جهان در آستانه انقلاب دیجیتالی است و ایران به فکر فیلترینگ!

اقتصاد۲۴-برنامه هفتم توسعه در حالی مراحل بررسی را در مجلس شورای اسلامی طی می‌کند که بررسی‌ها نشان در متوسط تحقق اهداف برنامه‌های توسعه پیشین چیزی در محدوده ۳۷ درصد بوده است.

این بدان معناست که بخش مهمی از اهداف برنامه‌های توسعه محقق نشده و مغفول ماندن احکام سبب شده است ایران نه تنها به توسعه دست یابد، بلکه حتی در محدوده‌ی کنونی قرارگیری‌اش در میان کشورهای در حال توسعه نیز زیر علامت سئوال بزرگی باشد.

علی قنبری با تاکید بر اینکه برنامه هفتم توسعه، به رغم آن‌که بسیار دیر ارائه شد، فاقد نوآوری، خلاقیت و تغییر رویکرد است، گفت: در این برنامه نیز همان مواردی پیش‌بینی شده که در برنامه‌های قبل وجود داشت و محقق نشد.

بیشتر بخوانید:بلوای نفوذ؛ تاریک و روشن لایحه برنامه هفتم توسعه

نماینده اسبق مجلس شورای اسلامی گفت: این برنامه به چند سئوال مهم پاسخ نمی‌دهد. ایران قرار است با تحریم چه کند؟ آیا تکلیف اف‌ای‌تی‌اف روشن خواهد شد؟ مشکل و بحران اصلی ایران بلاتکلیفی در مذاکرات است و باید طراحان این برنامه بگویند که بالاخره تکلیف احیای برجام چه می‌شود؟

وی گفت: ما امروز با دو بحران بسیار بزرگ داخلی و خارجی روبرو هستیم. عدم توجه به بخش خصوصی و بی‌توجهی به خواسته‌های مردمی در کنار بحران بین‌المللی ایران، مشکلات فراوانی را ایجاد کرده و هر دلسوز این آب و خاک را بیش از پیش نگران کرده است.

قنبری در توضیح این مطلب ادامه داد: امروز در حالی درباره رشد هشت درصدی اقتصاد و تورم بیست و پنج درصدی و ... صحبت می‌کنند که گویی فرصت توسعه ابدی و ازلی است. همین حالا ما دچار یک عقب‌ماندگی پانزده ساله از کشور‌های همسایه خودمان هستیم. در حالی این اهداف را ردیف می‌کنیم که سرتاسر برنامه‌ی هفتم را بگردید ننوشته‌اند برای جذب سرمایه‌ی خارجی چه برنامه‌ای دارند و چه فکری بابت حل مشکلات بین‌المللی کرده‌اند. مگر می‌شود این وضعیت را ادامه داد. ما در خوشبینانه‌ترین حالت ده سال و در واقع‌بینانه‌ترین حالت پانزده سال از کشور‌های اطرافمان مثل عربستان و ترکیه و ... عقب مانده‌ایم و حالا نیز فرصت اندکی برای توسعه داریم.

معاون اسبق وزیر جهاد کشاورزی اضافه کرد: جهان در آستانه‌ی انقلاب تکنولوژیکی است. هوش مصنوعی در حال تغییر مناسبات جهانی است، ما یک دهه بیشتر فرصت نداریم که از امکاناتمان استفاده کنیم و خودمان را به جهان برسانیم والا دچار فاصله‌ی غیرقابل جبرانی با جهان خواهیم شد، اما متاسفانه به جای اینکه برنامه داشته باشند چگونه باید همراستا با تکنولوزی روز دنیا شویم، به فکر فیلترینگ و ... هستند و دائم به فضای مجازی حمله می‌کنند.

عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس با تاکید بر اینکه از میانه‌ی دهه هشتاد فرصتی برای توسعه ایجاد شد و درآمد‌های هنگفت نفتی در این دوران می‌توانست به کمک توسعه در ایران بیاید، گفت: بسیاری از کشور‌های نفت‌خیز مانند عربستان و امارات و ... از همین فرصت بهره بردند. ما نیز در این دوره می‌توانستیم جهان را وادار کنیم که ما را بپذیرد. کافی بود با زبان اقتصاد با جهان صحبت می‌کردیم. در این صورت سرمایه‌ها راهی ایران می‌شدند، اما متاسفانه فرصت‎ها از دست رفت و حالا این فاصله‌ی بزرگ و عظیم خود را نشان می‌دهد.

او گفت: در ذهن کسی نمی‌گنجید کشوری مثل ترکیه روزگاری قدرت رقابت با ایران را داشته باشد، اما امروز بیش از درآمد‌های نفتی ما سرمایه‌ی خارجی جذب می‌کند. می‌بینیم که با توریسم چگونه چهره‌ی اقتصادش را عوض کرد. عربستان امروز همه‌ی تلاش خود را بر گسترش توریسم گذاشته، اما ما سر جا ایستاده‌ایم و عبور دیگران را نظاره می‌کنیم.

او گفت: در چنین فضای خطرناکی که جهان در آستانه انقلاب دیجیتالی و تکنولوژیکی است، ما یک فرصت کوتاه دیگر در اختیار داریم که بتوانیم خودمان را وفق بدهیم و با جهان همراه شویم.

او در توضیح این مطلب ادامه داد: متاسفانه بخش خصوصی در همین برنامه هفتم به هیچ گرفته شده است. بخش خصوصی زیر سلطه‌ی دولت مد نظر سیاستگذار است و حتی در این محدوده نیز ابزاری در اختیار این حوزه نیست. ببینید بر سر یک انتخابات اتاق چه غوغایی به پا کرده‌اند. به جای تمرکز بر توسعه‌ی بخش خصوصی، همین میزان حضور را هم تحمل نمی‌کنند و همین‌ها نشان از یک بحران جدی در اقتصاد ایران دارد.

قنبری تاکید کرد: ما یک دهه بیشتر برای عبور از این بحران وقت نداریم، اگر این فرصت را دریافتیم که هیچ، اگر درنیافتیم، متاسفانه به جزیره‌ای منزوی و عقب‌مانده در جهان بدل خواهیم شد. کشوری با طبقه‌ی متوسط کوچک و انبوه فقرا.

او گفت: امیدوارم همزمان با حل مشکلات خارجی، آزادی‌های فردی و اجتماعی نیز در داخل به رسمیت شناخته شوند تا شاهد کاهش موج مهاجرت از ایران باشیم. ایرانیان در طول تاریخ پرافتخارشان نشان دادند که علاقمند و عاشق کشورشان هستند، در این فضا حتما حل مشکلات داخلی و خارجی در نهایت نفع کلی کشور و آینده این سرزمین را در پی خواهد داشت و امیدوارم غفلتی از این مهم رخ ندهد هر چند عزمی در حل مشکل مشاهده نمی‌شود.