اقتصاد۲۴- اساس شکل‌گیری مناطق آزاد بر پایه تجارت با کشورهای خارجی است اما تدوین و ابلاغ برخی دستورالعمل‌ها و قوانین دست و پای این مناطق در تجارت با سایر کشورها را دچار مشکل کرده است. در اوایل سال جاری هیات وزیران مصوبه‌ای را در خصوص ثبت سفارش در مناطق آزاد از سر گذراند که به یکی از بزرگترین مشکلات و موانع در مسیر حمایت از تولید و صادرات برای تولیدکنندگان در مناطق آزاد بدل شده و همه فعالان مناطق آزاد را در یک بروکراسی پیچیده اداری گرفتار کرده است؛ این در حالی است که فلسفه شکل‌گیری مناطق آزاد در کشور حذف بروکراسی‌های اداری بود و قرار نبود فعالان حوزه تولید در این مناطق درگیر گمرک، بانک مرکزی و مجموعه‌های دیگر در سرزمین اصلی باشند و همانگونه که بر روی مناطق اسم آزاد وجود دارد بنا بود این مناطق با کشورهای منطقه به شکل اقتصاد آزاد و خارج از بروکراسی‌های سرزمین اصلی فعالیت و مراوده داشته باشند.
اما در حال حاضر و در عمل، تولیدکنندگان در مناطق آزاد هم برای تامین مواد اولیه خود درگیر ثبت سفارش هستند و در تامین ارز نیز با مشکل مواجهند و هم با گمرک و بانک مرکزی مسئله دارند؛ در عین حال مسئله تحریم‌ها نیز به مشکلات داخلی اضافه می کند و شرکت های خارجی ترجیح بر این دارند که به دلیل بالا بودن ریسک معامله با ایران با کشورهای همسایه تجارت کنند بنابراین وضعیت به گونه ای شده است که هم در داخل و هم از خارج در چنبره تحریم ها گرفتار شده ایم.
یکی از شهروندان در صفحه توییتر خود از قول نایب رییس فراکسیون مناطق آزاد مجلس نقل کرد بخشنامه جدید گمرک (ممنوعیت واردات گروه 4)، 500 هزار نفر را در مناطق بیکار می‌کند! حدود 20 هزار شغل سالانه * 25 سال (فعالیت مناطق) = 500 هزار نفر مشغول واردات و فروش در مناطق آزاد! چند درصد واحد تولیدی و کارگر با این واردات بیکار شده اند؟
این درحالی است که علی شریعتی، رئیس کارگروه صنایع غذایی اتاق ایران نیز معتقد است که اگر بازار هدفتان ایران باشد، تولید خارج از ایران درگیر مسئله واردات و ممنوعیت گروه 10 می‌شود. بهترین گزینه تولید در مناطق آزاد تحت لیسانس با نیم نگاهی به صادارت منطقه است.