سعید ملایی چطور به دامن اسرائیل افتاد؟

اقتصاد ۲۴- سعید ملایی ملی پوش پیشین جودو ایران زیر پرچم مغولستان در رقابت‌های المپیک توکیو به مدال نقره دست یافت. خروج او از ایران در نتیجه اعمال یک قانون نانوشته در کشور بود؛ دستوالعملی که در مورد سعید ملایی به ضد خود تبدیل شد و او را به دامان رژیم اشغالگر قدس انداخت.

سعید ملایی ورزشکاری که به دستورالعمل «باید ببازی» مقامات ایران توجهی نکرد و ایران را در سال ۲۰۱۹ در اعتراض به دستور باخت قبل از قرار گرفتن در برابر حریف اسرائیلی، به مقصد پناهندگی ترک کرد، اولین مدال المپیک جودو ایران را روز سه شنبه با پرچم مغولستان به دست آورد.

سعید ملایی بعد از آن که در مسابقات قهرمانی جهان در ژاپن در سال ۲۰۱۹ به دستور مسئولان تیم مجبور شد عمدا تن به شکست بدهد، از ادامه فعالیت در ایران خودداری کرد و به خارج رفت. در آن مسابقات ملایی به نیمه‌نهایی رسید و در صورت پیروزی در آن دیدار در فینال با حریف اسرائیلی روبرو می‌شد. اگر هم در دیدار رده‌بندی برنده می‌شد، باید روی سکو کنار حریف اسرائیلی می‌ایستاد.

بیشتر بخوانید: روز سیاه مجلس/ مخالفان و موافقان طرح صیانت از فضای مجازی چه گفتند؟

سعید ملایی هر دو مسابقه‌اش را به حریفان بلژیکی و گرجستانی باخت تا هیچ کدام از این اتفاق‌ها رخ ندهد. اتفاقی که به گفته آقای ملایی به دستور مسئولان ایرانی رخ داد.

او بعد از خروج از ایران ابتدا به آلمان پناهنده شد و در نهایت با اخذ شهروندی مغولستان، تحت لوای این کشور در مسابقات المپیک ۲۰۲۱ حاضر شد.

سیاست «باید ببازی» جمهوری اسلامی ایران با هدف جلوگیری اگر قرار گرفتن ورزشکاران ایرانی در مقابل رقبای اسرائیلی، سال‌هاست که ورزش ایران را دچار چالش کرده است. خروج ملایی از ایران و مصاحبه‌های او، جودو ایران را برای چهار سال از میادین جهانی محروم کرد.

این سیاست با یک نیت خیر آغاز شده، اما از قضا سرکنگبین صفرا فزوده است. ملایی روز گذشته بعد از دریافت مدال نقره المپیک، مدالش را به مردم اسرائیل تقدیم کرد!

اظهارات عجیب ملایی با واکنش تند مخاطبان ایرانی در شبکه‌های اجتماعی روبه رو شد به طوری که ملایی را مجبور به انکار و تکذیب کرد. او در یک استوری اینستاگرامی نوشت: «برخی از افراد خواهان خراب کردن ذهن مردم نسبت به من هستند و من این مدال را فقط به خانواده، کل دوستان وآشنایان تقدیم کردم.»

خبر تقدیم مدال به مردم اسرائیل را اولین بار رسانه‌های اسرائیلی گزارش کردند. بعد از تکذیبیه ملایی ویدئویی از او منتشر شد که نشان می‌داد بعد از دریافت مدال می‌گوید مدالش را به مردم اسرائیل که «واقعا همه‌جوره» برای او «انرژی مثبت فرستاده‌اند» تقدیم می‌کند.

با وجود شرمندگی ملایی از تقدیم مدالش به مردم اسرائیل، این اولین بار نیست که او نسبت به رژیم اشغالگر قدس ابراز ارادت می‌کند. سال ۲۰۱۹ ملایی ساگی موکی جودکای اسرائیلی را بهترین دوست خود خطاب کرده بود.

ملایی تنها ورزشکاری نیست که در واکنش به ممنوعیت مسابقه با بازیکنان اسرائیلی، ترک تابعیت کرده است. سال ۲۰۱۹ علیرضا فیرزجا جوان شطرنج باز ایرانی که صاحب مقام «استاد بزرگی شطرنج ایران» بود نیز با همین بهانه از زیر پرچم ایران خارح شد و با پرچم فیده (فدراسیون جهانی شطرنج) در رقابت‌های جهانی شرکت کرد.

رسانه‌ای شدن ماجرای فیروزجا، فدراسیون شطرنج ایران را در استانه تعلیق قرار داد.

اصطلاح باید ببازی به جریان مسابقات امید‌های جهان در سال ۲۰۱۳ و مسابقه کشتی علیرضا کریمی کشتی گیر ایرانی بر میگردد. در مورد علیرضا کریمی، مدیران وقت ورزش ایران تصمیم گرفتند در دور نخست او را ببازانند که دچار مشکل در مرحله یک چهارم نشوند و به حریف اسرائیلی نخورد. اما ویدئوی مربی کریمی در رسانه‌های اجتماعی دست به دست شد. او خطاب به کشتی گیر جوان ایرانی فریاد میزد که «باید ببازی»

جمهوری اسلامی ایران عمدتا از خجالت ورزشکارانی که به دستور «باید ببازی» تن می‌دهند، در می‌آید. علیرضا کریمی کشتی گیر جوان ایرانی در سال ۲۰۱۳، آرش میراسماعیلی جودوکای ایرانی در المپیک ۲۰۰۴ آتن، محمد علیرضایی شناگر ایرانی در المپیک ۲۰۰۸ و محسن حاجی پور کشتی گیر ایرانی در قابت‌های جهانی سال ۲۰۱۱ قید رقابت با رقبای اسرائیلی خود را زدند و در مواردی از مدال جا ماندند.

بیشتر بخوانید: پست اینستاگرامی کیمیا علیزاده خطاب به ایرانی‌ها

نهاد‌های بالادستی ایران علاوه بر لوح تقدیر و تشکر رسمی، عمدتا هدایای نقدی معادل مدال و قهرمانی نیز برای این افراد در نظر گرفته است. فدراسیون کشتی و اداره کل ورزش و جوانان استان البرز به پاس شکست علیرضا کریمی مقابل حریف روس برای روبرو نشدن با کشتی گیر اسراییلی، یک دستگاه خودروی پژو ۲۰۶ به وی اهدا کردند. آرش میراسماعیلی سال‌های بعد به ریاست فدراسیون جودوی ایران رسید.

مبنای عدم رقابت با ورزشکاران اسرائیلی، به رسمیت نشناختن رژیم اشغالگر قدس است. اردیبهشت ۹۹ مجلس انقلابی سعی داشت این قانون نانوشته را به یک قانون مدون تبدیل کند. مجلس در یک طرح دو فوریتی علیه اقدامات خصمانه اسرائیل ماده‌ای را قرار داد که طی اآن اشاره مستقیمی به ورزش ایران کرده بود.

در ماده یازدهم این طرح آمده بود: «برگزاری هرگونه مسابقه یا رقابت ورزشی اعم از رسمی یا تدارکاتی میان ورزشکاران و تیم‌های ورزشی ایران با حریفان رژیم صهیونیستی ممنوع است. هریک از فدراسیون‌ها در رشته ورزشی مربوطه موظف‌اند با بهره‌مندی از تمام ظرفیت‌های داخلی و بین‌المللی و برقراری ارتباط اصولی با مجامع بین‌المللی ورزشی، تعهدات و اقدامات مقتضی را برای ممانعت از اعمال هرگونه مجازات و محرومیت‌های ورزشی بین‌المللی علیه ورزشکاران مستنکف از مواجهه با حریفان رژیم صهیونیستی اتخاذ کرده و با پیش‌بینی تخصیص منابع لازم، به تشویق و حمایت از آن‌ها بپردازد.»

کارشناسان ورزشی نسبت به «قانون‌شدن» آن هشدار و خبر دادند ممکن است چنین طرحی دست آخر منجر به تعلیق کل ورزش ایران شود. مصطفی هاشمی‌طبا یکی از افرادی بود که همان ابتدا هشدار داده بود اگر چنین طرحی تبدیل به قانون شود، تعلیق حتمی است. در نهایت ماده فوق از طرح حذف شد، اما همچنان قانون نانوشته «باید ببازی» به قوت خود باقی است.