اقتصاد24- در اولین گردنه سخت- البته نه‌چندان سخت نسبت به دیگر غول‌های آسیایی- زیر پای‌مان خالی شد!
دقت و نظم تیمی را در «تهران» جا گذاشتیم و در منامه چوبش را خوردیم!
فراموش کردیم که در آسیا غیر از کامبوج و هنگ‌کنگ، بحرینی هم وجود دارد! تیمی که می‌تواند «یقه» گیری کند و موی دماغ شود و حتی شکست‌مان دهد!
«هلیو سوسا» نشان داد چطور می‌توان از تیمی که از تیم شما قدرتمندتر است امتیاز گرفت! آن‌ها برخلاف ما می‌دانستند برای باز کردن دروازه حریف، ۹۰ دقیقه فرصت هست، اما برای گل خوردن، هیچ زمانی وجود ندارد!
بحرینی‌ها اصل اول که گل نخوردن بود را- با تمام داشته‌ها و توانایی‌شان- به‌درستی اجرا کردند. شاگردان سوسا در بیشتر دقایق بازی- نه کل بازی- مالکیت توپ را در اختیار گرفته و در گام دوم زمین را نیز همین‌طور!
هلیو ایران را خوب آنالیز کرده بود، او می‌دانست اگر این دو فاکتور- توپ و زمین- دست شاگردان ویلموتس بیفتد، آن‌گاه بلایی آسمانی بر سرش نازل خواهد شد!
بحرین دفاع کردن را نه از زمین خود، که به یک‌سوم میانی کشاند. فاصله مردان تهاجمی ایران را از دروازه اش دور کرد، اجازه بازیسازی را از هافبک‌های ما گرفت، و با تله آفسایدگیری، هوش و حواس را از سر مهاجمان ما پراند!
شکست به بحرین، زنگ خطری است برای دیدار با عراق! حریفی به‌مراتب قوی‌تر و «تیم»تر از بحرین!
حق اشتباه نداریم و حق نداریم کار را به جا‌های باریک بکشانیم. ویلموتس باید بداند- و حتماً می‌داند- در همه بازی‌ها نمی‌توان ترکیب هجومی و فلسفه هجومی داشت! نباید «منطق» را فراموش کرد. بی‌محابا مقابل هر حریفی نمی‌توان قرار گرفت. چشم بسته و به صرف حرف زدن درباره فلسفه هجومی، نمی‌توان فوتبال هجومی ارائه داد، فقط کافی است رقیب دستت را بخواند، آن‌گاه فاتحه خودت نیز خوانده است!
پیداست که باید شجاع بود. بی‌آنکه تردیدی داشته باشیم. ولی عقلانیت بیش از هر زمانی، اکسیر بازگشت ماست. در این باره بیشتر خواهیم نوشت!
منبع: خبرورزشی