تجربه بازگشایی مدارس در جهان پس از کرونا

جامعه ۲۴، همزمان با شدت گرفتن تزریق واکسن کرونا در جهان و تعمیم واکسیناسیون به گروه سنی بالای ۱۲ سال بسیاری از مدارس در کشور‌های مختلف جهان بازگشایی شدند. اما والدین و معلمان نظرات متفاوتی درباره بازگشایی‌ها دارند که نیویورک تایمز به ارائه برخی از آن‌ها پرداخته است. این نشریه طی بازگشایی مدارس در آمریکا فرم‌هایی را بین والدین، معلمان و دانش آموزان منتشر کرده و درباه نحوه عملکرد هر گروه به اشتراک گذاشته است. در ادامه برخی از پاسخ‌های معلمان و والدین را می‌خوانیم.

«تاب آوری، کار گروهی، جامعه، فداکاری و  فرصت و امید» مواردی هستند که در دانش آموزان، خانواده‌های آن‌ها، معلمان، مدیران و سایر کارکنان منعکس شده اند. این مقاله این فرصت را ایجاد کرد که در هیاهوی جنگ‌های سیاسی و سلامتی و فرهنگی بر روی چه نکاتی باید تمرکز کرد و به آن‌ها پرداخت و تاکید دارد که اگر پیش از هر چیز آموزش و امنیت دانش آموزان را حفظ کنیم اتفاقات شگفت‌انگیزی رخ خواهد داد.

مردیت باس، معلم کلاس اول در یک مدرسه ابتدایی در واشنگتن می‌گوید: خوشحالم که مدارس بازگشایی شدند. اما از طرفی میزان مشارکت در آزمون‌ها به یک فاجعه می‌ماند و به قدری اندک است که مدیر مدرسه گا‌ها برای جلب مشارکت به فحاشی روی می‌آورد. در ایالت ما شرکت در آزمون‌های مدارس به صورت انتخابی شده است و برگزاری هر مرحله از آزمون‌ها یک دردسر کامل است.

معلم دیگری درباره تجربه آموزش حضوری در مدارس می‌گوید: «هنوز باید هر ۳۰ ثانیه یک بار به نوجوان ۱۸ساله در کلاسی که از دانش آموز در حال انفجار است یادآوری کنم که ماسک را به صورتش بزند. اگرچه حداکثر تعداد دانش آموزانی که به آن‌ها یاد می‌دهم در کلاس‌های من به ۲۲ نفر می‌رسد، اما معلم‌هایی را می‌شناسم که در کلاسی با حداکثر ظرفیت ۳۰ دانش آموز به ۳۹ دانش آموز درس می‌دهند.»

«بار‌ها مساله تعدد بالای دانش آموزان در کلاس‌ها را به مدیریت گوشزد کردیم، اما جوابی که می‌شنویم این است که کاری از دست من بر نمی‌آید.»

بیشتر بخوانید: جزییات بازگشایی مدارس از زبان سخنگوی آموزش و پرورش

«اگرچه اکثریت دانش آموزان ما واکسینه شده‌اند، اما این پایان ماجرا نیست و باید ماسک زدن ادامه داشته باشد، اما برخی از کارکنان از پوشیدن ماسک خودداری می‌کنند. به ما گفته شده است که در صورت مشاهده تخطی از قوانین بهداشتی می‌توانیم به پلیس اطلاع دهیم، اما این کار را درست نمی‌دانم.»

کلودیا لاوری از بوستون نیز تجربه خود از بازگشایی دانشگاه‌ها در آمریکا را اینگونه توصیف می‌کند: «شروع سال سخت بود. من هر روز بر روی خود به شدت کار می‌کنم تا عصبانی نشوم. شوهر من ۷۱ سال سن دارد و استاد دانشگاه ایالتی مونتانا است. در اینجا استفاده از ماسک اختیاری است و این مساله به ویژه با شروع فصل پاییز نگرانم می‌کند. اگرچه که او کاملا واکسینه شده است، اما نگران واریانت‌های جدید کرونا هستم. او در کلاس ماسک می‌زند و دانشجو‌های او نیز از ماسک استفاده می‌کنند.»

کیرا باگس، معلمی در کره جنوبی نیز درباه تجربه خود از بازگشایی مدارس می‌گوید: «حضور در مدارس پس از شیوع کرونا برای ماه‌ها به تعویق افتاد، اما با توجه به تعداد کم دانش آموزان در دو مدرسه‌ای که در آن کار می‌کنم و کمتر از ۲۰ نفر است، آگوست سال گذشته مدارس بازگشایی شد. در مدرسه ما به دلیل رعایت منظم پروتکل ها، استفاده دقیق از ماسک و در ادامه واکسیناسیون، از آگوست تاکنون هنوز با تعطیلی مواجه نشده اند. برخی از والدین بر سر اینکه بچه‌هایشان باید دائم از ماسک استفاده کنند دعوا دارند، اما چرا برخی فکر می‌کنند زدن ماسک سخت است در صورتی که آزادی عملی بیشتری به همه می‌دهد؟»

اکسیس میل، معلمی در هرفورد آریزونا است. او تجربه‌اش در بازگشایی مدارس را اینگونه توصیف می‌کند: «تا زمانی که در مدارس واکسیناسیون انجام نشود و استفاده از ماسک را مورد نیاز ندانند، به عنوان معلم جایگزین در این مدارس کار نمی‌کنم، درست است که به پول احتیاج دارم، اما سلامتی برایم مهمتر است.»

معلم دیگری از میشیگان نیز درباره تجربه خود از بازگشایی مدارس می‌گوید: «در میشیگان دو هفته است که مدارس بازگشایی شده اند، اما آمار ابتلا به کرونا در بین افراد ۱۰ تا ۱۹ ساله، ۴۰ درصد افزایش یافته است. تنها متغییری که تغییر کرده این است که بچه‌ها در مدارس و در کنار هم قرار گرفتند.»

جسیکا معلم دیگری است که تجربه‌اش در بازگشایی مدارس را اینگونه توصیف می‌کند: «دانش آموزان دلیل تدریس معلم‌ها هستند و دیدن آن‌ها بسیار با ارزش و انرژی بخش است، اما ما در مدرسه اتاق درس به اندازه کافی نداریم، حتی بیشتر از گذشته در یک کلاس دانش آموز داریم. بچه‌هایی که دائم برای نگه داشتن ماسک روی صورتشان تلاش می‌کنند و بخش زیادی از وقت من را می‌گیرند. از طرفی در کلاس‌ها پنجره‌ای نداریم که باز باشد. ما از حمایت‌های روانی برای دانش آموزان و معلم‌ها برخودار نیستیم، از این شرایط بسیار خسته هستم و نمی‌دانم تا کی می‌توانم دوام بیاورم. کاش مردم هم به ما کمک کنند.