اقتصاد۲۴- جعفر طاهری با بیان اینکه در صورتی که کارگران از آینده شغلی خود مطمئن باشند، بازدهی بیشتر و راندمان کاری بیشتری خواهند داشت، گفت: این افزایش راندمان کاری به نفع اقتصاد کشور خواهد بود.
جعفر طاهری در این گفت‌وگو عنوان کرد: مهمترین مشکلات جامعه کارگری مربوط به دو بخش است؛ نخست ناشی از مشکلات اقتصادی و تصمیماتی است که دولت اخذ می‌کند، به نحوی که دستمزدها، بسیار کمتر از حد تحمل کارگر تعیین می‌شود. البته بهترین کاری که در این زمینه می‌توان انجام داد این است که قدرت پول ملی را افزایش و تورم را کاهش داد تا افزایش دستمزدها منجر به کاهش قدرت خرید نشود. دومین مشکل این است که جامعه کارگری فاقد تشکل قوی است. براساس گزارشی که مردادماهِ مرکز پژوهش‌های مجلس با عنوانِ «آسیب‌شناسی تشکل‌های کارگری در ایران، با رویکرد منابع قدرت» به همین مسئله اشاره شده، اینکه تشکل‌های کارگری در ایران دچار ضعف ساختاری هستند و قدرت چانه‌زنی کارگران در سطوح مختلف به شدت تنزل یافته است.
طاهری افزود: این پژوهش در حالت کلی، ضعف تشکل‌ها را در چند محورکلیدی خلاصه کرده است: «اولین محور، ضعف امنیت و مصونیت نمایندگی است که برآمده از عللی مانند عدم تمدید قرارداد کاری نمایندگان شجاع و مطالبه‌گر، کاهش توان چانه‌زنی کارگران در سطوح کارگاهی، منطقه‌ای و ملی، ترکیب معیوب اعضا در شورایعالی کار و وابستگی و عدم استقلال تشکل‌های کارگری است.»
این کارشناس اقتصادی در ادامه، با بیان اینکه در صورتی که کارگر از آینده شغلی خود مطمئن باشد، بازدهی بیشتر و راندمان کاری بیشتری خواهد داشت، گفت: این افزایش راندمان کاری به نفع اقتصاد کشور خواهد بود. تورم، به کارگر و کارفرما آسیب می‌زند، از این رو معتقدم مهمترین اقدامی که باید انجام داد، تقویت قدرت پول ملی و کاهش تورم است.
طاهری عنوان کرد: معتقدم به هر میزان روی افزایش دستمزدها تاکید کرده و آن را بالا ببریم، بی فایده است، چراکه منجر به تورم می‌شود. اگرچه همواره حمایت از کارگر در قالب افزایش دستمزد تعریف می‌شود. اما در این زمینه باید به اثر تورمی افزایش دستمزدها و تعدیل نیروی کار یا خروج کارگران از شمول قانون کار هم توجه کرد. نباید فراموش کرد که نقش کارگران در تولید کلیدی‌ترین نقش است. قشری که علیرغم تورم سنگین، مهمترین نقطه اتکای کشور برای ایجاد رونق در بخش تولید بوده اند، بنابراین به حمایت‌های ویژه‌ای نیاز دارند، از همین رو، اشاره رهبر انقلاب به حمایت از کارگر نیز در همین راستاست که این حمایت فراتر از تعیین دستمزد تعریف شود. جایی که ایشان می‌فرمایند: «ظلم به کارگر فقط دستمزد ندادن نیست بلکه اقدام نکردن در زمینه بیمه، بهداشت، آموزش، ابتکار، مهارت‌افزایی، سلامت خانوادگی و امنیت شغلی نیز ظلم به کارگران است.»
طاهری افزود: این فرمایشات رهبری، متفاوت از دیدگاه بسیاری از تشکل‌های کارگری است که تمام توان و انرژی خود را صرف چانه زنی دستمزد در روز‌های پایانی سال و موعد تعیین دستمزد می‌کنند و تلاش چندانی از سوی این تشکل‌ها برای پیگیری حمایت‌های بیمه ای، بهداشتی و آموزشی نمی‌شود؛ بنابراین حمایت از نیروی کار باید به شکل موثرتری در قالب تقویت حمایت‌های بیمه ای، بهداشتی و آموزشی باشد و آن گروه از جمعیت نیروی کاری که خارج از نرخ مصوب دستمزد و بیمه تامین اجتماعی قرار دارند، به شکلی تحت پوشش نوع و سطحی از حمایت‌های بیمه‌ای و درمانی قرار گیرند و به اندازه شاغلانی که در چانه زنی‌های دستمزدی کم و بیش دیده می‌شوند، به چشم بیایند.