویند کسی که در زندان بود و داشت حبسش را می‌گذراند چه لزومی داشت که مجدد محاکمه شود؟»، پاسخ داده بود: «این‌ها به خاطر همان پرونده محاکمه نشدند که. این‌ها در زندان دوباره شلوغ کردند. در فضای زندان باز هم انسجام خودشان را داشتند. نه تنها رابطه تشکیلاتی داشتند بلکه تشکیلات جدیدی هم درون زندان به وجود آورده بودند. از راه‌هایی که می‌دانستند، از بیرون اطلاعات کسب می‌کردند. جو زندان دستشان بود و لذا توطئه‌های جدید در کار بود. اینطور نبود که آن‌ها فقط بخواهند ایام حبسشان را بگذرانند.
او ادامه گفته بود: «یک وقت کسی مثلا پنج سال زندانی است می‌گوید من باید پنج سال زندان بمانم دیگر چه کار دارم چه می‌کنند؟ ولی این‌ها توطئه کرده بودند و هماهنگی از بیرون داشتند. یعنی عناد خودشان را می‌خواستند ادامه بدهند. این‌ها می‌گفتند ما ضرر اقتصادی به نظام بزنیم. سیم تلفن را قطع کنیم. لامپ را بشکنیم و … با این‌ها که نمی‌شود نظام را سرنگون کرد. یعنی یک لجبازی‌های بچگانه‌ای که مثلا مادر، بچه را تنبیه می‌کند، بچه می‌رود یک جایی یک حرکتی اذیتی می‌کند. مملکتی که این همه خرج دارد با چهار تا لامپ شکستن نظام سرنگون می‌شود؟»
وی در پاسخ به این پرسش که «حتی اگر صوری هم توبه می‌کردند بخشیده می‌شدند؟» هم گفته بود: «ما دنبال بهانه می‌گردیم که فرد را آزاد کنیم. یک بچه ۱۶ – ۱۷ ساله که رفته چهار تا اعلامیه پخش کرده سابقه مبارزاتی هم ندارد و حالا به زندان آمده باید چه کارش کنیم؟ آزادش می‌کنیم پیش پدر و مادرش برود. فضای زندان فضای آلوده‌ای است. اینجا اگر بماند بدتر می‌شود. خیلی از این‌هایی که جنایتکارند در زندان یاد می‌گیرند. اول به خاطر چاقوکشی رفته زندان، ولی بعد می‌رود زیردست چهار تا حرفه‌ای راه جنایت را یاد می‌گیرد. زندان آدم را در جنایت ورزیده‌تر می‌کند؛ لذا خیلی اوقات تلاش می‌کنیم این‌ها در زندان نمانند».
منبع:روزیاتو