اقتصاد24 - متن پیام رهبر انقلاب اسلامی که صبح امروز حجتالاسلام جواد اژهای آن را در مرکز اسلامی هامبورگ قرائت کرد، به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
جوانان عزیز
همه میدانیم که شما دانشجویان در شمار برترین امیدهای آیندهی کشورید. آنچه همه باید بدانند این است که به توفیق الهی هم اکنون خیل عظیمی از دانشجویان دیروز، در کشور به کارهای بزرگ سرگرمند و لذت خدمت به پیشرفت دانش و فناوری در میهن خود را با همهی وجود حس میکنند. دانشجویان امروز ما -در هر نقطهی جهان- این فرصت را خواهند داشت که به این مجموعههای مؤمن و خدوم بپیوندند و کشور را از بیگانگان کاملاً بینیاز کنند. این حرکت آنگاه که با نیت صادقانه و خدایی انجام گیرد، جهاد فی سبیل الله است. شما جوانان انجمنهای اسلامی میتوانید پیشگامان و راهبران این جهاد باشید. توفیق روزافزون شما را از خداوند خواهانم.
سیّدعلی خامنهای
۲۰ دی ۱۳۹۷
با تشکر از پیام با محبت و صمیمانه جنابعالی و با توجه به ضعف های سیستم فعلی و فارغ از هر گونه مقدمه ای مستقیم به اصل مطلب میپردازم.
جنبش انجمنهای اسلامی دانشجویان ایرانی در اروپا نیازمندی مبرم و هر چه سریعتر به نظارت کامل و بی دریغ و دلسوزانه نمایندگان جنابعالی را دارد که متاسفانه به عنوان یک عضو سابق ۱۴ ساله این انجمن این مهم (حداقل در انگلیس) راه به جایی نبرده و نیازمند تغییر و تجدید نظر در ساختار کنونی و نمایندگان فعلی دارد.
با کمال تاسف تکراری شدن و هزینه بر بودن تمامی این نشستها داغ دیگری بر دل ما دانشجویان خارج از کشور گذارده (هزینه هایی گزاف که با یک تماس ویدیویی ساده امکان برگزاری را فراهم میکند) و کسانی که در راس این مجموعه قرار دارند هیچگونه نقطه عطوفتی نسبت به دغدغه های دانشجویان نداشته و برعکس بر حذف مستقیم منتقدانشان از چنین انجمنهایی در غربت برآمده اند.
دلم آکنده از درد غربت و بی مهری های نمایندگان رهبری در این انجمن ها می باشد ولی متاسفانه یک دست که صدایی ندارد. تا آنجایی که امکان داشت سعی بر همدلی و یکصدایی داشتم ولی اصل موضوع (خضوع ، خشوع و متانت ) را فراموش کرده اند.
حیف و صد حیف از اموال انجمن و ساختمان هایی را که ۷ روز هفته خالی مانده اند به امید آنکه مگر روزی محرم و صفر و یا ماه مبارک رمضان فرارسد تا بلکه دل فرسوده آنان از خاک غرور مسئولان زدوده شود.
امیدوارم که تدبیری بیندیشید تا دل و قلب دانشجویان ایرانی به تدبیرتان قوت گیرد و مراکز فرهنگی و مذهبیمان نیز با وجود غربت صفا و صمیمیت بی حد و نصابی .
من کوچکتر از آنم که با نشر این دلنوشته خاطر شما رو آزرده کنم و دل شما را به درد آورم ولی امیدوارم که پیام این حقیر به سمع و بصر جنابعالی برسد.
به امید روزی که باز مثال افرادی که در راه این مرز و بوم زمانی کوشیدند همدل و یکصدا شویم.
یا حق
محمد علی حسینی پور