اقتصاد 24 ـ بزرگترین قرارداد تجاری جهان در سال 2020 با عنوان مشارکت جامع اقتصادی منطقه ای (RCEP)، شامل ۱۰ کشور عضو انجمن ملل آسیای جنوب شرقی (ASEAN) و ۵ کشور دیگر، از جمله استرالیا، چین، ژاپن، نیوزلند و کره جنوبی است که شرکای اصلی تجاری این انجمن هستند.
بر اساس گزارش رویترز، این ۱۵ کشور نزدیک به یک سوم جمعیت جهان و تولید ناخالص داخلی را به خود اختصاص می‌دهند. به علاوه، این مشارکت بزرگ‌تر از سایر بلوک‌های تجاری منطقه‌ای، مانند اتحادیه اروپا و توافق ایالات متحده ـ مکزیک ـ کانادا (USMCA) است.
جزئیاتی از بزرگترین قرارداد تجاری جهان در سال 2020
در حقیقت، این توافق ابتدا با ۱۶ کشور آغاز شد، اما هند به دلیل نگرانی از آسیب به تولیدکنندگان داخلی آسیای جنوبی تصمیم گرفت تا وارد پیمان تجاری نشود. هند سومین اقتصاد بزرگ آسیا است و بازار وسیعی از مصرف‌کنندگان را در اختیار دارد اما به هر حال، ۱۵ کشور عضو این قرارداد همچنان انتظار دارند تا هند دوباره به این پیمان تجاری بپیوندد. برخی کشورهای عضو مانند ژاپن نیز بر این عقیده هستند که مشارکت دهلی نو به دلایل اقتصادی اهمیت ویژه‌ای دارد و همچنین می‌تواند در مقابل وزنه سنگین چین به این گروه تجاری تعادل ببخشد.
یوسف خان در مقاله‌ای که «بیزینس اینسایدر» به چاپ رساند، نوشت: "انتظار می‌رود این توافق باعث تقویت تجارت و همکاری‌های منطقه‌ای شود، بدون آنکه در قوانین مربوط به حقوق کاری، فعالیت های زیست‌محیطی و حقوق مالکیت معنوی در کشورهای عضو تغییری ایجاد کند. علاوه بر این، با وجود آن که آمریکا یکی از شرکای عمده تجاری بسیاری از کشورهای این منطقه، مانند ژاپن و ویتنام، است، اما دیگر با امضای این قرارداد نقش کمرنگ‌تری را بازی خواهد کرد چراکه نفوذ چین به تدریج افزایش خواهد یافت."
این در حالی بود که در سال ۲۰۱۷ دونالد ترامپ، آمریکا را از پیمان تجاری اقیانوس آرام خارج کرد و تعرفه‌های جدیدی را بر شرکای تجاری خود اعمال کرد. به ویژه، جنگ تجاری آمریکا و چین به بسیاری از صادرکنندگان آسیایی، با کاهش تقاضا برای کالاها و کند کردن روند پیشرفت‌شان، آسیب وارد کرد. به همین خاطر، ضرورت نتیجه‌گیری در توافق مشارکت جامعه اقتصادی منطقه‌ای بیش از پیش افزایش یافت.
رسانه‌های مختلف و تحلیل‌گران بر این عقیده هستند که توافق جدید به طور عمده برای تجارت کالاها سودمند خواهد بود زیرا به تدریج تعرفه‌های بسیاری از محصولات را کاهش می‌دهد. همچنین، این پیمان تجاری به اعضای خود اجازه می‌دهد تا کالاهایشان را در بلوک خود به فروش برسانند و نیازی به تشریفات اداری جداگانه برای مقاصد صادراتی مختلف نداشته باشند.
در پایان، توافقنامه تجاری مشارکت جامع اقتصادی منطقه‌ای به تولیدکنندگان آسیایی کمک می کند تا محصولات خود را به سایر کشورهای منطقه نیز به فروش برسانند. حتی شرکت‌هایی که به خارج از محدوده بلوک صادرات دارند، تشویق خواهند شد تا زنجیره‌های عرضه خود را از میان کشورهای عضو پیمان تجاری عبور دهند.
مترجم: فرزانه اسکندریان