اقتصاد۲۴- بیشتر بزرگسالان آمریکایی دارای بیمه عمر هستند؛ تقریبا ۵۷ درصد از بزرگسالان در ایالات متحده امریکا دارای بیمه نامه عمر هستند. اما روند خرید این بیمه‌نامه‌ها می‌تواند بسیار گیج کننده باشد و تله‌هایی برای افراد نا آگاه به وجود آورد که مسبب سال‌ها مشکلات اقتصادی برای آن‌ها شود.
با این حال، استاندارد‌های حاکم بر چگونگی واسطه گری انواع خاصی از بیمه نامه‌هایی که به مشتریان توصیه می‌شود، بسیار سهل انگارانه اند.
پیچیدگی بسیار‌ی از بیمه نامه‌های عمر می‌تواند باعث سواستفاده‌های احتمالی شود و دانستن این موضوع که آیا بیمه نامه افراد، شرایط مناسبی دارد یا خیر، بسیار دشوار است.
در حالیکه شرکت‌های بیمه‌ای ادعا می‌کنند که قوانین حاکم فعلی این اطمینان را حاصل می‌کنند که مصرف کنندگان از شرایط خوبی برخوردار می‌شوند، اما برخی از مصرف کنندگان معتقدند که این قوانین بسیار سست عمل می‌کنند.
لری ریبکا، رئیس و مدیرعامل گروه مالی والمارک درباره بازار بیمه عمر گفت: ما هزاران محصول می‌فروشیم که بیمه عمر پیچیده‌ترین آن‌ها به شمار می‌رود.
وی افزود: همه اشکال بیمه عمر پیچیده نیستند و نیاز به فکر ندارند. برای مثال، مدت بیمه‌های عمر بسیار واضح اند و در یک دوره ۱۰ یا ۲۰ ساله، مصرف کنندگان را تحت پوشش قرار می‌دهند.
اما بیمه عمر دائم، پیچیده‌تر است و مصرف کنندگان این بیمه نامه ها، در تمام طول عمر خود تحت پوشش قرار می‌گیرند.
چنین بیمه نامه‌هایی با یک حساب سرمایه گذاری جانبی که سود سهام را کسب می‌کند، حاصل می‌شوند.
این حساب‌ها برای پوشش حق بیمه سالانه و سایر هزینه‌های بیمه است که معمولا سالانه با افزایش سن، بیشتر می‌شوند.
اما اگر حساب‌های سرمایه گذاری نسبت به آنچه از آن‌ها انتظار می‌رود، سودده نباشند و یا هزینه‌های بیمه بیش از حد انتظار بالا روند، ممکن است که یک مصرف کننده مجبور شود پول بیشتری بپردازد تا از یک ضرر جلوگیری کند.
در سال‌های اخیر از چندین شرکت بیمه‌ای به دلیل اتفاقات مذکور شکایت شده است.
به طور مثال، یک مرد ۵۵ ساله و غیر سیگاری که به دنبال یک بیمه عمر یک میلیون دلاری است، باید انتظار داشته باشد که سالانه بین ۳۱۰۰ تا ۴۰۰۰ دلار برای یک دوره پوشش ۲۰ ساله پرداخت کند.
اما برای یک پوشش مادام العمر، چیزی حدود ۲۰ تا ۳۷ هزار دلار سالانه باید حق بیمه بپردازد.
قوانین فعلی بیمه عمر که توسط ایالت‌ها تنظیم شده اند، اغلب نمایندگان بیمه را مجبور به فاش کردن تمام خطرات بیمه نامه‌های عمر نمی‌کنند.
در حالیکه بیمه گران ادعا می‌کنند که در قرارداد‌هایی که با مصرف کننندگان امضا می‌کنند، تمام ریسک را برای خریداران فاش می‌کنند.
باری فالگ، مدیرعامل و بنیانگذار شرکت Veralytic که ارائه دهنده تحقیقات و رتبه بندی بیمه‌های عمر است، گفت: فکر می‌کنم که مصرف کنندگان فقط از چگونگی کارکرد این قرارداد‌ها آگاه نیستند و نمایندگی‌های بیمه بهترین حالت ممکن برای چگونگی اجرای بیمه نامه را ارائه می‌دهند فقط به مشتریان مسائلی را که ممکن است تغییر کند، گوشزد نمی‌کنند.
به طور کلی نمایندگی‌های بیمه مجاز به ارائه بیمه نامه‌هایی هستند که از آن کمیسیون بیشتری دریافت می‌کنند، به جای بیمه نامه‌هایی که برای آن‌ها هیچ و یا اندکی حق کمیسیون فراهم می‌کند.
این بدان معنی نیست که همه نمایندگی‌ها مصرف کنندگان را گمراه می‌کنند، اما طبق گفته مصرف کنندگان، این قوانین به نفع آن‌های هم نیست.
با این حال، استاندارد‌های حاکم بر چگونگی واسطه گری انواع خاصی از بیمه نامه‌هایی که به مشتریان توصیه می‌شود، بسیار سهل انگارانه اند.
پیچیدگی بسیار‌ی از بیمه نامه‌های عمر می‌تواند باعث سواستفاده‌های احتمالی شود و دانستن این موضوع که آیا بیمه نامه افراد، شرایط مناسبی دارد یا خیر، بسیار دشوار است.
در حالیکه شرکت‌های بیمه‌ای ادعا می‌کنند که قوانین حاکم فعلی این اطمینان را حاصل می‌کنند که مصرف کنندگان از شرایط خوبی برخوردار می‌شوند، اما برخی از مصرف کنندگان معتقدند که این قوانین بسیار سست عمل می‌کنند.
لری ریبکا، رئیس و مدیرعامل گروه مالی والمارک درباره بازار بیمه عمر گفت: ما هزاران محصول می‌فروشیم که بیمه عمر پیچیده‌ترین آن‌ها به شمار می‌رود.
وی افزود: همه اشکال بیمه عمر پیچیده نیستند و نیاز به فکر ندارند. برای مثال، مدت بیمه‌های عمر بسیار واضح اند و در یک دوره ۱۰ یا ۲۰ ساله، مصرف کنندگان را تحت پوشش قرار می‌دهند.
اما بیمه عمر دائم، پیچیده‌تر است و مصرف کنندگان این بیمه نامه ها، در تمام طول عمر خود تحت پوشش قرار می‌گیرند.
چنین بیمه نامه‌هایی با یک حساب سرمایه گذاری جانبی که سود سهام را کسب می‌کند، حاصل می‌شوند.
این حساب‌ها برای پوشش حق بیمه سالانه و سایر هزینه‌های بیمه است که معمولا سالانه با افزایش سن، بیشتر می‌شوند.
اما اگر حساب‌های سرمایه گذاری نسبت به آنچه از آن‌ها انتظار می‌رود، سودده نباشند و یا هزینه‌های بیمه بیش از حد انتظار بالا روند، ممکن است که یک مصرف کننده مجبور شود پول بیشتری بپردازد تا از یک ضرر جلوگیری کند.
در سال‌های اخیر از چندین شرکت بیمه‌ای به دلیل اتفاقات مذکور شکایت شده است.
به طور مثال، یک مرد ۵۵ ساله و غیر سیگاری که به دنبال یک بیمه عمر یک میلیون دلاری است، باید انتظار داشته باشد که سالانه بین ۳۱۰۰ تا ۴۰۰۰ دلار برای یک دوره پوشش ۲۰ ساله پرداخت کند.
اما برای یک پوشش مادام العمر، چیزی حدود ۲۰ تا ۳۷ هزار دلار سالانه باید حق بیمه بپردازد.
قوانین فعلی بیمه عمر که توسط ایالت‌ها تنظیم شده اند، اغلب نمایندگان بیمه را مجبور به فاش کردن تمام خطرات بیمه نامه‌های عمر نمی‌کنند.
در حالیکه بیمه گران ادعا می‌کنند که در قرارداد‌هایی که با مصرف کننندگان امضا می‌کنند، تمام ریسک را برای خریداران فاش می‌کنند.
باری فالگ، مدیرعامل و بنیانگذار شرکت Veralytic که ارائه دهنده تحقیقات و رتبه بندی بیمه‌های عمر است، گفت: فکر می‌کنم که مصرف کنندگان فقط از چگونگی کارکرد این قرارداد‌ها آگاه نیستند و نمایندگی‌های بیمه بهترین حالت ممکن برای چگونگی اجرای بیمه نامه را ارائه می‌دهند فقط به مشتریان مسائلی را که ممکن است تغییر کند، گوشزد نمی‌کنند.
به طور کلی نمایندگی‌های بیمه مجاز به ارائه بیمه نامه‌هایی هستند که از آن کمیسیون بیشتری دریافت می‌کنند، به جای بیمه نامه‌هایی که برای آن‌ها هیچ و یا اندکی حق کمیسیون فراهم می‌کند.
این بدان معنی نیست که همه نمایندگی‌ها مصرف کنندگان را گمراه می‌کنند، اما طبق گفته مصرف کنندگان، این قوانین به نفع آن‌های هم نیست.
منبع: چابک آنلاین