نشانه‌های شخصیت ضداجتماعی چیست؟

اقتصاد۲۴ - علیرضا شاکر روز جمعه با بیان اینکه اختلال شخصیت از دوران بلوغ آغاز می‌شود و بیشتر در میان مردان شایع است، افزود: سال‌ها این اختلال به عنوان جنون اخلاقی شناخته می‌شود و از سوی دیگر این اختلال را نمی‌توان به عنوان تبهکاری نسبت داد، زیرا تبهکار یک واژه قانونی است و هر فرد با خصوصیات ضد اجتماعی را نمی‌توان به این صفت خواند.

وی گفت: افراد داری شخصیت ضد اجتماعی عموما خیلی اوقات خوش اخلاق، خوش برخورد و دارای جذابیت ظاهری هستند و در برخی مواقع از هوش اجتماعی بالایی برخوردار اند، اما در حوزه احساسات، توانایی همدلی کمتری نسبت به دیگران دارند و از جهت رسیدن به پست و مقام تلاش زیادی برای متقاعد کردن دیگران انجام می‌دهند.

این رواندرمانگر تحلیلی تصریح کرد: فرد دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی با توجه به رفتار‌های غیرمسئولانه و شتابزده همواره عواقب رفتار‌های خود را بدور از پاداش سریع نمی‌تواند تصور کند در نتیجه در برنامه ریزی و همچنین برقراری روابط طولانی مدت با اختلال مواجه است.

بیشتر بخوانید: اشتباهاتی که باعث مرگ ناگهانی در هنگام نیمه شب می‌شود!

شاکر، مصرف مواد مخدر و الکل، ناسازگاری، در صورت بروز درگیری و یا مشکل، دیگران را مقصر دانستن، عدم پذیرش اشتباه، سابقه بیماری سلوک و نافرمانی در دوران کودکی را از دیگر علائم شایع در میان افراد دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی عنوان کرد.

راهکار درمان نشانه‌های شخصیت ضداجتماعی

این روانپزشک اظهار داشت: بسیاری از فرد یا افراد دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی بیماری خود را انکار می‌کنند و با توجه به این نشانه در برقرار روابط صمیمی با دیگران مشکل دارند و کسی از شخصیت ضد اجتماعی آنان خبر ندارد، از این رو درمان این عده عموما با محدودیت‌هایی همراه خواهد بود.

وی با بیان اینکه علت مراجعه این افراد در بسیاری از مواقع به مشاوره یا روانپزشک برای درمان، اجبار اطرافیان و یا ارجاع از سوی محاکم و یا دادگاه است، افزود: رابطه درمانی در محیطی امن می‌تواند اولین تجربه برای شناسایی و علت بیماری فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی باشد.

شاکر گفت: درمان‌های شناختی و رفتار درمانی با هدف ترک و یا کاهش مصرف مواد مخدر، الکل، کنترل حملات پرخاشگری و افزایش مهارت‌های زندگی و همچنین توجه به عواقب اعمال، گروه درمانی به جهت اینکه دیگران را نمی‌توان به راحتی فریب داد، خانواده درمانی به لحاظ درک و فهم و همکاری موثر اعضای خانواده در کمک به درمان و در نهایت درمان دارویی برای مدیریت و کنترل شرایط فرد بیمار مؤثر خواهد بود.