ادبیات فاخر عضو شورای انقلاب فرهنگی برازنده جامعه ایرانی است؟

اقتصاد۲۴-حسن رحیم پور ازغدی از سخنرانانی است که برنامه‌های ثابتش در تلویزیون، او را به شهرت رسانده است. تحصیل در حوزه علمیه و تبار مشهدی او در ارتباط با جریان‌های فکری شکل دهنده بنیاد جمهوری اسلامی بی تاثیر نبوده است. او را در محافل خودی، سخنران، نظریه‌پرداز و ایدئولوگ محافظه‌کار اصولگرای ایرانی می‌شناسند که از سال ۱۳۸۲ عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ایران بوده است.

او از نسل جدید سخنرانان اصولگرا به‌شمار می‌رود که سعی دارد تا جمهوری اسلامی و سیاست‌های آن را تئوریزه کند. رحیم‌پور ازغدی همچنین به عنوان یکی از مدافعان برجسته گفتمان «اسلام سیاسی» در ایران تلقی می‌شود. او که در دولت‌های نهم و دهم، از حامیان سرسخت محمود احمدی‌نژاد محسوب می‌شد پیش از افول ستاره سهیل احمدی نژاد نزد اصولگرا‌ها که بعد از یازده روز خانه نشینی رخ داد، احمدی نژاد را «چریکی متعهد به جبهه مردم فقیر جهان» توصیف کرده بود که «مردمی‌ترین دولت تاریخ ایران» را رهبری می‌کرد. رحیم پور ازغدی در تازه‌ترین حملات خود به دولت ها، به رئیسی تاخته و وزیر علوم او را با صفت «الاغ» توصیف کرده است.

انتقاد ازغدی به مهاجرت نخبگان از کشور

در تازه‌ترین دور انتقادات ازغدی به دولت ها، این بار رحیم‌پور ازغدی در انتقادی تندوتیز از مقامات وزارت علوم دولت رئیسی نسبت به وضعیت فرار مغز‌ها انتقاد کرد و گفت: «تا خارجی‌ها نگویند، قبول نمی‌کنیم که یک نفر دانشمند است و بعد سریع می‌گوییم فرار مغزها! می‌گویم مغز برگرد! آخه الاغ؛ این آدم ۱۰ بار آمده وزارت‌خانه شما، ۳۰بار آمده کارخانه شما، ۶۰ بار التماس کرد. در نهایت طرحش را دزدیدید. خود ISI هم تصور نمی‌کرد که مقالاتش در ایران اینقدر مورد استناد قرار گیرد. خودمان کاری می‌کنیم که نخبگان مهاجرت کنند، بعد می‌رویم دنبال‌شان که برشان گردانیم، خب از همان اول که پشت در اتاق‌هایتان در وزارتخانه می‌آیند، نگذارید بروند.»

آیا ازغدی درباره حسن روحانی دروغ می‌گوید؟

این در حالی است اردیبهشت امسال، حسن رحیم پور ازغدی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با اشاره به اعدام علیرضا اکبری که چندی پیش با اتهام جاسوسی اعدام شد، بدون اشاره به اینکه اکبری ارتباطاتی را با بخش اصولگرای نظام داشت و از قضا مواضع و اظهاراتش درباره برجام بیشترین شباهت را با موضع گیری امثال ازغدی داشت گفته بود: [علیرضا اکبری]در ستاد روحانی هم بوده. دور و بر روحانی از این آدم‌ها هنوز هم از این جاسوس‌ها هستند، اگر خودش هم نباشد.

بیشتر بخوانید:رحیم‌پور ازغدی: امام خمینی(ره) مخالف ترور نبود

این دروغ ازغدی در حالی است که اهل رسانه و سیاست به خوبی به یاد دارند که اکبری هرگز در ستاد انتخاباتی روحانی حاضر نبود و از قضا در زمانیکه روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملی کشور بود اکبری را اخراج کرده بود و در انتخابات سال ۸۸ نیز اکبری عضو ستاد انتخاباتی محسن رضایی بود.

ویدئوی اظهارات ازغدی علیه روحانی در حالی منتشر شد که چند روز بعد حسن روحانی در نامه‌ای به قوه قضائیه، خواستار پیگیری حقوقی و رسیدگی قضایی نسبت به اتهامات مطرح از سوی حسن رحیم‌پور ازغدی علیه وی و همکارانش شدچه آنکه، پرونده این شکایت از رحیم پور ازغدی با توجه به روحانی بودن وی جهت رسیدگی به دادگاه ویژه روحانیت ارسال شد.

ازغدی در آن ویدئو گفته بود:

* آقایی که اعدامش کردند (علیرضا اکبری، جاسوس اعدامی) سه تا داغ مهر داشت کیف کردید؟ نمی‌دانم چه کار می‌کنند. من هر چقدر سرم را محکم به مهر می‌زنم نمی‌شود! ً هر چقدر تو نماز خواندی من هم خواندم!
* آقایی که اعدامش کردند سابقه جبهه داشت سابقه پاسداری هم داشت معاون وزیر دفاع هم بود.

* خودش می‌گفت انگلیس که می‌رفت برایش سجاده کنار می‌گذاشتند که نجاست و طهارت نماز مشکلی نداشته باشد. ببینید چقدر آدم احمق می‌شود.

* خدا وقتی آدم را رها می‌کند خریت مرز نمی‌شناسد. نجاست و طهارت را رعایت می‌کند جاسوسی هم می‌کند.

توهین به زنان درباره فرزندآوری

ماجرای توهین‌های ازغدی به روسای جمهور ختم نشده و حوزه‌های مختلفی را در بر می‌گیرد. وی در سخنانی، خطاب به زنانی که بر خلاف بعضی سیاست‌های جمهوری اسلامی مبنی بر افزایش جمعیت، به دلیل به هم نخوردن هیکل‌شان نمی‌خواهند باردار شوند گفته بود:

«هم‌اکنون برخی خانم‌ها می‌گویند بچه دار نمی‌شویم برای اینکه هیکلمون به هم می‌خوره.‌ای مرده شور ببره هیکلت رو. مگه هیکلت رو می‌خوای ببری آخرت؟ تو این هیکل رو می‌خوای چه کار؟ غیر از اینه که می‌خوای ببری تو قبر یا اینکه می‌خوای هیکلت رو ببری تو خیابون نشون بدی. استفاده هیکلت برای شوهرته و البته شوهرت برای توئه و برای بچه آوردن.»

حوزه‌های علمیه سکولار و انتقاد مراجع تقلید به ازغدی

رحیم‌پور بر خلاف بسیاری که می‌گویند سکولاریسم در دانشگاه است، معتقد است که ریشه سکولاریسم در حوزه است. صحبت‌های او در تجمع طلاب در ۲۸ مرداد ۱۳۹۷ در مدرسه فیضیه واکنش بی‌سابقه‌ای را میان حوزویان برانگیخت. رحیم‌پور به گفته شهید مطهری تکیه کرده و گفته بود «اجتهاد تکرار حرف‌های مکرر نیست. جواب مسائل حل شده نیست اجتهاد یعنی جواب مسائل حل نشده. مسائل حل نشده را جواب بده، مسائل حل شده را که همه بلدند جواب بدهند.»

در همین راستا آیت الله مکارم شیرازی با صدور بیانیه‌ای، ازغدی را به عنوان کسی که «هیچ اطلاعی از وضع حوزه‌های علمیه شیعه» ندارد، معرفی کرد. وی همچنین گفت که ازغدی در سخنرانی خود «بدترین اهانت‌ها را به حوزه علمیه و مراجع شیعه» کرده‌است. آیت الله نوری همدانی نیز در بیانیه‌ای اعتراضی نوشته بود: «حوزه هیچگاه سکولار نبوده و نیست و نخواهد بود. اجازه نخواهیم داد کسی خدمات مراجع و علما بزرگ و حوزه علمیه را زیر سؤال ببرد.»

ماجرای وزیر ... رئیسی، هیکل زنان، جاسوس‌های اطراف روحانی و سکولاریسم در حوزه‌های علمیه

نسخه نویس دولت ها؛ آرمانگرایی باید‌ها و نباید‌ها

برخی ناظران سیاسی معتقدند علیرغم اینکه طرفداران رحیم پور ازغدی او را فیلسوف و دانشمند خطاب می‌کنند، اما از رحیم پور ازغدی، مقاله علمی یا محصول پژوهشی با استاندار‌های جامعه علمی، در دسترس نیست.اما فقدان رزومه و پیشینه پژوهشی و دانشگاهی ازغدی مانع از آن نشده تا او نقد به جریان‌های فلسفی را انجام ندهد و تمرکز او در سخنرانی‌های تلویزیونی که از سوی موسسه‌ای تحت عنوان «طرحی برای فردا» که متعلق به اوست، تثبت و ضبط می‌شود، اتخاذ رویکردی انتقادی به جریان‌های فکری داخلی و خارجی و ارائه نمونه‌ای آرمانی از سیاست و اندیشه ورزی است.

از این رو رحیم پور ازغدی همواره در موضع نقد دیگران قرار داشته و از ابتدای انقلاب ۵۷ نیز بجز حضور در شورای عالی انقلاب فرهنگی، فاقد مسئولیت اجرایی در کشور بوده تا افکار و اندیشه‌های خود را دست کم به عنوان یک مسئول مدعی، اجرایی کند.

همین موضوع باعث شده تا جریان‌های سیاسی نیز با او فاصله معناداری داشته باشند. ازغدی که در عمل، تریبون آرمانگرایان است، آرمانگرایی را بدون درنظر گرفتن واقعیت‌های موجود در نظام سیاسی، تئوریزه می‌کند.

توهین او به وزرا و رئیس جمهور از آن جهت، نظراتش را بی اعتبار می‌کند که بدون توجه به علل وقایع، صرفا نتایج و عملکرد‌ها را با نمونه‌های آرمانی ذهن انتزاعی خود مقایسه می‌کند. ذهنی که در مدینه فاضله و بدون توجه به رخداد‌های زندگی روزمره مردم، صرفا به باید‌ها می‌اندیشد و به امکان‌ها توجه ندارد.