اقتصاد24 - مطابق آنچه در آیین نامه آمده است، چنانچه نسبت توانگری مالی موسسه بیمه حسب نظر بیمه مرکزی در سطح ۲ باشد، مؤسسه موظف است برنامه ترمیم وضعیت مالی خود را برای ۳ سال مالی آتی (به تفکیک سالانه) تهیه و جهت رسیدگی به بیمه مرکزی ارائه دهد. در این برنامه موسسه بیمه باید نشان دهد که چگونه نسبت توانگری مالی خود را ظرف ۳ سال حداقل تا سطح ۱ ارتقا خواهد داد.
همچنین اگر نسبت توانگری مالی موسسه بیمه حسب نظر بیمه مرکزی در سطح ۳ باشد، مؤسسه موظف است علاوه بر برنامه ترمیم وضعیت مالی، برنامه افزایش سرمایه خود را برای ۲ سال مالی آتی (به تفکیک سالانه) تهیه و جهت رسیدگی به بیمه مرکزی ارائه دهد. در این برنامه‌ها موسسه بیمه باید نشان دهد که چگونه نسبت توانگری مالی خود را ظرف ۲ سال حداقل تا سطح ۲ ارتقا خواهد داد.
این روند برای شرکت بیمه با سطح توانگری ۴ نیز باید طی یک سال انجام شود.
با این حال جدول توانگری مالی شرکت ها که تا کنون منتشر شده، نشان می دهد برخی شرکت ها با وجود تصریح آیین نامه مبنی بر لزوم رعایت زمان بندی اعلام شده، هنوز نتوانسته اند از سطح توانگری پایین رهایی یابند.
به عنوان مثال، شرکت بیمه معلم در سال ۱۳۹۴ به سطح دو توانگری سقوط کرده و طبیعتا باید ظرف ۳ سال به سطح یک ارتقا می یافت، اما آن طور که مشخص است این شرکت برای سال های ۱۳۹۵، ۱۳۹۶، ۱۳۹۷ و حتی نیمه نخست سال ۱۳۹۸ نیز در همان سطح دو توانگری باقی مانده است. این وضعیت درباره چند شرکت دیگر هم تکرار شده است.
سوال این است: چرا شرکت ها با وجود تصریح آیین نامه، نتوانسته اند مشکل سطح توانگری خود را حل کنند و نقش بیمه مرکزی در این میان چیست؟
متن این گفت و گو را با پرویز خسروشاهی قائم مقام بیمه مرکزی در ادامه می خوانید:
چرا اصلاح توانگری برخی شرکت های بیمه بر اساس برنامه زمان بندی آیین نامه انجام نشده است؟
آیین نامه توانگری می گوید هر شرکتی که سطح توانگری یک ندارد، باید برای ترمیم مالی وضعیت خود برنامه ارائه بدهد و در چارچوب مهلت‌های تعیین شده در آیین‌نامه طی یک دوره زمانی منطقی که در برنامه ترمیم مالی شرکت مشخص می‌شود به سطح توانگری یک برگردد.
دوره زمانی منطقی به چه معناست؟
این دوره زمانی در برنامه شرکت مشخص می شود. قطعا این برنامه نمی‌تواند طولانی مدت و مثلا ۶ سال و ۱۰ سال و از این قبیل باشد، ولی کوتاه مدت و مثلا شش ماهه هم نمی‌تواند باشد. این دوره زمانی به برنامه، شرایط شرکت و شرایط بازار ارتباط دارد.
دوره زمانی معقول چقدر است؟
طبیعی است که این دوره زمانی نباید طوری باشد که بود و نبودش فرقی نکند. مثلا یک شرکت نمی تواند بگوید که من در سطح توانگری دو برای ۱۰ سال ادامه حیات می دهم. برنامه ترمیم مالی نباید بیش از دو تا سه سال طول بکشد. در واقع تنظیم برنامه ترمیم مالی برای بیش از این دوره‌های زمانی طولانی مدت معنایی نخواهد داشت.
ولی الان شرکتی داریم که چهار سال و نیم است در سطح توانگری دو باقی مانده است؟
آیین‌نامه برای مواجهه با مواردی که شرکت بیمه در اجرای برنامه ترمیم مالی خود قصور یا تقصیری داشته باشد، مثلاً موفق به دستیابی به مهلت‌های مقرر در برنامه ترمیم مالی نشود، ضوابطی را معین کرده است که بیمه مرکزی می‌تواند متناسب با شرایط موجود و برحسب مورد از آن استفاده کند.
در مورد شرکت هایی که مورد اشاره شما هست نیز بیمه مرکزی تذکرهای لازم را در زمان مناسب می‌دهد و با توجه به شرایط محیطی و ملاحظه ثبات بازار و منافع مجموعه بیمه‌گزاران و بیمه‌شدگان، اقدامات مقتضی را به انجام می‌رساند.
پس در واقع آیین نامه الزام آور نیست. حالا نقش بیمه مرکزی در نظارت بر اجرای این آیین نامه چیست؟
الزام آور بودن و یا نظارت کردن به این معنا نیست که بدون توجه به شرایط و ثبات بازار و منافع میان‌مدت و درازمدت مجموعه بیمه‌گزاران و تحت فشار و اجبار، هر طور شده شرکت را به سطح توانگری بالاتر برگردانیم.
باید وضعیت تعهدات بالفعل شرکت در کوتاه‌مدت و میان‌مدت، ثبات بازار و ریسک‌های سیستمی مترتب بر اقدامات نظارتی به جد مورد توجه قرار گیرد. دقیقا به همین دلیل است که آیین‌نامه به جای تعیین یک ضابطه نظارتی منجمد برای برخورد با شرکت هایی که در تحقق اهداف آیین‌نامه قصور یا تقضیری دارند، گزینه‌های متنوع و متعددی را تعبیه کرده است تا بیمه مرکزی بر حسب شرایط خاص هر شرکتی که توانگری مالی نامطلوب دارد، تصمیمات مقتضی را که به صلاح کلیت بازار بیمه و مجموعه بیمه‌گزاران باشد اتخاذ کند.
بازارهای مالی در دنیای امروز آن قدر پر مساله، متنوع، سیال و پیچیده و در هم تنیده شده است که برخورد صفر و یکی با آن بسیار خطرناک و نوعی نقض غرض است.
این همه تبلیغات برای شرکت بیمه با سطح توانگری «دو»؟!
منبع: پایگاه خردو کلان