اقتصاد24- تیم ملی فوتبال ایران بعد از برد 14 بر صفر مقابل کامبوج در منامه مقابل بحرین به زمین رفت و در عین ناباوری با نتیجه یک بر صفر شکست خورد. شکستی که حرف و حدیث های زیادی را در فضای مجازی ایجاد کرده و برخی نیز به انتقاد از سرمربی تیم ملی پرداخته اند.
در این شرایط جلال چراغپور کارشناس فوتبال ایران که همواره با دیدی باز مسائل فوتبالی را تحلیل می کند، صحبت های جالبی درباره مسابقه شب گذشته انجام داد که مشروح بررسی های او را روی سبک بازی تیم ملی در ادامه می خوانید:
**با دو اشتباه ویلموتس هم بحرین را می بردیم
من نگرش خودم درباره بازی تیم ملی را اینگونه آغاز می کنم که فوتبال بحرین اساسا امکان بردن تیم ایران را نداشت و ندارد. اگر آقای ویلموتس یک یا دو اشتباه تو ارنج تیمش انجام می داد هم ما بحرین را می بردیم اما او اشتباهات پرتعدادی داشت که باعث شکست تلخ در منامه شد.
**اشتباهات پرتعداد ویلموتس
اعتقاد دارم سرمربی تیم ملی ایران در این مسابقه اشتباهات زیادی داشت. اشتباه اول این بود که او از طارمی در سیستم 1-3-2-4 در سمت چپ استفاده کرد. اشتباه دوم اینکه کریم انصاری فرد در پست مهاجم سابقه قرار گرفت و اشتباه سوم اینکه از محبی در سمت راست 3 بازیکن جلو استفاده شد. با این اتفاق عملا خط دوم حمله ما معیوب شد.
اولین مساله ای که می توانیم درباره بازی دیشب بگوییم این است که باید از اشتباهات درس بگیریم. ویلموتس همواره اعلام کرده که می خواهد تیم هجومی را به میدان بفرستد اما واقعیت این است با اضافه کردن افرادی که سابقه مهاجم بودن دارند نمی توان گفت آن تیم تهاجمی بازی می کند. زیرا این افراد تهاجمی نیاز به تغذیه مناسب دارند.
در چنین شرایطی اشتباه چهارم اتفاق افتاد. جایی که هردو هافبک دفاعی ما یعنی ابراهیمی و حاج صفی عملا نمی توانستند سه نفر جلویی را تغذیه کنند. هافبک های وسط در سیستم 1-3-2-4 باید هم مدافع باشند و عملکرد تدافعی داشته باشند و هم سازنده. در این شرایط است که 3 بازیکن خط جلوتر تغذیه می شوند و در نهایت آنها مهاجم نوک را تغذیه می کنند.
ویلموتس از حاج صفی در پستی استفاده کرد که اساسا اشتباه بود و 3 اشتباهی که در بالا به آن اشاره شد را بزرگ تر جلوه داد.
اشتباه پنجم بازی کردن مجید حسینی کنار کنعانی زادگان بود. یک اشتباه کلیدی از سوی ویلموتس که اگر انجام نمی شد می توانستیم مرکز دفاع را بهتر از این ببندیم. همه می دانستیم که مجید حسینی تحت فشار پنالتی می دهد. او یک خطای دیگر هم انجام داد که داور از کنارش گذشت و به نظر من می توانست از زمین حتی اخراج هم بشود.
اشتباه بعدی در هنگام تعویض ها انجام شد. زمانی که هیچ کدام از تعویض ها با استدلال درستی صورت نگرفت. اگر استدلال این است که بازیکنان ذخیره از نفراتی که از ابتدا بازی کردند، بهتر هستند چرا آنها از ترکیب بیرون گذاشته شدند؟ اگروحید امیری و مهرداد محمدی قرار است گره از کار تیم ملی در مواقعی که بازی گره می خورد باز کنند، بازهم چرا بیرون نشستند؟ اگر آنها از 3 بازیکن جلویی بهتر هستند بازهم نباید بیرون می نشستند.
تعویض امید ابراهیمی با حاج صفی هم به نظر من کاملا بی هدف بود. من مدام در طول بازی فکر می کردم او برای تغذیه سردار آزمون کاری انجام دهد اما نکرد. تصورم این بود که ویلموتس برای ترمیم 3 بازیکن جلویی کاری کند که بازهم نکرد. میانه زمین را هم ترمیم نکرد. برای شکاف لایه های فوتبالی هم اقدامی انجام نداد. او اما هافبک وسط مثبت تیمش را بیرون کشید و نوراللهی را به زمین فرستاد. تعویضی بی هدف و کور که معلوم نیست هدف از آن چه بود. من فقط لبخوانی کردم که نوراللهی به حاج صفی گفت «من می روم و تو بمان». با این شیوه سیستم ما 1-4-1-4 شد اما این سبک با حاج صفی امکان پذیر نیست.
**ویلموتس پایش را از ماجراجویی هم فراتر گذاشت
مجموعه این اتفاقات سبب شد تا تغذیه سردار آزمون به درستی صورت نگیرد. آیا کسی هست آدرس بدهد که سردار آزمون یک توپ به درد بخورد گرفت؟ 3 نفر پشت او هم تغذیه نشدند، چون دو هافبک دفاعی ما این کاره نبودند! امید ابراهیمی مدام اسیر جنگ بود و کارگردان تلویزیونی هم با فوکوس روی چهره عرق کرده او می خواست ثابت کند که فقط یک نفر در وسط زمین مبارزه می کند. در بین دفاع حفره زیادی داشتیم و هافبک سایه ای که پشت سردار بود هم خوب کار نکرد. شاید اگر مسعود شجاعی با وجود اینکه از نظر من در مرز بازنشستگی است، در این پست بازی می کرد، می توانست پاس های عبور، معکوس و... را بدهد. مگر می شود یک خط هافبک در طول 90 دقیقه یک پاس نفوذ و عمقی که دفاع را بشکافد ندهد؟
اشتباهات آنچنان زیاد بود که قابل تصور نیست. من قبل از بازی هم با توجه به صحبت های ویلموتس گفته بودم اگر او بخواهد ماجراجویی کند، بازی با بحرین خطرناک می شود. ویلموتس نه تنها ماجراجویی کرد که پایش را از گلیم ماجراجویی نیز فراتر گذاشت و ما این بازی را باختیم. به غیر از پنالتی هم ممکن بود که در جریان بازی گل بخوریم و اتفاقات بدتری هم رخ بدهد.
**به باهوش بودن ویلموتس مشکوک شده ام!
بعد از این بازی من کمی نسبت به باهوش بودن ویلموتس مشکوک شده ام! در یک آرایش تیمی نباید 7 اشتباه ویرانگر داشته باشید. نباید دفاع اینقدر از هم گسسته باشد؟ اصلا چرا آن پنالتی اتفاق افتاد؟ آن پنالتی ثمره باز بودن مرکز دفاع بود. بحرینی ها به راحتی میانه زمین را از ما گرفتند و تعداد پاس هایشان در وسط زمین گاها به 7 یا 8 پاس می رسید. مگر می شود در طول بازی کسی احوالی از سردار نپرسد؟ چراهای زیادی در ذهن ما نقش بسته که در جهت هوش و تسلط ویلموتس بر نفراتش نیست. امیدوارم لااقل اطرافیان ویلموتس مانند وحید هاشمیان این صحبت ها را برای او ترجمه کنند. من انتقاد نمی کنم، اشکالات را می گویم تا در آینده روی آن کار شود. ما با هوشیاری عجیبی آنالیز شده بودیم و بحرینی ها جلوی تمام حرکات مان را گرفتند.
**سبک بازی بحرین ربطی به تاکتیک کی روش نداشت
این موضوع که بحرین با مربی پرتغالی اش با سبک بازی کارلوس کی روش تیم ملی ایران را شکست داد، قبول ندارم. اولا کی روش پشت دفاعش را هیچ وقت خالی نمی کرد اما پشت دفاع بحرین 25 متر خالی بود. آنها این ریسک را قبول کردند که با فشرده سازی بازی در میانه زمین پشت دفاع شان خالی بماند. به همین خاطر بود که آفساید های زیادی از بازیکنان ما گرفته شد. از سوی دیگر پاس های کوتاه زیادی رد و بدل شد. پاس هایی که اصطلاحا در فوتبال به آن «شاتل پاس» می گویند. پاس هایی که معنی اش «بده و بگیر» است. این پاس ها بلای جان هافبک های ما شده بود. امید ابراهیمی طفلکی بارها بین 3 بازیکن بحرین گیر افتاد. این دو دو خاصیت به خوبی نشان می دهد که تاکتیک بحرین شباهتی به سبک بازی ایران زمان کی روش نداشت و ما 8 سال از کی روش چنین چیزهایی ندیدیم.
منبع: ورزش سه