اقتصاد۲۴ - از زمانی که قانون سقف قراردادها به طور مستقیم در فوتبال ایران اجرا شد، تا سال‌ها بعد که این قانون لغو شد، اما به نحوی هزینه‌های مالی باشگاه‌ها به دلیل اوضاع نه چندان مساعد اقتصادی مورد کنترل نهاد‌های نظارتی قرار گرفت، آپشن‌ها نقش ویژه‌ای در قرارداد بازیکنان با باشگاه‌های خود ایفا کردند. به گونه‌ای که آپشن‌ها راه دررویی می‌شدند برای بازیکنانی که در قرارداد‌های رسمی شان در سازمان لیگ، نمی‌توانستند ارقام دلخواه خود را به ثبت برسانند.
بیشتر بخوانید: هشتگ‌ها راهی برای رسیدن صدای هوادار به مدیران
به عنوان مثال یکی از عجیب‌ترین آپشن‌های قرارداد‌های موجود در زمان قانون سقف قراردادها، دادن میلگرد و ضایعات آهن به جای بخشی از قرارداد بود. به این ترتیب که بازیکنی که مثلاً ۵۰۰ میلیون تومان می‌خواست، هنگامی که سقف قراردادها ۳۵۰ میلیون تومان بود، قراردادش به این شکل بسته می‌شد که باشگاه ۳۵۰ میلیون برای آن بازیکن به صورت نقدی در نظر می‌گرفت و ۱۵۰ میلیون تومان اضافه نیز با حواله میلگرد پرداخت می‌شد. البته حواله میلگرد روی قرارداد حرفه‌ای بازیکن نوشته نمی‌شد و بیشتر در حکم قرارداد‌های زیرمیزی بود. همین ازدیاد قرارداد‌های زیرمیزی و مخفیانه در نهایت سازمان لیگ را بر آن داشت تا بیخیال سقف قرارداد شود تا حداقل همه چیز شفاف شود.