اقتصاد ۲۴- هند از شرکت‌های خصوصی دعوت کرده است تا ۲۶ میلیارد دلار در بخش انرژی هسته‌ای این کشور سرمایه‌گذاری کنند. هند با این اقدام میزان تولید برق از منابعی که انتشار دی اکسید کربن ندارند را افزایش می‌دهد.
به نقل از رویترز، اولین بار است که دهلی نو به دنبال سرمایه‌گذاری خصوصی در این زمینه است. انرژی هسته‌ای یک منبع انرژی بدون انتشار کربن محسوب می‌شود که کمتر از ۲ درصد از کل تولید برق هند را تامین می‌کند. این بودجه به هند کمک خواهد کرد تا به هدف خود مبنی بر استفاده ۵۰ درصد از ظرفیت تولید برق نصب شده خود از سوخت‌های غیرفسیلی تا سال ۲۰۳۰ دست یابد. این رقم اکنون به ۴۲ درصد رسیده است.
سرمایه‌گذاری شرکت‌های خصوصی برای توسعه انرژی هسته‌ای
دولت در حال مذاکره با حداقل پنج شرکت خصوصی از جمله صنایع ریلاینس (RELI.NS)، تاتا پاور (TTAW.NS)، آدانی پاور (Adan.NS) و شرکت ودانتا (Vdan.NS)، برای سرمایه‌گذاری ۵.۳ میلیارد دلاری است.
«وزارت فدرال انرژی اتمی» و «شرکت دولتی انرژی هسته ای» هند (NPCIL) در سال گذشته چندین دور گفتگو را با شرکت‌های خصوصی در مورد طرح سرمایه‌گذاری برگزار کرده‌اند.
دولت هند امیدوار است تا سال ۲۰۴۰، بالغ بر ۱۱ هزار مگاوات ظرفیت جدید تولید برق هسته‌ای بسازد.
شرکت دولتی انرژی هسته‌ای هند (NPCIL) ناوگان فعلی نیروگاه‌های هسته‌ای این کشور را با ظرفیت ۷۵۰۰ مگاوات، در اختیار دارد و اداره می‌کند. این شرکت برای ۱۳ هزار مگاوات دیگر سرمایه‌گذاری کرده است.
منابع هند اعلام کرده‌اند، براساس این طرح سرمایه‌گذاری، شرکت‌های خصوصی در صورتی که در نیروگاه‌های هسته‌ای سرمایه‌گذاری کنند، زمین و آب به دست می‌آورند و ساخت‌وساز در مناطق خارج از مجموعه رآکتور نیروگاه‌ها را بر عهده می‌گیرند.
اما به گفته آنها، حق ساخت و اداره ایستگاه‌ها و مدیریت سوخت آنها بر عهده شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی خواهد بود که طبق قانون مجاز به این کار است.
به گفته این منابع، انتظار می‌رود که شرکت‌های خصوصی از فروش برق نیروگاه‌ها درآمد کسب کنند و شرکت دولتی انرژی هسته‌ای هند (NPCIL)، پروژه‌ها را با پرداخت هزینه اداره کند.
بیشتر بخوانید: چرا آلمان نیروگاه‌های هسته‌ای خود را تعطیل کرد؟/ جهان آینده، جهان انرژی‌های تجدیدپذیر است، نه هسته‌ای
چاروداتا پالکار، مشاور حوزه برق، می‌گوید: «این مدل ترکیبی توسعه پروژه انرژی هسته ای، راه‌حلی نوآورانه برای تسریع ظرفیت هسته‌ای است. این طرح نیازی به اصلاح قانون انرژی اتمی هند در سال ۱۹۶۲ ندارد، اما به موافقت نهایی وزارت انرژی اتمی نیازمند است.»
قانون هند شرکت‌های خصوصی را از راه‌اندازی نیروگاه‌های هسته‌ای منع می‌کند، اما به آنها اجازه می‌دهد قطعات و تجهیزات را تامین و قرارداد‌های ساخت‌وساز را برای کار خارج از راکتور‌ها امضا کنند.
تلاش هند بری افزایش ظرفیت انرژی هسته‌ای
دهلی نو برای سال‌ها به اهداف تعیین شده خود برای افزایش ظرفیت انرژی هسته‌ای دست نیافته است. دلیل اصلی این شرایط به ناتوانی در تامین سوخت هسته‌ای بازمی‌گردد. با این حال، هند در سال ۲۰۱۰ با آمریکا برای تامین سوخت هسته‌ای بازفرآوری شده قراردادی منعقد کرد.
در صورت موفقیت این طرح، هند می‌تواند به الگویی برای دیگر کشور‌ها در جذب سرمایه خصوصی در حوزه انرژی هسته‌ای تبدیل شود. این گام مهم، هند را در مسیر دستیابی به اهداف بلندپروازانه خود در زمینه انرژی پاک و مقابله با تغییرات اقلیمی یاری می‌کند.
اما قوانین سختگیرانه غرامت هسته‌ای هند، مذاکرات با سازندگان نیروگاه‌های خارجی مانند جنرال الکتریک و وستینگ هاوس را با مشکل مواجه کرده. بر همین اساس، این کشور موعد نهایی افزودن ۲۰ هزار مگاوات انرژی هسته‌ای را از سال ۲۰۲۰ به سال ۲۰۳۰ به تعویق انداخته است.