اقتصاد۲۴-کارگران پروژه‌ای صنایع نفت، گاز و پتروشیمی ایران برای ششمین روز متوالی دست به اعتصاب زدند. بنا بر بیانیه منتشرشده از سوی مدیریت کمپین مرکزی نیرو‌های نفت و گاز، اعتصاب این کارگران با خواست افزایش دستمزدها و تغییر نوبت‌کاری به ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت آغاز شده که موسوم به کمپین ۱۴-۱۴ است.
کارگران این شرکت‌ها اعلام کرده بودند اگر تا آخر خرداد خواسته‌هایشان برآورده نشود، دست به اعتصاب خواهند زد. از روز ۳۰ خردادماه، کارگران چندین شرکت صنعت نفت با ترک محل کار دست به اعتصاب زدند.
تاریخچه اعتصاب کارگران پیمانی صنعت نفت
این اعتصاب‌ها محدود به چند روز پیش نبوده و از سال ۱۴۰۰، کارگران پیمانی با تشکیل کمپین ۱۴۰۰، اعتراض خود را نسبت به شرایط کار اعلام کردند. افزایش سطح دستمزد، پرداخت حقوق معوق و تغییر نوبت مرخصی از جمله خواسته‌های اعتصاب‌کنندگان در سال ۱۴۰۰ بود. کمپین موسوم به ۱۴-۱۴، در سال ۱۴۰۰ با نام ۱۰-۲۰ شکل گرفت که مطالبه آن خواست ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی بود.
در سال ۱۴۰۲ نیز اعتصاب‌های مشابهی موسوم به کمپین ۱۴۰۲ انجام شد. رسیدگی نکردن به مطالبات کارگران از سوی دولت و همچنین افزایش نیافتن دستمزدها را می‌توان مهم‌ترین دلایل این اعتصاب‌ها به شمار آورد.
اعتصاب‌های کمپین جدید نیز با خواسته‌های مشابه، از روز‌های گذشته آغاز شده است و همچنان ادامه دارد. از خواسته‌های این کمپین می‌توان به حذف پیمانکاران، افزایش دستمزدها، کاهش ساعت کاری به ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت، بهبود شرایط خوابگاه‌ها و بهبود ایمنی محیط کار اشاره کرد.
شرکت فولادکوشان، آزمون فلز، جهادگران، پتروپالایش شرکت کیان سازه، اکسیر صنعت، آذرآب، زلال ایران، ممتاز گستر، شرکت اطمینان سازه، فیلترکاران پتروشیمی سلمان فارسی ماهشهر و... از جمله شرکت‌هایی هستند که در راستای این کمپین دست به اعتصاب زده‌اند.
مشکلات کارگران پروژههای نفت و گاز
قدرت خرید بسیاری از کارگران به دلیل تورم و مشکلات ناشی از آن، کاهش چشمگیری پیدا کرده و امرار معاش در چنین شرایطی بسیاری سخت است. از سوی دیگر به نظر می‌رسد کارگران نسبت به واگذاری بسیاری از پروژههای نفتی به پیمانکار‌ها اعتراض دارند و به نظر آن‌ها این واگذاری، منجر به سلب مسئولیت دولت و پیمانکار شده است.
بیشتر بخوانید:آدرس غلط نامزد‌های انتخابات درباره پالایشگاه و پتروپالایشگاه
کارگرانی که دست به اعتصاب زده‌اند مدعی هستند مزایای شغلی به آن‌ها تعلق نمی‌گیرد. عمده این کارگران از نوع کارگران پروژه‌ای، ارکان ثالث، قرارداد موقت، حجمی، روزمزد و قرارداد معین هستند که به نظرشان دولت و پیمانکار با تغییر شرایط قرارداد، فرصت بهره از مزایای شغلی را از آن‌ها سلب کرده‌اند.
آن‌طور که ایلنا گزارش داده، حشمت‌الله سلیمانی، عضو هیات مدیره انجمن صنفی پالایشگاه‌های پارس جنوبی، با اشاره به شروع این کارزار اظهار کرد واقعیت این است که نیرو‌های دارای پیمانکار که کار پروژه‌ای مستمر دارند، بخش عمده‌ی معترضان به وضع موجود را تشکیل می‌دهند. این نیرو‌های مستمر معمولاً هر چند سال یک‌بار پیمانکارشان تغییر می‌کند و با تغییر پیمانکار به نقطه صفر حقوقی بازمی‌گردند.
نتیجه اعتصاب کارگران غیررسمی صنعت نفت
کارگران بسیاری از طریق کمپین و شورای کارگران پیمانی صنعت نفت عنوان کردند که مشکلات‌شان نه از سوی دولت، نه پیمانکار و نه حتی از طریق شورای اسلامی کار نیز رسیدگی نمی‌شود. به نظر می‌رسد شورای اسلامی کار، مدت‌هاست از رسیدگی به مشکلات این کارگران اجتناب کرده است. از این رو گفته می‌شود در بسیاری از شرکت‌ها چندین سال است دیگر شورای اسلامی تشکیل نمی‌شود و کارگران نیازی به وجود این شورا نمی‌بینند چراکه مطالبات آن‌ها را پیگیری نمی‌کند.
کارگران پروژه‌ای، ارکان ثالث، قرارداد موقت، حجمی و روزمزد از سال ۱۴۰۰ به منظور احقاق حقوق خود، کمپین‌های مختلفی شکل داده‌اند.
شایان ذکر است این کارگران غیررسمی، از سال ۱۴۰۰ بار‌ها کمپین‌های مختلف تشکیل داده‌اند، اما بسیاری از مطالبات عنوان‌شده مانند افزایش دستمزد و ایمنی کار، هر سال تکرار می‌شود. طبق صحبت‌های کارکنان بخش عمده بررسی نشدن مطالبات‌شان به دلیل توجه نکردن دولت و پیمانکار‌ها به مشکلات آنهاست. این موضوع نشان می‌دهد با اینکه تاکنون مشکلات مطرح‌شده تا حدودی بهبود یافته، اما در نهایت از سه سال یپش تاکنون ادامه‌دار بوده و به سرانجام نرسیده است.