اقتصاد24 - این روزها رمز ارزها در نظام اقتصادی ایران هیجان بسیار زیادی برانگیخته اند و البته اطراف آنها افسانه های زیادی شکل گرفته که ممکن است بازیگران بازار و حتی سیاستگذاران را به اشتباه بیاندازد و به راه ناصواب برد.
عده ای می گویند رمز ارزها جای پول را خواهند گرفت: این ناشی از درک ناصحیح نسبت به ماهیت و معنای حقوقی و اقتصادی پول است.
رمز ارزها در بهترین حالت یک مرکانتیل مثل نقره یا طلا هستند که البته برای مبادله ارزش قابل استفاده است،اما نمی تواند جایگزین پول شود.
عده ای فکر می کنند رمز ارزها به معنای پایان سلطه مقررات کنترل مالی بر تبادلات تجاری است و به یاری آنها می توان تحریمها را بی اثر کرد.
واقعیت این است که رمز ارزها را خارج از نظارتهای مالی نسبتا ساده می توان مبادله کرد،اما برای معامله با بنگاه های معتبر نهایتا باید وارد شبکه قانونی مبادلات مالی شد و در این مرحله وضعیت کلیه دارایی ها مالی از جمله رمز ارزها،برای ناظران شفاف می شود.کوتاه و ساده اینکه رمز ارزها در مقیاس عمده شاید بیشتر به درد معامله با قاچاقچی ها و تبهکاران خورده و مشکل عدم پیوند ایران با شبکه بنگاه ها و واسطه های مالی معتبر را حل نمی کند.
عده ای استخراج رمز ارزها را یک فعالیت اقتصادی/صنعتی ارزش آفرین قلمداد می کنند.
ورود به جزییات این بحث البته نیازمند گفتگوهای فنی مفصل است، اما به صورت مختصر، ما در ایران از مصرف کنندگان عمده انرژی، نه بهای جهانی انرژی فسیلی مصرف شده را دریافت می کنیم و نه بهای اثر کربنی و گرمایی این تبدیل انرژی را بر محیط زیست کشور ، به این ترتیب همه صنایع انرژی بر از جمله استخراج رمز ارز، بی حساب و کتاب بر سفره ثروت و منابع بین نسلی کشور نشسته اند.بعد از دریافت این دو قلم هزینه اگر تولید رمز ارزها همچنان مزیت اقتصادی داشت،بسیار هم عالی! تولید کنند!نوش جانشان!
گروهی تولید رمز ارزها را جایگزین صادرات نفت فرض کرده اند! واقعیت این است که برای تولید برق و بعد تبدیل آن به رمز ارز نمی توان نفت خام را در مخزن سوخت نیروگاه ریخت! برای اینکار نیازمند استفاده از گاز یا فرآورده های نفتی هستیم که اولی را هنوز صادر می کنیم و خودکفایی مان در دومی بسیار شکننده است.در واقع اگر قرار باشد در حجم تولید رمز ارز تفاوت معناداری حاصل شود به این معناست که باید از یک ارز صادراتی صرف نظر کنیم یا حتی با ارز دولت حاملهای انرژی رابه کشور وارد کنیم تا این عزیزان صادرات مجازی انجام دهند و بعد بخواهیم با خواهش از دست این جهادگران اقتصادی یورو و دلار بگیریم!! بگذریم که ناپایداری شدید بازار رمز ارزها و بالا رفتن شدید هزینه مارجینال تولیدشان،اصولا اتکا به آنها به عنوان یکی از پایه های درآمد ارزی کشور را بی معنا می کند.
کوتاه سخن اینکه رمز ارزها،مثل همه راه های "دور زدن" شرایط دشوار فعلی و یافتن میانبرهایی که عمدتا بیراهه هستند، دوای درد توسعه پایدار ایران نیست.این زیاد "دور زدن" اقتصاد ملی را دچار سرگیجه کرده.باید یکبار برای همیشه ایستاد،جهت درست را تشخیص داد،به واقعیتها گردن نهاد و بدون میانبر و دور زدن گام به گام در مسیر توسعه حرکت کرد.والسلام!