اقتصاد24 - خیلی وقت است که دیگر وقتی گذرمان به چهار راه ولیعصر می‌خورد، هیچ جلال و جبروتی از تئاتر شهر و محیط اطرافش خودنمایی نمی‌کند و گویی که ساختمان زیبای آن در بین عناصری غیرفرهنگی زندانی شده است.
سال‌هاست که این محیط بیشتر از آنکه محل برگزاری رخدادهای فرهنگی و هنری باشد، به نمونه عینی برای مشاهده انواع و اقسام معضلات اجتماعی تبدیل شده است و در تازه‌ترین نمونه هم روز یکشنبه درگیری مسلحانه دو نفر باهم در حاشیه تئاتر شهر حسابی سر و صدا کرد تا بار دیگر این منطقه به کانون توجه‌ها تبدیل شود.
این اتفاق اولین بار نبوده است و مسلما با ادامه این وضعیت آخرین بار هم نخواهد بود، همانطور که بهروز غریب‌پور کارگردان باسابقه تئاتر می‌گوید ادامه این روند می‌تواند تئاتر شهر را به ناامن‌ترین نقطه تهران بدل کند.
این هنرمند در گفت وگو با خبرآنلاین، با اشاره به پیشینه معضلاتی از این دست در تئاتر شهر، بیان می‌کند: «ابتدای شکل‌گیری تئاتر شهر همواره معضلاتی بین درون و بیرون تئاتر شهر (بیرون فضای عمومی و درون فضای هنری است)، وجود داشته است اما بحران بیشتر در همین سال‌های اخیر رخ داده است چون معلوم نبود که متولی این امر کیست، شهرداری است؟ اداره کل هنرهای نمایشی یا نیروی انتظامی است؟ هر بار هم به دلیل نبود اتحاد عمل متولیان یا پاس دادن مسئولیت به دیگری، دائما بحران به شکل فزایندی ادامه پیدا کرده است.»
او ادامه می‌دهد: «در زمانی‌که من مدیریت بازسازی تئاتر شهر را به عهده داشتم، برای این بخش راه‌حل‌هایی را پیشنهاد کرده بودم که به نظر خودم اگر این اتفاق رخ می‌داد مجموعه تئاتر شهر به این اوضاع گرفتار نمی‌شد. یکی از راه‌حل‌ها شناسایی پیشینه پارک دانشجو و ساختمان تئاتر چه بود، در یک زمانی این نقطه پارک شهرداری و محل اجتماع مردم برای تفریح بود که امروز تعداد آن در سطح شهر تهران خیلی بیشتر شده است ولی کماکان پارک دانشجو به عنوان یکی از پابرجاترین نقطات عطف و اتصال نسل‌ها، حرفه‌ها و انسان‌های مختلف در تهران است.»
اتحادی میان متولیان تئاتر شهر نیست
غریب‌پور با اشاره به راهکاری که برای محیط بیرونی تئاتر شهر در نظر داشته است، تاکید می‌کند: «پیش بینی من این بود که فضای جانبی را نه با نیروهای امنیتی و انتظامی بلکه با اختصاص فضا به محیطی برای استراحت و میزبانی از مردم به کافی شاپ‌های متعددی تبدیل کنیم. وقتی فضا به کافی شاپ تبدیل شود طبیعی است که نوع نشست و برخاست و رفت و آمد قابل کنترل است و اگر در مجموعه پارک دانشجو چنین اتفاقی رخ می‌داد مطمئنا از این حالت امروزی که در قلب شهر فاجعه رخ می‌دهد و دائما به فضایی ناامن برای بازیگران و تماشاگران تبدیل می‌شود، جلوگیری می‌شد. همانطور که اشاره کردم، نه متولی رسیدگی به این امر مشخص است و نه اتحادی میان متولیان برای رسیدگی به وضعیت تئاتر شهر وجود دارد.»
او در باره اتفاقاتی که در زمان حضور او در مدیریت پروژه بازسازی تئاتر شهر رخ داده است، توضیح می‌دهد: «من در دو موضع درباره فضای بیرونی تئاتر شهر کار کردم و پیش بینی می‌کردم که اتفاقاتی از این دست رخ خواهد داد و به عنوان یک تئاتری همیشه دغدغه‌ام این بود که چه باید بکنیم که محیط تئاتر شهر از این حالت آشوب زده خارج شود و یکی از اقداماتم متمرکز کردن تبلیغات نمایش‌ها بود. اما رییس مرکز هنرهای نمایشی وقت تحت تاثیر یکسری حرف‌های غیرکارشناسی قرار گرفت و به من اعتراض کرد که شما مانع شدید تا تابلوهای تبلیغاتی نمایش‌ها به صورت پراکنده در سطح پارک باشد. من گفتم اگر برای تبلیغات جای ثابتی نداشته باشید برای سایر امور هم کنترل را از دست می‌دهید، آن زمان کنترل بیرون تئاتر شهر در دست مرکز هنرهای نمایشی هم بود اما شهرداری همکاری می‌کرد. در زمان آقای ملک مدنی که طول مدت خدمت‌شان کم بود، همین تصمیم را به ایشان گفته بودم و موافقت هم کرده بودند اما باز یکسری از عناصر در اداره کل هنرهای نمایشی مخالفت کردند. در واقع این اتفاقات پیشینه دارد و درست است که معضلات اجتماعی در مقاطعی فرصت بروز و ظهور پیدا می کنند اما ساختمان تئاتر شهر و محیط آن امن نیست چون درون و بیرون آن هماهنگ نیستند.»
غریب‌پور با ذکر مثالی درباره بحران در تئاتر شهر، بیان می‌کند: «یک مثالی بزنم، در دوران بازسازی تئاتر شهر ما به جست و جوی نقاط ضعف ساختمان می‌پرداختیم، اولین مسئله این بود که هر مراجعه‌کننده‌ای نام یکی از مدیران را به زبان می‌آورد می‌توانست به بخش اداری در طبقه دوم مراجعه کند، بهانه‌های مختلفی هم وجود داشت مانند اینکه نمایشنامه‌ای دارم و می‌خواهم با مدیر تئاتر شهر چند دقیقه جلسه داشته باشم یا موضوع جدیدی را طرح کنم. این افراد به جای مراجعه به دفتر مدیریت برای تزریق مواد مخدر به سرویس‌های بهداشتی می‌رفتند و ما در این سرویس‌ها تعداد زیادی سرنگ پیدا کرده بودیم.»
این کارگردان ادامه می‌دهد: «من پیشنهادم این بود که روابط عمومی را به طبقه پایین منتقل کنیم تا مراجعه کننده پاسخ درخواست خود را در همان بدو ورود دریافت کند. این اتفاق هم رخ داد اما متاسفانه رسانه‌ها حمله کردند که چرا روابط عمومی به این شکل درآمده است و امروز ما صدمه آن را می‌بینیم، در هیچ تماشاخانه دنیا پلیس در مدخل آن وجود ندارد اما در تئاتر شهر پلیس حضور دارد در حالیکه جای حراست و پلیس آنجا نیست. مادامی که مسئولان مرکز هنرهای نمایشی، تئاتر شهر، شهرداری، نیروی انتظامی و وزارت اطلاعات و ... برنامه‌ریزی جامعه‌ای برای این معضلات نداشته باشند تئاتر شهر به یکی از ناامن ترین نقاط شهر تهران تبدیل می‌شود.»
واگذاری مدیریت تئاتر شهر به اداره کل هنرهای نمایشی
غریب‌پور در باره نامه هیات مدیره خانه تئاتر برای رسیدگی به وضعیت تئاتر شهر به شهردار تهران هم می‌گوید: «شهرداری به تنهایی امکان مدیریت این معضل را ندارد، جامعه تئاتری باید به زمانی بازگردد که من مدیریت بازسازی تئاتر شهر را برعهده داشتم و دفترچه ۲۰۰ صفحه‌ای که ارائه کردم را طلب کند و ببیند ما برای فضای بیرونی چه فکرهایی کرده بودیم، به جای آنکه چشم خودش را ببندد و به گذشته ارجاع دهد، حال کمپین تئاتر شهر هم ایجاد می‌شود اما این مسئله راه حل دارد و اصلا نیازی به نامه‌نگاری نیست. باید درباره چگونگی مدیریت مجموعه تئاتر شهر تصمیم گیری شود که از نظر من مدیریت باید به اداره کل هنرهای نمایشی اختصاص پیدا کند و نیروی انتظامی و شهرداری هم همکاری داشته باشند.»
منبع: خبرآنلاین