اقتصاد۲۴-جمهوری آذربایجان در صدد است با ساخت یک خط ریل ۱۶۶ کیلومتری نخجوان را به خاک خود وصل کند. تا سومین قطعه از اتصال کریدور باکو به ترکیه عملی شود. پروژه‌ای که محدود به خط ترانزیت نیست. با ساخت مراکز اقتصادی و گذرگاه‌های مرزی عملا همسایگی ایران با ارمنستان پایان خواهد یافت و ایروان و تهران کنترلشان بر این مرز را تا حد زیادی از دست می‌دهند. این تهدید مشابه از دست دادن کنترل تنگه هرمز برای ایران است! در این بین، ترکیه به دنبال احیای نقشه‌های پان‌ترکیسم است و تلاش می‌کند از طریق زنگه‌زور، به دسترسی مستقیم به جمهوری‌های ترک‌زبان آسیای مرکزی برسد.
روسیه نیز به دنبال تقویت نفوذ خود در قفقاز است و عراق با هم‌پیمانی‌های خود، به دنبال تقویت ارتباطات اقتصادی با این مسیرها. طراحان پروژه زنگزور حتی قصد دارند منافع چین را با اتصال اروپا از طریق باکو و ترکیه به آسیای مرکزی و چین تأمین کنند. احتمالا کشور‌های اروپایی، به منظور تضمین منابع انرژی، تلاش خواهند کرد ارمنستان را به دادن امتیاز به باکو مجبور کنند.
اما برای ایران، این دالان جعلی نه تنها یک تهدید اقتصادی است، بلکه تهدیدی برای امنیت ملی و تمامیت ارضی کشور محسوب می‌شود. وزیر خارجه ایران، در میانه این بحران، مأموریتی حساس و پیچیده بر عهده دارد. او باید در برابر فشار‌های فزاینده‌ای که از سوی همسایگان شمالی و بازیگران بزرگ منطقه اعمال می‌شود، از منافع ایران دفاع کند.
مسئولیت او تنها متوقف کردن یک دالان نیست؛ او باید تلاش کند تا از بازنویسی مرز‌های تاریخی و ایجاد جبهه‌های جدید تنش جلوگیری کند، مسیری که اگر باز شود، به تدریج راه نفوذ قدرت‌های خارجی به شمال ایران را فراهم خواهد کرد. تنش‌هایی که یک سرنخ دارد؛ توهم احیای امپراطوری عثمانی که در سر اردوغان می‌گذرد. توهمی که بیش از یک تخیل نیست!
منبع: امتداد