در شرایط نابرابری فزاینده، و فقدان دولتی که نزد افکار عمومی مورد اعتماد باشد، و بدتر از همه توقف و عقبگرد اقتصادی عوامل اصلی این وضع هستند. در چنین جوامعی محیط زیست، قربانی فقر و تخریب میشود و در کنار فساد، به صورت فزاینده تشدید میشود.
عباس عبدی در توییتی به گزارش امروز کیهان واکنش نشان داد و نوشت: مدیر مسئول کیهان، پس از آن مصاحبه تند علیه برجام، فقط چند روز کافی بود تا او نیز به برجام سلام دهد.
عباس عبدی نوشت: این یادداشت برای روزنامه کیهان مفید است. اینکه اگر بخواهید یک خبر منفی را اصلاح کنید نیاز به تهمت زدن به این و آن و درشتگویی نیست، فقط کافی است، قدری زحمت بکشید و خبر درست را منتشر کنید.
عباس عبدی خطاب به کیهان نوشت: کافی است به یاد بیاورید که در زمان روحانی مجموعه رسانههای حاکم با شدت هر چه تمامتر چه تبلیغات راست و دروغی را با خیال راحت علیه او انجام میدادند.
عباس عبدی در توییتر نوشت: به نظرم ضروری است که نیروی انتظامی یک ارزیابی جدی از این موضوع و احتمالات پیشرو به دست آورد، شاید در این برخوردها تجدیدنظر شود.
متاسفانه بهصورت رسمی و آشکار دستور میدهند که به زنان مثلا بدحجاب خدمات اداری و بانکی داده نشود، و با این کار خود قانون را نقض میکنند و کسی هم از آنان بازخواست نمیکند و درعین حال انتظار دارند که دیگران مطابق مُرِ قانون رفتار کنند. بزرگترین منکر، نقض قانون از سوی صاحبان قدرت است.
هنگامی که میگوییم کاری به زندگی شما در خانه نداریم، فقط در فضای عمومی چنین و چنان باشید، آنهم به این علت که ما چنین میخواهیم، ریاکاری را نهادینه کردهایم. نسلهای قبلی با این ریاکاری زندگی کردهاند، ولی نسل جدید صادقتر از آن است که چنین ریاکاری را سرلوحه رفتارش قرار دهد.
عباس عبدی :در میان اخبار منفی و ناامیدکنندهای که این روزها شنیدیم، خبر استعفا و شاید بهتر است بگوییم برکناری محترمانه وزیر کار را باید محتاطانه خبری امیدبخش تلقی کرد.
عبدالملکی فردای روزی که وزیر شد بلافاصله مسئول حراست وزارتخانه را تغییر داد. لطفا مقامات مسئول توضیح دهند که مسئول جدید حراست چه نسبتی با وزیر داشت؟ و چرا پس از مدت کوتاهی عزل شد؟ پاسخ به این پرسش همه چیز را درباره این وزارتخانه روشن خواهد کرد
واقعیت این است که جامعه ایران مثل برخی دیگر از جوامع اسلامی نسبت به حجاب زنان حساسیت دارد، ولی نه به شیوه و اندازهای که در قانون آمده، این حساسیت یک امر عرفی است.
از یکسو میخواهند به برخی مطالبات جامعه پاسخ دهند و با این خواست همسو میشوند، ولی به تبعات و الزامات آن تن نمیدهند. در نتیجه بیش از اینکه از منافع موفقیتهای احتمالی برخوردار شوند، زیانهای این رفتارها نصیب آنان میشود.
مردم نمیدانند دولت در مذاکرات چه کار میکند؟ من حتی معتقدم در درون خود سیستم هم خیلیها از جزئیات و محتوای دقیق مذاکرات و رویکرد گروه مذاکرهکننده مطلع نیستند و نمیدانیم تیم مذاکرهکننده دولت کنونی اساسا در مسیر تعریفشده دولت قبلی و آقای ظریف حرکت میکند یا مسیر متفاوتی را برای خود تعریف کرده است؟
کسانی که انتساب روحانی بودن را میپذیرند، بالطبع نتایج ناخواسته آن را نیز باید بپذیرند، در واقع چارهای از پذیرش ندارند. این مشکل فقط منحصر به آنان نیز نیست، هر گروهی که چنین انتسابی را بپذیرد تبعات مثبت و منفی آن نیز همراهش است.