نمایش عجیب انتخاب مدیر شایسته برای یک پست تخصصی با دریافت رزومه!/ ماجرای یک فراخوان جنجالی در پتروشیمی امیرکبیر

اقتصاد۲۴- دولت چهاردهم پس از سه ساله شدن دولت سیزدهم و شهادت سید ابراهیم رئیسی در شرایطی تشکیل شد که شاید رئیس دولت تازه اصلا تصوری از بستن کابینه و انتخاب مدیرانش نداشت. در چنین شرایطی، اما یک رویکرد خیلی عجیب در دولت چهاردهم را باید دریافت رزومه از اشخاص و حتی درخواست ارسال سوابق از اشخاص برای دیگران دانست، رویکردی که هر چند برخی بسیار بر روی آن تبلیغ کردند و مانور دادند، اما در نهایت مشخص نشد این روند منجر به تعیین چند مدیر و مدیرکل در وزارتخانه‌های مختلف و دستگاه‌های دولتی شد؟

ماجرای روزمه‌ها از کجا شروع شد؟

ماجرا البته از تیر ماه سال جاری شروع شد، زمانی که ستاد مسعود پزشکیان رئیس جمهور آن زمان منتخب در نامه‌ای به دبیران کل احزاب اصلاح طلب درباره تعیین اعضای کابینه دولت چهاردهم توضیحاتی ارائه داد و خواستار معرفی گزینه‌های پیشنهادی برای کابینه به همراه رزومه و سرفصل اهداف شد.

در نامه محسن حاجی میرزایی که مسئولیت تغییر و تحول نهاد ریاست جمهوری را بر عهده دارد، به دبیران کل احزاب اصلاح طلب آمده بود که در ترکیب کابینه تلاش برای تشکیل کابینه ای ملی و فراگیر و توافق سازنده‌تر دولت، کاهش میانگین سنی کابینه و حضور زنان و نمایندگان متنوع‌تر از جامعه مکسر ایران مورد توجه است.

همچنین در بخشی از این نامه آمده بود: دکتر مسعود پزشکیان برای انتخاب با صلاحیت‌ترین همکاران در دولت چهاردهم (اعم از وزرا، معاونان و روسای سازمان‌های بزرگ دولت) به مشورت و مشارکت انجمن‌ها و نهاد‌های علمی و تخصصی، سازمان‌های مردم نهاد و احزاب باور دارد. به همین منظور ساز و کار شفافی تعیین شده که با مشارکت نمایندگان این نهاد‌ها و بر اساس شاخص‌های تعیین شده تواناترین اعضای کابینه پیشنهاد و انتخاب شود.

اما این روند در ادامه به روندی حتی عجیب‌تر نیز تبدیل شد چرا که این بار درخواست رزومه و حتی ارسال سوابق به جای اشخاص دیگر به بخش‌های تخصصی و صنعتی و حساسی، چون پتروشیمی‌ها نیز گویا رسیده است.

فراخوان این بار به پتروشیمی رسید

در جدیدترین مورد نیز فراخوان انتخاب مدیرعامل شرکت پتروشیمی امیرکبیر اکنون منتشر و مطرح شده است که در آن آمده است: «در راستای عدالت‌محوری و شایسته‌گزینی در انتصابات، فرایند انتخاب مدیرعامل شرکت پتروشیمی امیرکبیر (سهامی عام) در دست اقدام است. فراخوان انتخاب مدیرعامل این شرکت از طریق پورتال بانک رفاه کارگران منتشر شده است و علاقه‌مندان واجد شرایط تا روز یکشنبه چهارم آذر ماه ۱۴۰۳ فرصت دارند نسبت به ارسال مشخصات فردی، سوابق علمی و اجرایی خود (رزومه) از طریق پست الکترونیک investment@bankrefah.ir اقدام کنند. تا زمان انتخاب مدیرعامل این شرکت، یکی از مدیران فنی پتروشیمی مذکور به انتخاب کارگروه انتصابات، به صورت موقت مسئولیت اداره شرکت را برعهده خواهد داشت.»

پتروشیمی زیر مجموعه وزارتخانه و سرگردانی در انتخاب مدیرعامل

مجتمع پتروشیمی امیرکبیر در بندر امام در جنوب ایران در منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی و در شمال غربی مجتمع پتروشیمی بندرامام در زمینی به مساحت ۵۵ هکتار واقع شده‌ است. اجرای طرح پتروشیمی امیرکبیر در سال ۱۳۷۷ بود که در بهار ۱۳۸۴ به صورت رسمی افتتاح شد.
شرکت توسعه سرمایه رفاه ، مالک ۵۱ درصد این پتروشیمی است و این شرکت نیز خود از شرکت‌های زیر مجموعه بانک رفاه کارگران است که به‌عنوان بازوی ارائه خدمات مالی و بانکداری سازمان تأمین اجتماعی ایران فعالیت می‌کند.

به این ترتیب می‌توان ارزیابی کرد که مدیرعامل شرکت پتروشیمی امیرکبیر باید توسط وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی انتخاب شود.
حال سوال اینجاست که چرا باید برای پست مدیریتی مهمی همچون مجتمع پتروشیمی امیرکبیر با چنان ظرفیت تولیدی که بخش بزرگی از نیاز پلی اتیلن کشور و حتی صادرات محصولات پتروشیمی را بر عهده دارد چنین روندی در نظر گرفته شود.

رزومه بگیرید، اما برای مدیران میانی نه برای یک سمت حیاتی در اقتصاد کشور

مساله گرفتن رزومه و ایجاد بانکی از رزومه‌های افراد شایسته در کشور شاید به خودی خود طرح خوبی باشد، اما سوال اینجاست اگر برای پتروشیمی مهمی چون امیرکبیر که یک مجتمع صنعتی، تجاری و شاید حتی امنیتی برای اقتصاد ایران است می‌توان با این روش مدیرعامل انتخاب کرد، چرا برای بانک توسعه تعاون، شستا، تامین اجتماعی و حتی بانک رفاه کارگران نیز به همین شیوه عجیب و با اعلام درخواست رزومه و سوابق افراد مدیر و مسئول انتخاب نشده است؟

در این بین باید توجه کرد که مساله اساسا انتخاب مدیران این بخش‌ها نیست و با همین روش انتصاب از بالا نیز مدیرانی دستکم آشنا به این حوزه انتخاب شده‌اند، مساله دقیقا اکنون این است که چرا به جای اینکه در میان مدیران صنعتی و آشنا با این حوزه برای مدیرعاملی این پتروشیمی تلاش شود، به شکل عجیبی درخواست رزومه شده است؟

بیشتر بخوانید: پتروشیمی بندر امام؛ پیش‌گام در توسعه پایدار و کاهش آلایندگی محیط زیستی/ از بهبود چشمگیر شاخص کیفیت پساب‌های خروجی تا کمک به کاهش مصرف آب شیرین از رودخانه کارون

یعنی در این کشور مدیرانی در حد مدیرعاملی صنعت پتروشیمی ایران هستند که تاکنون کشف و شناسایی نشده‌اند و لازم است بین ۳۵ سال تا ۶۰ سال برای مدیرعاملی پتروشیمی، چون پتروشیمی امیرکبیر با ظرفیت اسمی یک میلیون و ۸۰۰ هزار تن در سال بدون احتساب سوخت گازی، میزان یک میلیون و ۱۰۶ تن تولیدات قابل فروش، اکنون رزومه ارسال کنند تا شناسایی شوند؟

به گزارش اقتصاد ۲۴ در این بین باید پرسید که چنین مدیری چقدر اساسا با ساختار اداری این پتروشیمی خاص یا موارد مشابه اصلا آشنا خواهد بود که بتواند برای خود معاونان و زیر مجموعه خود مدیران میانی شایسته انتخاب کند؟
این پرسش‌ها و پرسش‌هایی از این دست در نحوه انتخاب مدیران صنعتی مورد بسیار جدی است.

ناامیدی سهم آنانی که رزومه داده‌اند

از سوی دیگر این دریافت رزومه از اشخاص و شاید حتی مدیران میانی زمانی که در نهایت وزیر انتخاب خود را انجام می‌دهد خود منجر به ایجاد ناامیدی بیشتر در شهروندان خواهد شد. توجه کنید که تعدادی مدیر یا کارشناس یا شهروند در حالی بدون داشتن لابی یا رابطه و به زبان عامیانه بدون داشتن پارتی در حالی برای ارسال رزومه اقدام می‌کنند که در عین داشتن لیاقت بعد از عدم انتخاب به این باور می‌رسند که شاید شایستگی بودن در این سمت را ندارند و این خود از دیگر عواملی است که می‌تواند توامان به بی اعتمادی و ناامیدی نسبت به سازوکار انتخاب مدیران توسط بالادستی‌ها و از جمله سازوکار وزارتخانه نیز حتی منجر شود.

در این بین باید پرسید این اصرار برای رفتاری عوامگرایانه و حتی شاید پوپولیستی که منجر به ناامیدی در جامعه و قشر اتفاقا تحصیلکرده می‌شود دقیقا چه دلیلی دارد وقتی در نهایت شخص وزیر خود دست به انتخاب می‌زند و اتفاقا تاکنون نیز انتخاب‌های نامناسبی نیز نداشته است.

در این بین شاید بهتر باشد به جای رزومه گرفتن و رزومه سازی برای سمتی همچون مدیرعاملی پتروشیمی امیرکبیر، به دنبال گزینه‌های مناسب برای مدیران میانی و یا حتی جذب مدیران و پرسنل تازه نفس و لایق می‌گشتیم و از روند درست‌تر استخدام نظیر آزمون‌های استخدام و آگهی‌های استخدام استفاده کنیم نه اینکه به طناب پوسیده رفتاری که حتی می‌تواند پوپولیستی گونه نیز تعبیر شود، چنگ بزنیم.