اقتصاد24- مهمترین موضوع در حوزه بهداشت و درمان، تجویزهای ساختاری است که در برنامه ششم لحاظ شده است، هرچند که اگر این موضوعات را ردیابی کنیم می‌بینیم که این دغدغه‌ها تا حدی در برنامه‌های پنج ساله گذشته هم دیده شده است.
در بحث نظام سلامت باید بهداشت و آموزش بر درمان اولویت داشته باشد. به نظر من این رویکرد را باید هر فردی که وزیر بهداشت است، داشته باشد. این نگاه در مقاطعی غالب بوده و در بسیاری از زمان‌ها به فراموشی سپرده شده است.
از طرفی من با واگذاریِ اصولی که قانون اساسی تعیین کرده مثل امنیت، آموزش و سلامت، حساس هستم یعنی اگر قرار باشد برخی کارهای مرتبط با این حوزه‌ها برون‌سپاری شود باید با دقت زیاد این کار صورت گیرد. برون‌سپاری به این معنی نیست که، هم محتوا و هم نظارت به بخشی خاصی تحویل و کار کلاً رها شود. در بخش سلامت و آموزش تا حد زیادی باید از واگذاری‌ها پرهیز کرد و اگر بنا به واگذاری بود باید به نقش نظارتی و حاکمیتی آن توجه ویژه شود.
طرح تحول نظام سلامت به نوعی تزریق پول در سیستم بود. ما در کشور پرونده الکترونیکی سلامت که اطلاعات افراد را داشته باشد و این اطلاعات را ساماندهی کند، نداریم و همین موضوع باعث شده تا نتوانیم خدمات را بهتر و به صورت سیستمی و الکترونیکی به بیمار ارائه دهیم. اگر این روال به درستی انجام شود، خدمات یکپارچه می‌شود و آنگاه بیمار نمی‌تواند از چند محل خدمات بگیرد.
اکنون نزدیک به 30 درصد از درآمدهای اختصاصی بیمارستان‌ها به سمت کارانه پزشکان می‌رود. ما امروز پزشکانی داریم که حقوق تمام وقت می‌گیرند و باید به نوعی دو روز کار آموزشی، دو روز کار پژوهشی و دو روز کار درمانی کنند که اگر غیر از این باشد و این پزشکان همه هفته کار درمان را انجام دهند بخش آموزش و پژوهش آسیب می‌بیند.
من با تزریق حق کارانه به پزشکان موافقم؛ کارانه یعنی تراز سود یک مرکز درمانی گرفته شود و سپس متناسب با هر پزشک، آن مبلغ به حسابشان واریز شود، ولی متاسفانه در کشور، پزشکان گاهی درصدی از ویزیت که گاهاً تمام مبلغ ویزیت و گاهی هم بیشتر از مبلغ ویزیت می‌شود را به عنوان کارانه دریافت می‌کنند. من با این روال مخالفم زیرا این کار بار مالی دارد در حالی که می‌شود با یک برنامه‌ریزی مدون و عادلانه کاری کرد که حقوق دیگر افراد فعال در حوزه بهداشت و درمان مانند پرستاران افزایش پیدا کند.
*عضو کمیسیون بهداشت مجلس دهم