ریکاردو یکی از اولین اقتصاددانانی است که کاربرد الگوی اقتصادی را به طور جدی، مطرح کرد. همچنین در طراحی نظریه ارزش کار و در ترسیم سیاست آزادی تجاری و مزیت نسبی، نقش پیشتاز را ایفا کرد.
آدام اسمیت با نگارش دو کتاب به نام‌های «نظریه عواطف اخلاقی» در سال ۱۷۵۹ و «بررسی درباره ماهیت و علل ثروت ملل» در سال ۱۷۷۶، نامی برای خود در جهان دست و پا کرد. کتاب آخر این فیلسوف بزرگ، یکی از اولین تلاش‌ها برای مطالعه سیستماتیک پیشرفت تاریخی صنایع و تجارت در اروپا است.
نسل چهارم خانواده لاجوردی اسامی دیگری نیز می‌توانست در این فهرست داشته باشد، اما به نظر می‌رسد پس از ترور نافرجام سیداحمد لاجوردی، اعضای دیگر خاندان نیز ناچار به مهاجرت شدند.
شاه عباس یکم (زادهٔ ۱ رمضان ۹۷۸ ه.ق – درگذشتهٔ ۱ جمادی الاول ۱۰۳۸ ق / ۲۷ ژانویه ۱۵۷۱ – ۱۹ ژانویه ۱۶۲۹م)، معروف به شاه عباس بزرگ، پنجمین شاهنشاه ایران از دودمان صفوی و نام‌دارترین فرمانروای این سلسله بود. وی که فرزند و جانشین شاه محمد خدابنده بود، از سال ۹۹۶ ه.ق تا زمان مرگش، به مدت بیش از ۴۱ سال خورشیدی بر ایران حکومت کرد. دوران سلطنت شاه عباس را یکی از دوران‌های طلایی زمامداری در ایران می‌دانند.
در دوره صفوی به‌طور خاص و در دیگر ادوار تاریخی به‌طور عام شاهد رشد و نمو و پیدایش غذاهای جدید و متنوع بوده‌ایم. از زمانی که صنعت چاپ توسعه گسترده یافت و دستورالعمل‌های نوشته شده برای تهیه غذا تحت عنوان کتب آشپزی چاپ شد، انواع غذاهای سنتی ایرانی بارعایت دیدگاه‌های مذهبی (خاصه پس از رسمی شدن مذهب تشیع در دوره صفوی) روزانه در ایران مصرف می‌شده است. تعداد کثیری از سیاحانی که به ایران سفر کردند درباره آداب و رسوم ایرانیان درباره چگونگی تهیه و مصرف غذا نکات جالبی را در سفرنامه‌هایشان ذکر کرده‌اند. در این مقاله به توصیف آداب و رسوم غذای ایرانیان در دوره قاجار می‌پردازیم.
در دهه‌های آخر سده هفدهم تراز بازرگانی ایران منفی بوده است؛ بنابر الگوی سراسری تجارت جهانی، ایران نه آن هسته اروپایی کلاسیک است و نه نقش پیرامونی آسیایی دارد.
ایمنی اجتماعی و حفظ حقوق کشاورزان دو عامل اصلی ترقی فلاحت بود و با برانداختن آیین کهنه سیورسات و حمایت امیر کبیر از روستاییان بود که میزان تولید محصولات کشاورزی افزایش یافت و کشت محصولات تازه‌ای نیز آغاز شد.