اقتصاد۲۴ شیوا سپهری: جیمز جی. هکمن، استاد برجسته اقتصاد است که زندگی حرفه‌ای خود را وقف درک ریشه‌های اصلی اجتماعی و اقتصادی کرده است. پژوهش‌های او مربوط به نابرابری، تحرک اجتماعی، تبعیض و شکل گیری مهارت‌ها و مقررات در بازار کار و همچنین ابداع و به کارگیری راهبرد‌هایی برای درک آن بوده است. او در تحقیقات میان‌رشته‌ای خود از اقتصاد، روانشناسی، ژنتیک، اپیدمیولوژی، علوم اعصاب و حقوق برای بررسی ریشه‌های نابرابری، عوامل تعیین کننده تحرک اجتماعی بهره برده است.
تحصیلات جیمز هکمن
هکمن دارای مدرک کارشناسی ریاضیات در سال ۱۹۶۵ از کالج کلرادو و مدرک کارشناسی ارشد اقتصاد در سال ۱۹۶۸ از دانشگاه پرینستون و دکترای اقتصاد از دانشگاه پرینستون در سال ۱۹۷۱ است. او همچنین یکی از بنیانگذاران مدرسه عمومی هریس بود. او از سال ۱۹۹۱ به عنوان پژوهشگر در دانشگاه شیکاگو مشغول به کار شد.
فعالیت‌های جیمز هکمن
در سال ۲۰۱۰، او موسسه «سرمایه انسانی و فرصت‌های اقتصاد» که شبکه‌ای از بیش از ۴۰۰ محقق است را پایه گذاری کرد که روی جنبه‌های اندازه گیری نابرابری و فرصت‌های اقتصادی فعالیت می‌کنند. در ماه مه ۲۰۱۴، او مرکز اقتصاد توسعه انسانی در دانشگاه شیکاگو را راه اندازی کرد که یک مرکز اختصاص داده شده به تحقیقات تجربی دقیق در زمینه مبانی اقتصادی نابرابری است.
جوایز جیمز هکمن
هکمن در سال ۲۰۰۰ جایزه نوبل اقتصاد را برای کارش در مورد اقتصاد خرد و تنوع و ناهمگونی و برای ایجاد یک مبنای علّی مناسب برای ارزیابی خط مشی عمومی دریافت کرد.
او جوایز متعدد دیگری را برای کارهایش دریافت کرده است، از جمله مدال جان بیتس کلارک از انجمن اقتصادی آمریکا در سال ۱۹۸۳، جایزه جاکوب مینسر برای یک عمر دستاورد در سال ۲۰۰۵ از انجمن اقتصاد کار، جایزه دنیس آگنر در سال ۲۰۰۵ و ۲۰۰۷ برای اقتصاد سنجی کاربردی از مجله اقتصاد سنجی، مدال اولیس از کالج دانشگاهی دوبلین در سال ۲۰۰۶، جایزه تئودور دبلیو شولتز ۲۰۰۷ از انجمن اقتصاد کشاورزی آمریکا، مدال طلای رئیس جمهور جمهوری ایتالیا، اعطا شده توسط کمیته علمی بین المللی مرکز پیو مانزو در سال ۲۰۰۸، جایزه مشارکت‌های برجسته در سیاست عمومی برای کودکان از انجمن تحقیقات در توسعه کودک در سال ۲۰۰۹ و مدال فریش از انجمن اقتصاد سنجی در سال ۲۰۱۴ برای برجسته‌ترین مقاله در اقتصاد کاربردی منتشر شده در Econometrica در پنج سال گذشته را دریافت کرده است. هکمن عضو آکادمی ملی علوم ایالات متحده است.
بیشتر بخوانید: کنث راگوف؛ اقتصاددان مشهور نظریات بحران مالی در بازار آزاد
هکمن عضو انجمن فلسفی آمریکا، عضو آکادمی هنر و علوم آمریکا، عضو انجمن آمریکایی برای پیشرفت علم، یکی از اعضای انجمن اقتصاد سنجی، عضو انجمن اقتصاد کار، یکی از اعضای انجمن آمار آمریکا، عضو موسسه بین المللی آمار و عضو آکادمی ملی آموزش بوده است. او مدارک افتخاری متعددی را دریافت کرده و عضو خارجی آن است. او در حال حاضر یکی از سردبیران مجله اقتصاد سیاسی است. او بیش از ۳۰۰ مقاله منتشر کرده و آخرین کتاب او اسطوره آزمون‌های موفقیت: GED و نقش شخصیت در زندگی آمریکایی است. او به طور فعال در انجام و هدایت تحقیقات تجربی و نظری در مورد سلامت، توسعه مهارت، نابرابری، و تحرک اجتماعی در طول چرخه زندگی در مناطق توسعه یافته و در حال توسعه مشغول است.
نظریه های جیمز همکن
مبنای نظری هکمن این است که اگر جامعه‌ای قرار باشد به توسعه اقتصادی برسد، باید به توسعه انسانی دست یابد و دولت باید برای کاهش نابرابری و توانایی‌های افراد سرمایه انسانی را ارتقاء دهد. این کار از نظر هکمن باید از کانال توسعه عدالت آموزشی صورت بگیرد و تفاوت و شکافی که بین افراد برخوردار و محروم جامعه را از طریق این سرمایه گذاری ارتقا دهد. چراکه توسعه مهارت‌ها باید در سطح کیفی بالایی اتفاق بیفتد که شروع آن از سن صفر سالگی است اما در پایان پنج سالگی انتهای راه نیست و باید با آموزش موثر تا بزرگسالی تداوم یابد.
هکمن معتقد است که رشد مهارت‌های شناختی و غیر شناختی را همراه با هم باید رشد داد و وی حساس ترین دوران رشدمغزی را قبل از پج سالگی می‌داند. خود کنترلی جامعه در این نگاه مورد توجه قرار می‌گیرد. این به برابری نمی انجامد بلکه به کارایی جامعه می‌انجامد.
منحنی هکمن نشان می‌دهد که بالاترین نرخ بازده اقتصادی از اولین سرمایه‌گذاری‌ها بر روی کودکان به دست می‌آید و درک چشم‌نوازی را ارائه می‌دهد که جامعه پول زیادی را برای توسعه بعدی سرمایه‌گذاری می‌کند، در حالی که اغلب برای ارائه ارزش زیاد دیر است. این امر نتایج آموزشی، بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی بهتری ایجاد می‌کند که باعث افزایش درآمد و کاهش نیاز به هزینه های اجتماعی پرهزینه می‌شود.
به عقیده جیمز هکمن بازده اقتصادی با کیفیت ناشی از سرمایه گذاری‌های با کیفیت در رشد اولیه دوران کودکی است. هکمن چندین دهه داده‌های مربوط به برنامه‌های رشد اولیه دوران کودکی را مطالعه کرد که با دادن منابعی به کودکان محروم و خانواده‌هایشان برای آموزش اولیه، تجربیات یادگیری و سلامت جسمانی که منجر به موفقیت در آینده می‌شود و همین امر است که به اعتقاد وی چرخه آسیب‌ها را می‌شکند. تحلیل ارزش هکمن از این برنامه‌ها نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری در رشد اولیه کودکی برای کودکان محروم، بازدهی بالایی از سرمایه‌گذاری برای جامعه از طریق افزایش دستاورد‌های شخصی و بهره‌وری اجتماعی فراهم می‌کند.
همچنین به عقیده هکمن، هوش و مهارت‌های اجتماعی در سنین پایین تنظیم می‌شوند و هر دو برای موفقیت ضروری هستند. بسیاری از مشکلات عمده اقتصادی و اجتماعی در آمریکا از جمله جنایت، بارداری نوجوانان، نرخ ترک تحصیل از دبیرستان، شرایط نامطلوب سلامتی و ... را می‌توان در سطوح پایین مهارت و توانایی اجتماعی مانند توجه، پشتکار، کنترل تکانه ردیابی کرد. هکمن دریافت که وقتی صحبت از توسعه پتانسیل انسانی می‌شود، ما به تصویر کامل نگاه نمی‌کنیم. ما روی توسعه مهارت‌های شناختی تمرکز می‌کنیم که هوش را می‌توان آزمایش کرد، اما توسعه مهارت‌های اجتماعی را نادیده می‌گیریم. وقتی مهارت‌های اجتماعی در سنین پایین با مهارت‌های شناختی ترکیب می‌شوند، به ایجاد شهروندان توانمندتر و سازنده‌تر کمک می‌کنند.
هکمن می‌گوید که ما باید روی توسعه اولیه بسته مهارت‌های شناختی و اجتماعی سرمایه گذاری کنیم تا موفقیت بهتری برای افراد و جامعه ایجاد کنیم. کار پروفسور هکمن ثابت می‌کند که پیشگیری از طریق رشد اولیه دوران کودکی، مقرون به صرفه‌تر از اصلاح است. زمان آن فرا رسیده است که در راه حل‌های بالادستی برای نسل‌های آینده سرمایه گذاری کنیم، در حالی که ما همچنان به مشکلات امروزی رسیدگی می‌کنیم.