جنجالی‌ترین سوژه‌ها در اکران سینمایی ۱۴۰۲ کدامند؟

اقتصاد۲۴- در میان بیش از ۴۰ فیلم سینمایی که از ابتدای امسال روانه پرده سینما‌ها شده‌اند، برخی از آثار به‌واسطه سوژه‌های انتخابی، آثار قابل توجه بوده‌اند و فارغ از میزان توفیقی که روایت سوژه متفاوت خود پیدا کرده‌اند، می‌توان به سازندگان‌شان دستمریزاد گفت.

درباره عملکرد فیلم‌های مختلف در چرخه اکران می‌توان از منظر‌های مختلف به ترکیب فیلم‌ها پرداخت، اما یکی از موارد غالبا مغفول، توجه به تلاش فیلمسازان برای عبور از کلیشه‌ها و رفتن سراغ سوژه‌های بکرتر است.

از این منظر البته در ترکیب اکران همین امسال کم نبوده‌اند فیلم‌هایی مانند «شهرک»، «جنگ جهانی سوم» و یا «تصور» که به‌واسطه فضای داستانی خاص و یا روایت متفاوت، طعم و مزه‌ای ویژه پیدا کردند و از جریان اصلی سینما فاصله گرفتند، اما انتخاب سوژه‌های ملتهب و جنجالی می‌تواند برای یک فیلم ارزش افزوده به همراه داشته باشد.

نکته جالب در این میان اینکه، چهار فیلمی که از نگاه ما سوژه‌هایی ملتهب و جنجالی داشته‌اند، همه کارگردانی فیلم‌اولی دارند و این یعنی برای ورود به حوزه‌های ممنوعه هنوز باید به تازه‌نفس‌ها امید داشته باشیم.

بیشتر بخوانید:کمدی‌ها همچنان پرفروش‌ترین فیلم‌های سینما

آنچه در ادامه می‌خوانید گزارشی درباره فیلم‌های دارای سوژه‌های جنجالی و ملتهب در اکران ۱۴۰۲ است.

سرهنگ ثریا؛ علیه سفیدشویی منافقین!

فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا» اولین فیلم بلند لیلی عاج و محصول سازمان سینمایی اوج است. فیلمی که پیشتر در گزارشی به جزییات تولید و اکران آن پرداخته بودیم.

آنچه سوژه این فیلم را به انتخابی خاص بدل کرده، زاویه نگاه متفاوت آن به عملکرد جنایتکارانه گروهک منافقین است. فیلم روایتی تکان‌دهنده از زندگی مادری را به تصویر درآورده است که بیش از دو دهه از ربوده شدن فرزندش توسط گروهک منافقین می‌گذرد و هنوز در تلاش است تا بتواند دیداری با فرزند خود تازه کند.

شخصیت محوری «سرهنگ ثریا» که ژاله صامتی ایفاگر نقش آن است، کاراکتری واقعی به نام ثریا عبداللهی است که همزمان با رونمایی از این فیلم در جشنواره فیلم فجر، روایت‌های تکان‌دهنده‌اش از تجربیاتی که در سال‌های دوری پسرش پشت سر گذاشته در فضای رسانه‌ای منعکس شد.

جلیل شعبانی تهیه‌کننده این فیلم سینمایی، در گفت‌وگویی از تلاش‌های پیاده‌نظام رسانه‌ای منافقین برای جلوگیری از دیده شدن «سرهنگ ثریا» گفته بود و این واقعیتی است که نمی‌توان آن را کتمان کرد.

مصلحت؛ اعدام یک آقازاده

فیلم سینمایی «مصلحت» اولین ساخته بلند سینمایی حسین دارابی است که پس از سه سال توقیف، بالاخره امسال رنگ پرده سینما‌ها را به خود دید. فیلمی که به معنای واقعی دست روی سوژه‌ای جسورانه و ملتهب گذاشته است.

از همین زاویه هم می‌توان این فیلم را یکی از مهمترین فیلم‌هایی دانست که امسال روانه پرده سینما‌ها شده است. فیلمی که سه سال پیش به سرانجام رسید و رونمایی‌اش در جشنواره فیلم فجر هم با بازخورد خوب اهالی رسانه و منتقدان مواجه شد، اما با تصمیم قوه قضاییه، رونمایی از فیلم از همان مقطع تا بهار امسال به تعویق افتاد. فیلم به دلیل سوژه ملتهب و حضور یک مقام قضایی در مرکز روایت، با چالش‌هایی مواجه شد و به‌صورت غیررسمی به محاق توقیف رفت. «مصلحت» بعد از عبور از این مسیر سه ساله فرصت اکران پیدا کرده است.

داستان فیلم مربوط به پرونده قتلی است که متهم اصلی در آن یک آقازاده منسوب به یکی از مقامات ارشد قضایی است و از این زاویه فیلم از سوی مقامات قضایی با سوءتفاهم‌هایی مواجه شد.

برخی از تحلیل‌گران معتقدند با توجه به سوژه و ساختار فیلم «مصحلت» اگر این فیلم ویترین جذاب‌تر و شناخته‌شده‌تری می‌داشت می‌توانست عملکرد بسیار بهتری در گیشه داشته باشد، با این همه، اما نمی‌توان درخشش بازیگرانی، چون فرهاد قائمیان، وحید رهبانی و امیر نوروزی در نقش‌های اصلی این فیلم را نادیده گرفت.

این فیلم به زودی قرار است از طریق سامانه فیلمنت به اکران آنلاین راه پیدا کند.

کت چرمی؛ بالاخره کت تن کیست؟

رونمایی «کت چرمی» در جشنواره فجر واکنش‌های مثبت و منفی به همراه داشت، اما از همان زمان، فیلم به‌عنوان یکی از معدود فیلم‌های فجر که شانس حداقلی برای توفیق در گیشه داشت، شناخته شد. حضور جواد عزتی در نقش اصلی فیلم و سوژه ملتهب آن پشتوانه خوبی برای اکران عمومی بود و با اتکا به همین پشتوانه فیلم با استقبال مخاطبان در اکران مواجه شد.

فیلم داستانی ملتهب درباره سوءاستفاده از دختران بی‌سرپرست در پوشش فعالیت‌های خیریه دارد که البته سایه سنگین محافظه‌کاری و ممیزی، تا حدود زیادی بر خروجی فیلم تأثیر گذاشته است.

حسین میرزامحمدی را باید در فهرست فیلم‌اولی‌های آینده‌دار در سینمای ایران قرار دهیم. فیلمسازی که در اولین تجربه کارگردانی خود سراغ سوژه‌ای دشوار رفته و «کت چرمی» را به سرانجام رسانده است. او از فیلمسازان جوانی است که چندان با حال و هوای تولید فیلم در سینمای ایران بیگانه نبوده و پیش‌تر مستندسازی را هم تجربه کرده است.

او اتفاقا در فرآیند ساخت یک مستند با سوژه اصلی فیلم «کت چرمی» مواجه می‌شود و با توجه به ظرفیت بالای فیلم برای تبدیل به یک روایت سینمایی بلند، تصمیم به ساخت این فیلم می‌گیرد.

«کت چرمی» بهترین استفاده را از ترکیب بازیگران داشته است. حضور جواد عزتی را هم که نادیده بگیریم، حتی ترکیب بازیگران فرعی فیلم از صابر ابر گرفته تا پانته‌آ پناهی‌ها و رویا تیموریان، بسیار به فیلم کمک کرده است. حضور سارا حاتمی در نقش اصلی فیلم هم قابل دفاع است و سیمرغ بهترین بازیگری را برایش به ارمغان آورد.

بی‌مادر؛ عبور از پوسته «رحم اجاره‌ای»

این فیلم هم یکی دیگر از فیلم‌هایی است که کارگرانی فیلم‌اولی پشت دوربین آن ایستاده است. داستان فیلم «بی‌مادر» حول محور جریانات مرتبط با «رحم اجاره‌ای» روایت می‌شود و سیدمرتضی فاطمی تلاش کرده است از زاویه‌ای متفاوت، به موقعیت خاص آدم‌هایی که به بهانه همین تجربه به‌هم مرتبط شده‌اند، بپردازد.

از این منظر می‌توان گفت سوژه اصلی فیلم چیزی فراتر از پرداخت صرف به رحم اجاره‌ای است و فیلمساز تلاش داشته است با بهره‌گیری از این موقعیت، به فلسفه موجود در متن روابط انسان‌ها در زندگی شخصی و تعاملات روزمره بپردازد. شاید به همین دلیل هم رونمایی فیلم در جشنواره فجر، اصلا با واکنش‌های یکدستی مواجه نشد!

بی‌شک یکی از برگ‌برنده‌های اصلی فیلم اول سیدمرتضی فاطمی در جذب مخاطب، ترکیب بازیگران آن است. فیلمی که نقش اصلی آن را امیر آقایی ایفا کرده و پژمان جمشیدی و پردیس پورعابدینی در نقش‌های فرعی آن به‌خوبی درخشیده‌اند. به‌واسطه همین ترکیب بازیگران هم طیف متنوعی از مخاطبان به تماشای فیلم ترغیب شده‌اند.

پرداختن به موضوعاتی مانند رحم اجاره‌ای هرچند دیگر در سینما تابو محسوب نمی‌شود، اما استفاده از این دستمایه برای طرح مضامینی عمیق‌تر درباره روابط انسانی در جامعه امروز، از امتیازات «بی‌مادر» بود.