۶ خطا درمورد کرونا

اقتصاد۲۴- دکتر روزبه کردونی در این یاداشت نوشته است:

«در مواجه با کرونا مدل‌های همیشگی مواجه با بحران‌ها و مسائل از سوی کارگزاران حکومتی، مردم، روشنفکران و فعالین سیاسی و اصرار بر تدوام رفتار‌های مبتنی بر جامعه شناسی خودمانی هیچ کمکی به کنترل و مهار کرونا نخواهد کرد. برای نمونه تداوم شش رفتار ذیل جز تشدید آثار منفی کرونا و بردن ما به ترکستان اثری نخواهند داشت:
۱- کارگزاران حکومتی تصمیمات متناقض بگیرند. (مانند تخصیص سهمیه بنزین برای سفر‌های نوروزی)

۲- کارگزاران حکومتی تصمیات خود را به سرعت عوض کنند و هر کدام تحلیل متفاوتی پیرامون کرونا ارائه دهند.

۳- کارگزاران حکومتی مسایل خود را از طریق نامه نگاری‌های علنی با یکدیگر بیان (نه حل) کنند.

۴- شهروندان و مردم کرونا را اصلا جدی نگیریم و با رویکرد همه چیزدانی و خود اجتهادگونه ضمن بی توجهی به توصیه‌های مرتبط، بویژه اهتمام لازم به سفر‌های غیرضروری و دید و بازدید‌های نوروزی داشته باشیم.

۵- روشنفکران با تبعیت از تعریف ادوارد سعید از روشنفکر، در مواجهه با کرونا فقط به طرح پرسش‌های مشکل آفرین و پیچیده، نقد حکومت و تجویز‌های خودبینانه بسنده کنند.

۶-کنشگران سیاسی کرونا را فرصتی مناسب برای تسویه حساب سیاسی و بازسازی اعتبار اجتماعی خود تلقی کنند و در این خصوص اقدامات لازم را انجام دهند.

کرونا مساله‌ای نابسامان، منحصر به فرد و ناشناخته با پایانی غیر معین است. برای مقابله با آن هیچ تجویزی وجود ندارد. باید بر آن متمرکز شویم، تغییر رفتار بدهیم و رفتار‌های مبتنی بر جامعه شناسی خودمانی (از جنس شش مورد بالا) را کنار بگذاریم.

کرونا مساله همه ماست، مساله‌ای که تاکنون با مشابه آن مواجه نبوده ایم. کرونا در ادبیات سیاست گذاری از همان جنس مسائلی است که "هورن" آنرا آشفتگی ذهنی (social mass) "آکوف" آنرا واقعیت بدون ساختار (unstructured reality) و "هورست ریتل" و "ملوین وبر" آن را بدخیم (wicked) خوانده اند. این نوع مسائل فرمولاسیون مشخصی و نقطه پایانی ندارند و مدام در حال تغییر و تحول هستند.
در مواجه با کرونا نمی‌توان با فرافکنی، دیگران را مقصر دانستن، گله، انتقاد، شکایت و خود قربانی بینی مواجه شد. کرونا مساله‌ای است که تاکنون با آن مواجه نبوده‌ایم و در مواجهه با آن هیچ راهی نداریم جز اینکه رفتار خود را تغییر دهیم.»