اقتصاد۲۴- سهم مسکن از سبد خانوارهای ایرانی به بحران تبدیل شده است. بر اساس آمارهای رسمی در حال حاضر، بهطور میانگین ۳۸ درصد از هزینههای خانوار صرف مسکن میشود، این عدد برای خانوارهای تهرانی به بیش از ۵۰ درصد نیز میرسد.
این در حالیست که مطابق با استانداردهای جهانی، سهم هزینه مسکن از سبد خانوار نباید از ۳۰ درصد تجاوز کند؛ در غیر این صورت سطح رفاه خانوارها بهطور مستقیم هدف قرار میگیرد.
گزارشهای مرکز آمار ایران نشان میدهد متوسط مبلغ اجاره ماهانه به اضافه سه درصد ودیعه طی سال ۱۳۹۰ بالغ بر متری ۱۳ هزار و ۸۸۸ تومان بوده است. این شاخص در سال ۱۳۹۱ به متری ۲۲ هزار و ۱۱۲ تومان رسیده است.
رشد قیمت اجارهبها در سال ۱۳۹۹ سرعت گرفته و فشار زیادی به مستاجران وارد کرده است؛ در این راستا مبلغ اجارهبها نیز به متری ۶۳ هزار تومان رسیده است.
اجارهبها در سال ۱۴۰۰ وارد مرحله بحرانی جدیدی شده است؛ در آن مقطع، مستاجران برای هر متر مربع واحد مسکونی در شهر تهران، باید ۸۹ هزار تومان پرداخت میکردند. اما این سهم در کشورهای همسایه ایران چه وضعیتی دارد؟
هزینه مسکن در کشورهای همسایه
ایران بیشترین هزینه مسکن را در سبد خرید خانوارها در بین کشورهای همسایه دارد. دادههایی که تجارت فردا به نقل از statista منتشر کرده است، نشان میدهد در سال ۱۴۰۱ عربستان پس از ایران بیشترین هزینههای مسکن را دارا بوده؛ سهم هزینههای مسکن از درآمد خانوارها در این کشور ۲۶ درصد برآورد شده است.
بیشتر بخوانید: پزشکیان وارث تورم افسار گسیخته بازار مسکن در دولت سیزدهم
پس از عربستان کشورهای امارات، کویت، عراق، قطر و عمان نسبت برابری در این باره دارند و سهم هزینههای مسکن در این کشورها از سبد خانوار ۲۳ درصد اعلام شده است.
ارمنستان با سهمی ۲۰ درصدی رتبه بعدی را در بین کشورهای همسایه داراست و در این بین ترکیه تنها سهمی ۱۲ درصد دارد.
سهم ۲۴ درصدی هزینه مسکن در سبد خانوارهای اروپایی
بر اساس این دادهها کشورهای اروپایی ۲۴ درصد از درآمد خود را صرف هزینههای مسکن میکنند، اما در این بین ایالات متحده وضعیت بهتری دارد و ۱۸ درصد از درآمد خانوارها در آن به مسکن اختصاص یافته است.
همانطور که بررسی شد در حالی که هزینههای مسکن در ایران به سمتی پیش میرود که سهمی ۴۰ درصدی از درآمد خانوارها را به خود اختصاص خواهد داد، کشورهای همسایه در سال ۱۴۰۱ حتی مرز ۳۰ درصد را نیز لمس نکردهاند.
البته این در حالیست که در کلانشهرهایی مانند تهران برخی از خانوارها مجبورند تمام درآمد خود را به هزینههای مسکن اختصاص دهند و در نهایت برای امرار معاش بهدنبال منبع درآمد دیگری باشند.