شهروندان قربانیان ساختمان های رانتی، رابطه ای و غیراستاندارد

اقتصاد۲۴- شاید برجسته‌ترین خاطره جمعی متعلق به آتش‌سوزی و ریزش ساختمان پلاسکوی تهران باشد. ساختمانی که روزگاری شاعری در توصیف بلند بودن آن نوشته بود، «سوزن‌ها که از پلاسکو سقوط می‌کنند، ته گرد می‌شوند.» پلاسکو سال ۹۵ اول آتش گرفت و بعد از حدود سه ساعت فروریخت. آن حادثه ۲۳۵ نفر را مصدوم کرد و حدود ۲۰ نفر را مفقود. آواربرداری از پلاسکو هشت روز طول کشید، آتش و ریزش ساختمان به واحد‌های تجاری حدود ۱۵ هزار میلیارد ریال خسارت وارد کرد و ۳ هزار کارگر نیز بیکار شدند.

اقبال شاکری، عضو سابق شورای شهر تهران یک سال بعد از حادثه پلاسکو، علت ریزش آن را شرح داد: طبق استاندارد‌ها یک ساختمان با اسکلت فلزی تنها یک ساعت و ۳۰ دقیقه در برابر آتش دوام می‌آورد و بعد از آن فلز شروع به تغییر حالت می‌کند و از آنجایی که آتش نهان و آشکار در پلاسکو زیاد بود و این ساختمان اسکلت فلزی بیش از حد استاندارد در حریق گرفتار بوده پس از مدتی فرو می‌ریزد و بر اساس آخرین گزارش، تیم فنی هم اعلام کردند که، چون حریق در این ساختمان از حد استاندارد گذشته بود فروریزش قطعی بوده است و ریزش طبقات بر روی یکدیگر نیز سبب شد که به طور کل این ساختمان فرو بریزد.

ببینید: آواربرداری از ساختمان متروپل در وضعیت هولناک+فیلم

در اثر این ریزش مواد الکلی و اشتعال‌زای موجود در زیر آن محل آتش گرفته و نهایتاً به دو تا از کپسول‌های اکسیژن سرایت کرده و منجر به انفجار آن‌ها شد. بعد از این حادثه چند کمیته برای بررسی ساختمان‌های ناایمن در تهران تشکیل شدند. بررسی‌های سایت خبری اکو ایران نشان می‌دهد که پایتخت حدود ۱۲۹ ساختمان پرخطر دارد و منطقه ۱۲ رکورددار بیشترین ساختمان پرخطر در تهران است. ۳۹ پاساژ و سرای تجاری، ۲۵ مجتمع اداری و تجاری، ۱۸ سازمان دولتی و خصوصی، ۸ بیمارستان، ۳ دانشگاه و یک پارک هم در این لیست به چشم می‌خورد.

ریزش ساختمان‌های بزرگ و ناامن تنها مختص تهران نیست، سال ۹۵ برج سلمان مشهد نیز فروریخت. برج سلمان با زیربنای ۶۳ هزار مترمربع در ۱۸ طبقه احداث شده است. رئیس مرکز تحقیقات وزارت راه، مسکن و شهرسازی در آن زمان درباره طعمه حریق شدن این ساختمان گفت: آتش گرفتن نما و ورود آن به موتورخانه از طریق پنجره‌های آن بنا، به اظهار مسئول تاسیسات ساختمان باعث شده بود که کابل‌های برق دچار سوختگی شود و سیستم پمپاژ آب مربوط به شبکه بارنده خودکار برج در همان زمان ابتدایی حریق بعد از مدتی فعالیت خاموش شد و عملا سیستم اطفای حریق برج از کار افتاد.

وقوع آتش‌سوزی هولناک در ایل گلی تبریز در سال ۹۹ هم در کنار تمام این حوادث پی در پی تنها یک پرسش به ذهن متبادر می‌کند، آن هم اینکه چرا نتایج گزارش ملی پلاسکو به داد ساختمان‌های بعدی نرسید؟ حالا با وقوع حادثه برج «متروپل» در آبادان آن هم در شرایطی که دقیقا نمی‌دانیم چه تعداد از هم‌وطنانمان در آن قربانی شده‌اند پرسش این است که از حادثه پلاسکو و درس‌های آن که در گزارش ملی پلاسکو منتشر شد چه عبرتی گرفته‌ایم؟

منبع: پیام ما