جنگنده چند منظوره شنیانگ J-۱۱

اقتصاد۲۴: شنیانگ J-۱۱ یا جیان-۱۱ یک هواپیمای جنگنده چند منظوره چینی است که توسط شرکت هواپیماسازی شنیانگ ساخته شده است. این جنگنده، تحت لیسانس جنگنده سو-۲۷ اس کی روسی توسعه یافته است. J-۱۱ توسط نیروی هوایی ارتش خلق چین اداره می‌شود.

شرکت سوخو و شرکت هواپیماسازی شنیانگ یک قرارداد ۲.۵ میلیارد دلاری برای تولید مشترک ۲۰۰ جنگنده سو-۲۷ اس کی به عنوان J-۱۱ در فوریه ۱۹۹۶ امضا کردند. به عنوان بخشی از این قرارداد، سوخو مسئول تامین قطعات برای مونتاژ هواپیما برای شرکت هواپیماسازی شنیانگ بود.

توسعه شنیانگ J-۱۱

شنیانگ J-۱۱ یک هواپیمای جنگنده دارای قابلیت مانور بسیار بالا است که قادر به انجام ماموریت‌های برتری هوایی و حمله زمینی است. اولین هواپیمای مونتاژ شده در شن یانگ در دسامبر ۱۹۹۸ آزمایش شد. تولید این جنگنده در مقیاس کامل به دلیل مشکلات فنی به تعویق افتاد.

حدود ۱۰۰ هواپیما تا سال ۲۰۰۳ ساخته شد. تولید متعاقباً متوقف شد، زیرا نوع اصلی J-۱۱ الزامات نیروی هوایی ارتش خلق چین را برآورده نمی‌کرد.

سوخو در سال ۲۰۰۳ جنگنده سو ۲۷ کی ام خود را به چین عرضه کرد. این جنگنده چندمنظوره مدرن شده جنگنده  سو-۲۷ اس کی بود. با این حال نیروی هوایی ارتش خلق چین این پیشنهاد را به نفع یک نوع داخلی J-۱۱ رد کرد.

نیروی هوایی ارتش خلق چین یک هواپیمای مدل J-۱۱ بی را در سال ۲۰۰۲ رونمایی کرد. این جنگنده یک نوع ارتقا یافته چند منظوره از J-۱۱ است. این شرکت اولین هواپیمای آزمایشی را برای ارزیابی در سال ۲۰۰۶ به مرکز آزمایش پرواز چین تحویل داد.

طراحی جنگنده چند منظوره J-۱۱

بدنه هواپیمای J-۱۱ که بر اساس سو-۲۷ اس کی طراحی شده از آلیاژ‌های تیتانیوم و آلومینیوم ساخته شده است. بخش بدنه کابین خلبان، بخش‌های رادار و خلیج هواپیما را در بر می‌گیرد. نسخه اصلی J-۱۱ دارای قطعات ساخت روسیه است. هواپیمای بومی J-۱۱ بی از همان بدنه هواپیما استفاده می‌کند و به سیستم‌های اویونیک و تسلیحات ساخت چین مجهز است. J-۱۱ دارای ۲۱.۹ متر طول، طول بال ۱۴.۷ متر و ارتفاع  ۵.۹ متر است. مساحت بال هواپیما ۶۲ متر مربع است. حداکثر وزن برخاست این هواپیما ۳۳۰۰۰ کیلوگرم است.

کابین خلبان و اویونیک شنیانگ J-۱۱

کابین شیشه‌ای J-۱۱ یک خلبان را در خود جای می‌دهد. این دستگاه مجهز به نمایشگر‌های چند منظوره رنگی، یک نمایشگر هدآپ، دید روی کلاه ایمنی و یک سیستم کنترل پرواز دیجیتال بومی است.

یک جنگنده جت شنیانگ J-11 چینی در نزدیکی یک هواپیمای شناسایی آر اس -135 نیروی هوایی ایالات متحده پرواز می کند

مجموعه اویونیک دارای یک سیتم شناسایی دوست یا دشمن، جهت یاب خودکار، سیستم جستجو و ردیابی الکترواپتیک، سیستم ناوبری اینرسی/جیپی اس، رادار کنترل آتش و رادار بومی چند منظوره پالس داپلر است. سیستم مانیتورینگ خودکار داخل هواپیما شامل سیستم هشدار اولیه، سیستم ثبت اطلاعات پرواز و تجهیزات هشدار وضعیت اضطراری است.

تسلیحات J-۱۱

این هواپیما به یک توپ ۳۰ میلی متری GSh-۳۰-۱ مجهز است. ده نقطه سخت ارائه شده بر روی این هواپیما قادر به حمل موشک‌های برد وسیعی از جمله موشک هوا به هوا با هدایت راداری PL-۱۲، موشک هوا به هوا با برد کوتاه PL-۹ و فروسرخ، موشک هوا به هوا PL-۸، موشک هوا به هوا میان برد ویمپل R-۷۷، موشک هوا به هوا برد متوسط ​​به بلند ویمپل R-۲۷ و موشک هوا به هوا کوتاه برد ویمپل R-۷۳  است.

PL-۱۲ یک کلاهک انفجاری با قابلیت انفجار بالا برای حداکثر برد ۱۰۰ کیلومتر حمل می‌کند. این هواپیما همچنین یک موشک انداز غیر هدایت شونده و بمب‌های خوشه‌ای سقوط آزاد حمل می‌کند.

اقدامات متقابل

 J-۱۱ مجهز به تجهیزات اقدام متقابل الکترونیکی شامل گیرنده هشدار راداری، سیستم شعله افکن و فرستنده پارازیت رادیویی است.

موتور

قدرت جنگنده J-۱۱ توسط دو موتور توربوفن  لیوکا AL-۳۱F یا FWS-۱۰A تایهانگ تامین می‌شود. هر موتور قادر به ایجاد رانش خشک ۷۵.۲۲kN / ۸۹.۱۷kN و رانش پس سوز ۱۲۳kN / ۱۳۲kN است.

موتور توربوفن FWS-۱۰A تایهانگ در ششمین نمایشگاه هوایی ژو‌های در سال ۲۰۰۶ رونمایی شد. گفته می‌شود  که این موتور از نظر فناوری و عملکرد شبیه به موتور توربوفن AL-۳۱F ساخت روسیه است. این هواپیما می‌تواند تا حداکثر ارتفاع ۱۹۰۰۰ متری پرواز کند. سرعت صعود ۳۰۰ متر بر ثانیه دارد.

حداکثر سرعت J-۱۱، ۲.۳۵ ماخ و برد آن ۳۵۳۰ کیلومتر است. حداکثر سرعت پرواز در سطح دریا بدون تسلیحات و انبار‌های خارجی ۱۴۰۰ کیلومتر بر ساعت است.