
اقتصاد۲۴- با اینکه ما در سه انقلاب صنعتی گذشته حضور نداشتیم و چالشهای آن دوران را مستقیم لمس نکردیم، اما نمیتوانیم تصور کنیم که دیگر هیچ انقلاب صنعتیای در راه نیست. تاریخ نشان داده است که هر چند دهه یکبار موج عظیمی از نوآوری، ساختار زندگی بشر را از نو میچیند. موتور چهارمین انقلاب صنعتی مدتهاست روشن شده و امروز ما در قلب این تحول ایستادهایم؛ تحولی که نهتنها سرعت تغییراتش از انقلابهای قبلی بیشتر است، بلکه عمق اثرگذاریاش نیز بیسابقه خواهد بود. این انقلاب همان فضایی است که نگرانی بسیاری از افراد درباره آینده، مشاغل و شیوه زندگیشان را افزایش داده است.
انقلاب صنعتی مجموعهای از اختراعات، نوآوریها و تغییرات ساختاری است که در یک بازه زمانی مشخص، اقتصاد و شیوه زندگی جوامع را متحول میکند. اولین انقلاب صنعتی در اواخر قرن هجدهم از بریتانیا آغاز شد و با ورود ماشینهای بخار، تولید دستی به تولید ماشینی تبدیل شد. در نتیجه، اقتصاد کشاورزی به اقتصاد شهری تغییر یافت و شکل تازهای از کارخانهها، کار و تجارت در جهان شکل گرفت. این روند با هر انقلاب صنعتی دوباره تکرار شد: ابتدا بخار، سپس برق و تولید انبوه، بعد دیجیتال و اینترنت. اکنون نیز تکنولوژیهای جدید، پایههای عصر چهارم را شکل دادهاند.
بیشتر بخوانید: راهنمای بازآموزی نیروی کار در عصر هوش مصنوعی
بازگشت به بریتانیا، محل تولد اولین انقلاب صنعتی، نشان میدهد که چگونه نیروی بخار مسیر تولید را از کارگاههای کوچک به کارخانههای بزرگ منتقل کرد. صنعت نساجی که زمانی وابسته به نیروی انسانی بود، با ماشینآلات بخار بهطور چشمگیری متحول شد و بریتانیا توانست بازارهای جهانی را تسخیر کند. همچنین نوآوری در شیوه ذوب سنگآهن باعث جهش در صنعت آهن شد. اما در میان تمام این پیشرفتها، موتور بخار نماد واقعی این انقلاب بود؛ نیرویی که بعدها راهآهن، کشتیهای بخاری و حملونقل مدرن را ممکن کرد و جهان را یکپارچهتر ساخت.
در اواخر قرن نوزدهم، انقلاب صنعتی دوم با سرعتی دوچندان جهان را تکان داد. فولاد جایگزین آهن شد و راه را برای گسترش خطوط راهآهن و شهرهای صنعتی باز کرد. برق وارد خانهها و کارخانهها شد و نوآوریهایی مانند تلگراف و رادیو، انتقال اطلاعات را متحول کردند. خط تولید هنری فورد نیز مفهوم تولید انبوه را تثبیت کرد؛ جایی که زمان و ساعت کارخانه جایگزین الگوی زندگی سنتی شد. این دوره، نخستین جهش جدی بشر به سمت جهانی صنعتی و مدرن بود.
انقلاب صنعتی سوم یا انقلاب دیجیتال، اینترنت و کامپیوتر را وارد زندگی روزمره انسان کرد. نتیجه آن جهانی بود که در آن زمان و مکان معنای گذشته را از دست داد. ارتباطات، رسانهها، اقتصاد، خدمات دولتی و حتی شکلگیری شبکههای اجتماعی، همگی محصول این انقلاباند. امروز هر فردی با گوشی هوشمندش در قلب این دگرگونی زندگی میکند؛ دگرگونیای که مقدمه انقلاب صنعتی چهارم محسوب میشود.
انقلاب صنعتی چهارم مجموعهای از فناوریهای نوظهور است که مرز میان دنیای فیزیکی، دیجیتال و زیستی را از بین میبرد. این انقلاب سرعتی چندبرابر انقلابهای پیشین دارد و تقریباً همهچیز را تحت تأثیر قرار میدهد: از صنایع و اقتصاد گرفته تا حکومتها، فرهنگها و مدلهای کسبوکار. فناوریهایی مانند هوش مصنوعی، رباتیک پیشرفته، اینترنت اشیا، زیستفناوریها، انرژیهای نو و چاپ سهبعدی، جهان جدیدی ساختهاند که تا چند سال پیش فقط در فیلمهای علمیتخیلی دیده میشدند.
اصطلاح «انقلاب صنعتی چهارم» را کلاوس شواب، بنیانگذار مجمع جهانی اقتصاد، برای اولینبار مطرح کرد. او در دو کتاب خود— «انقلاب صنعتی چهارم» (۲۰۱۶) و «شکلدهی آیندهی انقلاب صنعتی چهارم» (۲۰۱۸) —نشان داد که چگونه فناوریهای نوظهور بنیانهای اقتصاد، سیاست، جامعه و حتی هویت انسان را دگرگون میکنند. شواب تأکید دارد که تنها سازمانها و کشورهایی موفق خواهند شد که زودتر از بقیه فناوریهای نو را در مدلهای کاری خود ادغام کنند.
ورود به عصر چهارم بدون چالش نیست. نخستین چالش، شکاف بزرگ مهارتهاست. بسیاری از مشاغل به مهارتهای دیجیتال و تکنولوژیک نیاز دارند، اما بخش قابلتوجهی از نیروی کار جهان هنوز چنین مهارتهایی را نیاموختهاند. همچنین، بحران مالکیت و امنیت داده یکی از دشوارترین موضوعات این انقلاب است؛ جایی که شرکتها از افشای اطلاعات خود میترسند و در عین حال سیستمهای هوش مصنوعی برای کارکرد بهتر به داده نیاز دارند. تهدیدهای امنیت سایبری نیز با رشد کارخانههای هوشمند و اینترنت اشیا، بیشتر از گذشته مطرح شدهاند.
در کنار چالشها، این انقلاب فرصتهای بزرگی نیز دارد. سازمانها هوشمندتر میشوند، فرآیندها دقیقتر کنترل میشوند، خطر حضور کارگران در محیطهای ناامن کاهش مییابد و تصمیمگیریها بر پایه داده و تحلیل انجام میشود. فناوریهای نو حتی در پیشبینی بلایای طبیعی، مدیریت انرژی و کنترل آلودگی نقشآفرین خواهند بود.
برآوردها نشان میدهد تا سال ۲۰۲۵ حدود ۴۷ درصد از وظایف شغلی توسط فناوریها انجام خواهد شد. مشاغلی مانند تحلیلگران داده، توسعهدهندگان نرمافزار، متخصصان هوش مصنوعی، کارشناسان اینترنت اشیا، تحلیلگران امنیت و متخصصان تحول دیجیتال با رشد تقاضا مواجه میشوند. در مقابل، مشاغلی مانند منشیهای اداری، حسابداران سنتی، کارگران خط مونتاژ، اپراتورهای ورود داده و برخی مشاغل خدماتی با کاهش تقاضا روبهرو خواهند شد.
این انقلاب ۱۲ حوزه اصلی فناوری دارد، از جمله هوش مصنوعی و رباتیک، اینترنت اشیا، زنجیره بلوکی، زیستفناوریها، رایانش جدید، مهندسی اقلیم، فناوریهای فضایی، واقعیت مجازی و افزوده، انرژیهای نو و چاپ چندبعدی. این فناوریها نه فقط ابزار، بلکه ساختارهای جدیدی برای اقتصاد و جامعه ایجاد میکنند.
کلاوس شواب میگوید جوامع باید هرچه زودتر تصمیم بگیرند روی کدام فناوریها سرمایهگذاری کنند و ساختارهای سازمانی خود را با تغییرات پیشرو هماهنگ کنند. او تأکید میکند که در عصر چهارم به «رهبری سیستمی» نیاز است؛ رهبریای که بهجای کنترل بالا به پایین، بر همکاری، مسئولیتپذیری و توانمندسازی شهروندان و سازمانها تکیه دارد تا مسیر آینده را شکل دهد.