
اقتصاد۲۴- یکتا ناصر، بازیگر شناختهشده سینما و تلویزیون ایران، دوازدهم آبان ۱۳۵۷ در تهران چشم به جهان گشود. او فارغالتحصیل رشته مهندسی محیط زیست از دانشگاه آزاد اسلامیست و با ۱۶۵ سانتیمتر قد، در نوزدهسالگی نخستینبار مقابل دوربین رفت. افزونبر فعالیت هنری، از طرفداران پرشور تیم فوتبال پرسپولیس نیز به شمار میرود.
ناصر در خانوادهای منظم و اهل فرهنگ چشم به جهان گشود. پدرش از افسران بازنشسته نیروی زمینی ارتش و مادری مهربان و خانهدار داشت که با صبر و عشق، پایههای تربیت فرزندانش را استوار ساخت. او در کنار خواهر بزرگترش، نیکیتا، که در عرصه عکاسی فعالیت دارد، و برادر کوچکترش دوران کودکی را سپری کرد. زندگی خانوادگیشان بر پایه احترام، انضباط و صمیمیت شکل گرفته بود.


در سالهای کودکی، بهدلیل شغل پدر، خانواده به شهر سنندج نقل مکان کرد. این جابهجایی نقطه عطفی در زندگی ناصر بود و تجربه زیستن در شهری با فرهنگی متفاوت، تأثیر ژرفی بر شکلگیری شخصیت و نگرش او گذاشت. خودش سالها بعد از آن دوران به نیکی یاد کرد و گفت آن روزها برایش سرشار از حس کشف، دوستی و ماجراجویی بوده است. او بارها تأکید کرده که زندگی در سنندج، با طبیعت چشمنواز و مردم مهماننوازش، بخشی جدانشدنی از خاطرات شیرین کودکیاش را ساخته و بر نگاه اجتماعی و رفتارش در بزرگسالی اثر گذاشته است.
مسیر ورود یکتا ناصر به دنیای بازیگری کاملاً اتفاقی بود. در سال ۱۳۷۶ و هنگامیکه نوزده سال داشت، یکی از دوستانش از او خواست برای همراهی به دفتر یک فیلمسازی برود تا خواهر پنج سالهاش را آنجا ببرد. ناصر بدون هدف خاصی به همراه او رفت و در همان دفتر از او خواستند فرم بازیگری را پر کند. او فرم را با عکس پرسنلی که همراه داشت تکمیل کرد و تحویل داد.
چند هفته بعد با او تماس گرفتند و برای بازی در مجموعه تلویزیونی «گلهای کاغذی» دعوت شد. این تجربه نقطه شروع مسیر هنری او بود و با بازی نخستینش، استعداد و حضور ذاتی او به سرعت مورد توجه کارگردانان قرار گرفت. همان لحظه، زمینه برای ورود جدی به عرصه بازیگری فراهم شد و مسیر حرفهای او آرام و پیوسته شکل گرفت.

پس از نخستین تجربهاش در تلویزیون، یکتا ناصر در سال ۱۳۷۷ در سریال «عید آن سالها» نقشآفرینی کرد و توانست حضور خود را در این عرصه تثبیت کند. دو سال بعد با فیلم «ساقی» در کنار بهرام رادان وارد سینما شد و تجربه جدیدی را آغاز کرد.
در دهه ۸۰ خورشیدی، فعالیت او با حضور در آثار متنوعی ادامه یافت؛ آثاری مانند «قتل آنلاین»، «نسکافه داغ داغ» و «سرود تولد» نشاندهنده وسعت تواناییهای او در بازیگری بود. با اینحال، نقطه عطف کارنامه حرفهای ناصر سریال «اولین شب آرامش» در سال ۱۳۸۴ بود که توجه مخاطبان و کارگردانان را به شکل گستردهای به خود جلب کرد و شهرت او را تثبیت کرد. این سریال مسیر او را به بازی در نقشهای پیچیدهتر و چالشبرانگیز هموار کرد.

سال ۱۳۹۰ نقطه عطفی در مسیر حرفهای یکتا ناصر بود. در همان سال، او در فیلم «یکی میخواد باهات حرف بزنه» به کارگردانی منوچهر هادی حضور یافت و با بازی طبیعی و دقیق خود توانست توجه منتقدان و مخاطبان را جلب کند. عملکرد او در این فیلم نه تنها کیفیت حضورش در سینما را نشان داد، بلکه باعث شد برای دریافت سیمرغ بلورین بهترین نقش مکمل زن از جشنواره فیلم فجر انتخاب شود.
دریافت این جایزه، ناصر را به جمع بازیگران تثبیتشده سینمای ایران وارد کرد و مسیر حرفهای او را به سمت نقشهایی پیچیدهتر و با عمق روانی بیشتر هموار ساخت. این تجربه او را واداشت تا در انتخاب نقشها دقت بیشتری داشته باشد و نقشهایی را برگزینند که با نگاه شخصی و تجربه زندگیاش همخوانی بیشتری دارند. از آن زمان، حضور ناصر در آثار سینمایی، تلویزیونی و شبکه نمایش خانگی، با کیفیتی متمایز و همراه با تحلیل و فهم عمیقتر شخصیتها ادامه پیدا کرد.
یکتا ناصر در مصاحبههایش بارها تأکید کرده که با وجود شهرت، فردی خجالتی و کمرو است. او میگوید روزهای نخست شهرت برایش تجربهای دشوار بود و نمیدانست هنگام روبهرو شدن با مردم باید چگونه برخورد کند؛ آیا خودش باید سلام کند یا آنها پیشقدم شوند.
بیشتر بخوانید: متین ستوده کیست؟/ ماجرای ازدواج با کامران تفتی بازیگر و مجری مشهور
به باور ناصر، حرفه بازیگری بر روحیه و شخصیت او اثر گذاشته و حساسیت و دقت او را در زندگی روزمره بیشتر کرده است. این حساسیت و نگاه دقیق نه تنها در برخورد با دیگران، که در انتخاب و بازی نقشهایش نیز آشکار است و تلاش میکند آنها را به بهترین شکل بازی کند.
یکتا ناصر از دوست صمیمیاش، آرام جعفری، یاد کرده و گفته است که از همان آغاز ورود به بازیگری، با مطالعه کتابهای تخصصی، بررسی کارگردانی و فیلمنامهنویسی، و تماشای فیلمهای گوناگون، کوشش کرده مهارت خود را در این حرفه ارتقا دهد. او تلاش کرده تا بازیهایش نه تنها نمایشی، که با درک دقیق شخصیتها همراه باشد.
علاقه ناصر به موسیقی نیز بخشی از زندگی شخصی اوست و از میان خوانندگان ایرانی، محسن چاوشی، علیرضا قربانی و سالار عقیلی را بیشتر میپسندد. در گفتوگوهایش بارها اشاره کرده که با دیدگاههای سیاسی و خط مشیهای تلویزیون همسو نیست و به همین دلیل بسیاری از پیشنهادهای سریال را رد کرده است. با اینحال، او همواره با مردم و مخاطبان تلویزیون رابطهای صمیمانه و مستقیم برقرار کرده و بر اهمیت ارتباط واقعی با تماشاگران تأکید دارد.

