اقتصاد۲۴ - حجت الاسلام محمدعلی زم در واکنش به اعدام فرزند خود «روحالله زم» نوشت: قصه روحالله به سر رسید. «تبریک» به آنان که در «کمین» این شادی بودند و تسلیت به آنها که در غم فراقش قامتشان «کمانی» میگردد (مادر، همسر، دختران، خواهرانش و...)
واکنش طبیعی یک پدر داغدار به مرگ فرزندش کاملا قابل درک و تاثر برانگیز است، اما واقعیت این است که هیچکس جز همانانی که این آش را برای این ملت و نظام و یکی از شهروندانش یعنی «روحالله» پختند، از مرگ فرزند رییس اسبق حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی خوشحال نشد.
بیشتر بخوانید:کیهان: بر رفتار سلبریتی ها نظارت نکردید، داغدار روح الله زم شدند
گرچه تنها پسر یک کارگزار جمهوری اسلامی که خدمات غیر قابل کتمانی در حوزه فرهنگ و هنر پس از پیروزی انقلاب داشته است، متاسفانه فرجامی غیر منتظره و تاثر برانگیز داشت، اما همیشه خطاهای بزرگ، هزینههای غیر قابل جبران به دنبال دارند.
اختلاف سلیقه سیاسی و حتی اعتقادی با حاکمیت موضوعی است که میتواند برخی کنشهای تند را به ویژه در نسل جوان به دنبال داشته باشد، اما فراموش نکنیم که لغزیدن در دامن دشمنان قسم خورده ملک و ملت و کمک موثر به جنایتهای آنان علیه مردم مظلوم ایران، حق الناسی است که از ادای آن گریزی نیست.
بدون شک نه تنها هیچ فرد یا دستگاهی در داخل کشور از «خروج» یکی از فرزندان این مملکت که در خانوادهای روحانی و علاقهمند به انقلاب رشد یافته، خوشحال نخواهد شد بلکه این ضایعه و هر رخداد مشابهی دل همه دلبستگان این آب و خاک را مجروح میکند.
چرا باید فرد یا دستگاهی در «کمین» شادی حاصل از مرگ فرزند یکی از خدمتگزاران به فرهنگ انقلاب اسلامی نشسته باشد؟!
چرا قامت همه دلسوزان نظام و انقلاب از فاجعه به تعبیر حجةالاسلام زم «گول خوردن» یکی از فرزندان این مملکت از سوی دشمنان ایران و ایرانی نباید «کمان» باشد؟!
اختلاف سلیقههای سیاسی اگر چه در بسیاری از موارد به شکافهای عمیق میان نیروهای داخل نظام منجر شده، اما گرایشهایی از این دست هیچگاه جایگزین هنجارهای اعتقادی و اخلاقی که آموزههای اصلی دین ماست نخواهد شد.
نهادهای امنیتی و قضایی کشور به حکم وظیفهای سخت و طاقت فرسا که ملت بر دوش آنها گذارده، موظفند که بدون در نظر گرفتن ملاحظات و گرایشات و تعلقات، تنها در مسیر تامین امنیت ایران و ایرانی گام بردارند و در این کارزار پر فراز و نشیب آنچه که ارجح بر هر دغدغه دیگری است، عمل به وظیفه خطیر حراست مستمر و بدون تنازل از حریم جمهوری اسلامی ایران است.
آنچه که از شکلگیری این رخدادهای تاسف آور باید برای همگان محل تامل و تفکر باشد این است که چرا چنین واگراییهایی حتی اندک، توانسته در میان برخی خانوادههای علاقهمند به نظام و انقلاب شکل بگیرد؟
بدون شک دلایل متعددی برای چنین رخدادهایی وجود دارد که ریشههای آن را میتوان در خانواده، محیطهای آموزشی، محافل سیاسی و اجتماعی، افراط و تفریط گروهها و شخصیتهای سیاسی و ضعف در بینش سیاسی افراد جستجو کرد.
ریزش و رویش، واقعیتی است که جامعه اسلامی از سالهای اولیه پس از پیروزی انقلاب با آن روبرو بوده است. اگرچه به مدد الهی، تفوق رویشهای آگاهانه بر ریزشهای اندک، موجب پایداری، تعالی و ثبات مثال زدنی جمهوری اسلامی ایران شده است لیکن تلاش بیشتر برای بصیرت افزایی در جامعه و پیگیری راهبرد «جذب حداکثری» در جامعه جوان کشور ضرورتی است که میتواند از شکلگیری رخدادهای مشابه «قصه تلخ روحالله زم» جلوگیری نماید.
واکنش طبیعی یک پدر داغدار به مرگ فرزندش کاملا قابل درک و تاثر برانگیز است، اما واقعیت این است که هیچکس جز همانانی که این آش را برای این ملت و نظام و یکی از شهروندانش یعنی «روحالله» پختند، از مرگ فرزند رییس اسبق حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی خوشحال نشد.
بیشتر بخوانید:کیهان: بر رفتار سلبریتی ها نظارت نکردید، داغدار روح الله زم شدند
گرچه تنها پسر یک کارگزار جمهوری اسلامی که خدمات غیر قابل کتمانی در حوزه فرهنگ و هنر پس از پیروزی انقلاب داشته است، متاسفانه فرجامی غیر منتظره و تاثر برانگیز داشت، اما همیشه خطاهای بزرگ، هزینههای غیر قابل جبران به دنبال دارند.
اختلاف سلیقه سیاسی و حتی اعتقادی با حاکمیت موضوعی است که میتواند برخی کنشهای تند را به ویژه در نسل جوان به دنبال داشته باشد، اما فراموش نکنیم که لغزیدن در دامن دشمنان قسم خورده ملک و ملت و کمک موثر به جنایتهای آنان علیه مردم مظلوم ایران، حق الناسی است که از ادای آن گریزی نیست.
بدون شک نه تنها هیچ فرد یا دستگاهی در داخل کشور از «خروج» یکی از فرزندان این مملکت که در خانوادهای روحانی و علاقهمند به انقلاب رشد یافته، خوشحال نخواهد شد بلکه این ضایعه و هر رخداد مشابهی دل همه دلبستگان این آب و خاک را مجروح میکند.
چرا باید فرد یا دستگاهی در «کمین» شادی حاصل از مرگ فرزند یکی از خدمتگزاران به فرهنگ انقلاب اسلامی نشسته باشد؟!
چرا قامت همه دلسوزان نظام و انقلاب از فاجعه به تعبیر حجةالاسلام زم «گول خوردن» یکی از فرزندان این مملکت از سوی دشمنان ایران و ایرانی نباید «کمان» باشد؟!
اختلاف سلیقههای سیاسی اگر چه در بسیاری از موارد به شکافهای عمیق میان نیروهای داخل نظام منجر شده، اما گرایشهایی از این دست هیچگاه جایگزین هنجارهای اعتقادی و اخلاقی که آموزههای اصلی دین ماست نخواهد شد.
نهادهای امنیتی و قضایی کشور به حکم وظیفهای سخت و طاقت فرسا که ملت بر دوش آنها گذارده، موظفند که بدون در نظر گرفتن ملاحظات و گرایشات و تعلقات، تنها در مسیر تامین امنیت ایران و ایرانی گام بردارند و در این کارزار پر فراز و نشیب آنچه که ارجح بر هر دغدغه دیگری است، عمل به وظیفه خطیر حراست مستمر و بدون تنازل از حریم جمهوری اسلامی ایران است.
آنچه که از شکلگیری این رخدادهای تاسف آور باید برای همگان محل تامل و تفکر باشد این است که چرا چنین واگراییهایی حتی اندک، توانسته در میان برخی خانوادههای علاقهمند به نظام و انقلاب شکل بگیرد؟
بدون شک دلایل متعددی برای چنین رخدادهایی وجود دارد که ریشههای آن را میتوان در خانواده، محیطهای آموزشی، محافل سیاسی و اجتماعی، افراط و تفریط گروهها و شخصیتهای سیاسی و ضعف در بینش سیاسی افراد جستجو کرد.
ریزش و رویش، واقعیتی است که جامعه اسلامی از سالهای اولیه پس از پیروزی انقلاب با آن روبرو بوده است. اگرچه به مدد الهی، تفوق رویشهای آگاهانه بر ریزشهای اندک، موجب پایداری، تعالی و ثبات مثال زدنی جمهوری اسلامی ایران شده است لیکن تلاش بیشتر برای بصیرت افزایی در جامعه و پیگیری راهبرد «جذب حداکثری» در جامعه جوان کشور ضرورتی است که میتواند از شکلگیری رخدادهای مشابه «قصه تلخ روحالله زم» جلوگیری نماید.
منبع: رکنا
تربیت فرزند از جانش هم مهمتراست.
میشه گفت ...یه جورایی پدرش هم شریکه در جرم وگناهش... که از او برایت نکرد.
واقعا راه کاری جز کشتن نیست؟!!
کاش روزی برسد که به جای اعدام جزای مناسب تری صادر بشه
مردم رو تحریک میکرد که بیان کف خیابون، تا یه گروهی کشته بشن، نظام تغییر کنه، و مردم برا اونا فرش قرمز پهن کنن، زحمت بکشن از خارج تشریف بیارن، تقسیم مسئولیت بشه و روح الله هم بشه رییس صدا و سیما.
جای گرگ ومیش عوض شده؟؟
مصداق پسر نوح بودی ولی پدرت هم باید نوح وار رفتار کنه ن معاویه وار
کسی کشته شد که باعث کشته شدن خیلیا شد
ولا یبقی مع الظلم
یا اینکه با دستهای خودتون خفه اش میکردین
چرا برای بقیه آقازاده ها اتفاقی نمیفته؟
جای تعجب داره
از اینجا هم به نوبه خودم بعنوان یک پدر به آقای محمدعلی زم تسلیت میگم. خدا بهشون صبر بده
سرنوشتی بهتر این نخواهد داشت.
فواره چون بلند شود سر نگون شود. داستان زم مانند ریگی است ولی با این تفاوت که نیما زم از لشکریان شبیخون فرهنگی شیطان بزرگ بود. و ریگی از لشکریان شبیخون جنگ سخت بود. تفاوت ریگی با زم، تفاوت معاویه و یزید است. معاویه هنوز مسجد برایش می سازند ولی از یزید امویان نیز برائت می جویند. این گونه فواره ها در همیشه تاریخ بوده است. آقای حجةالاسلام زم کاش در سال84 و زودتر بر مرگ فرزندت غمگین می شدی، که آمدنیور خیلی قلبها را شکسته و آب به آسیاب دشمنان می ریخت. کاش از آیت الله خزعلی درس آموخته بودی.... من گمان می کنم می خواستی به واسطه فرزندت اهرم قدرت شوی که از او تبری نجستی. پس اشک تمساح کمتر بریز چون فکر می کردی خاندان هاشمی رفسنجانی به دادت می رسند. تو هر داد و بیدادی داری بر سر مهدی هاشمی رفسنجانی بکش که او قاتل فرزند تو است. حجةالاسلام زم
لطفا مفاسد اقتصادی اعدام کنید.....
حقوق بشر ۵ربی یعنی حمایت از خائنین
کاش بابک زنجانی رو هم اعدام میکردن .راستی چرا اعدامش نمیکنن؟
که دستش تو کاسه دشمنان این ملت بود رو عوض کنیم و نشان و درجه بدیم که بدهکار نباشیم .
قاچاق سیگار
اداره قهوه خانه؟
اینا خدمت به فرهنگ مملکته؟
ببینیم کجا اشتباه میکنیم کجا حق الناس میکنیم وچرا این اتیش بعضیارو در برمیگیره
انشاالله