اقتصاد۲۴- اوایل دهه نود، در انجمن تولیدکنندگان فولاد، کار کارشناسی بر روی نسبت‌های قیمتی انجام شد و نسبت‌های قیمتی در طول زنجیره فولاد بازبینی و تعیین شد.
در آن زمان قیمت‌های داخلی متاثر از بازار‌های جهانی بود چراکه ایران واردکننده فولاد بود و از اینرو قیمت‌های فولاد در بازار داخلی نزدیک به نرخ‌های CFR و حمل شده به ایران حتی با احتساب هزینه‌های گمرکی بود.
حالا وضعیت امروز به گونه‌ای دیگر است، امروز به دلیل سرکوب قیمتی که در پیش گرفته شده است قیمت‌های پایه از سطح قیمت اقتصادی تولید واحد‌ها نیز پایین‌تر آمده و برای کل زنجیره مشکل ایجاد کرده است. اکنون قیمت‌های پایین ملاک نسبت‌های قیمتی در طول زنجیره شده است. حتی شمش صادراتی فولاد خوزستان اگرچه از فروش داخلی بالاتر است، اما همان قیمت نیز از قیمت‌های معمول صادراتی پایین‌تر آمده چراکه قیمت در بازار داخل بسیار کم است.
توافق بر سر قیمت
قیمت‌گذاری محصولات معدنی یکی از مهم‌ترین موضوعاتی بوده که در طی روز‌های گذشته مورد بحث و بررسی قرار گرفته و هنوز به نتایجی مهم دست یافته نشده است. به اعتقاد کارشناسان و فعالان این عرصه، تنها راهکار برای رهایی از وضعیت موجود و اینکه تمام زنجیره فولاد در رابطه با تعیین قیمت‌ها راضی شوند، اصلاح قیمت‌های پایه عرضه در بازار داخل است.
بیشتر بخوانید: نبرد سخت فولاد ایران در بازار جهانی
بهادر احرامیان، نایب رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در همین رابطه در گفتگو با اقتصاد ۲۴ می‌گوید: پس از برگزاری جلسات متعدد بین فولادسازان و معدنی‌ها در رابطه با تعیین تکلیف قیمت پایه در زنجیره فولاد هنوز به نتیجه نهایی نرسیده‌ایم و توافقی ایجاد نشده است.
نایب رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران به تشریح این موضوع پرداخت و گفت: معدنی‌ها معتقدند قیمت‌ها باید بالاتر برود چراکه در مقایسه با محصولات معدنی جهانی، قیمت این محصولات در ایران پایین‌تر است و در وضعیتی که هنوز مشخص نیست شرایط بازار‌های جهانی در ماه‌های آینده افزایشی یا کاهشی است، نمی‌توان تثبیت قیمت در داخل داشت به ویژه زمانی که نهاده‌های تولید در حال افزایش هستند.
احرامیان ادامه داد: اما فولاد سازان این اظهارات را با ارائه مستندات خلاف واقع می‌دانند و همین موضوع باعث عدم رسیدن به توافق شده است.
نایب رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران معتقد است: علت اصلی تفاوت نرخ‌ها در بازار داخلی و جهانی ثابت بودن قیمت‌های داخلی است. از اینرو شرکت‌های معدنی تولیدکننده کنسانتره و گندله انتظار داشتند قیمت محصولاتشان برای فروش به فولادسازان متناسب با قیمت‌های جهانی تعدیل شده و بالاتر رود.
این فعال اقتصادی در حوزه فولاد با تاکید بر اینکه اختلاف بر سر محصولات معدنی است، گفت: فولادی‌ها نیز بر این موضوع که قیمت‌ها با ضرایب تعیین می‌شود تاکید دارند.
احرامیان یادآور شد: به دلیل سرکوب قیمت و پایین نگه داشتن محصولات فولادی در کشور، طبیعتا قیمت محصولات معدنی نیز پایین تر تعیین و مشخص می‌شود و این برای کل زنجیره فولاد مشکل ساز شده است.
نایب رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران با اشاره به اینکه در صنعت فولاد، سنگ آهن به عنوان مواد اولیه وارد کارخانجات می‌شود و در طول زنجیره به محصول نهایی (شمش) تبدیل می‌شود، گفت: هر کدام از واحد‌ها در زنجیره تولید فولاد ترجیح می‌دهند که مواد اولیه را از واحد بالادستی خود ارزان‌تر بخرند و محصول را به واحد پایین‌دستی خود گران‌تر بفروشند. این طبیعی است که هر شرکتی و سهامداران آن انتظار دارند که بیشترین سود را ببرند.
وی با اشاره به گزارش اخیر مرکز پژوهش‌های مجلس در خصوص تنظیم بازار محصولات فولادی گفت: در حالی سیاست قیمت گذاری دستوری و مداخله در سازوکار بازار مورد نقد قرار گرفته که بهترین سناریو آزادسازی قیمت را نظام عرضه و تقاضا بیان داشته است. این در حالی است که طی سال‌های قبل‌تر عرضه و تقاضا تعیین کننده قیمت در بازار بود.
به گفته این فعال اقتصادی در حوزه فولاد، پیش از این هم وزارت صنعت در معاملات و نظام قیمت‌ها چندان دخالت نمی‌کرد و سازوکار بازار تعیین کننده قیمت بود اما متاسفانه طی سال‌های اخیر شاهد دخالت دولت در تعیین قیمت‌های پایه محصولات فولادی هستیم.
احرامیان با توجه به شرایط اقتصادی تاکید کرد: فولادسازان با هرگونه تغییر ضرایب کنسانتره و گندله مخالف هستند و اگر وزارتخانه فرمولی را که سالهاست نتیجه درستی برجای گذاشته را تغییر دهد، عامل تشدید اختلافات میان شرکت‌های معدنی و فولادسازان خواهد شد.
نایب رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران ادامه داد: اگر اجازه داده شود قیمت فولاد شرایط طبیعی پیدا کند و خود به دنبال قیمت باشد این مشکل نیز مرتفع شده و نیازی به اصلاح ضرایب نخواهد بود.