سیاستگذاریهای بخش مسکن در ایران همواره پرچالش بوده است. از ملی کردن اراضی شهری در سال ۱۳۵۸ گرفته تا ساخت مسکن ملی که در حال حاضر منابع مالی و طبیعی کشور را در خدمت خود گرفته، عموما بدون مطالعه و آیندهنگری سیاستگذاری شدهاند.
ردپای مسکن سازی بدون پروانه، در عقب ماندگی تامین خدمات زیربنایی خانههای دولتی از پروژههای در حال احداث، مشاهده شد. تازهترین آمارها درباره برنامه ساخت یک میلیون مسکن در سال نشان میدهد، تامین خدمات زیربنایی شامل آب، برق وگاز که میتوان آنها را خدمات ضروری زندگی ساکنان در واحدهای مسکونی دانست، از تعداد پروژهها و واحدهای در دست ساخت عقب مانده است.
بازار مسکن در حالی در سه ماهه پاییز با وجود رکود، شاهد افزایش قیمت بود که منصور غیبی، کارشناس بازار مسکن معتقد است شرایط فعلی مناسبترین زمان برای خرید خانه ازسوی مردم است، زیرا در حال حاضر فرصت چانه زنی با فروشنده وجود دارد و فایلهای متعددی در بازار است.
وزیر راه و شهرسازی با اشاره به توافق وزارتخانههای راه و صمت برای پیشخرید مصالح ساختمانی، گفت: با اجرای نهضت ملی مسکن، کشور را به کارگاه ساختمان تبدیل میکنیم.
ستاریان گفت: راهکارهای مقابله با بحران مسکن غالباً بلندمدت و میان مدت هستند و به ویژه تولید مسکنی که الان آغاز شده، در آینده تاثیر خواهد داشت. از این رو باید بدون بهرهبرداری و تبلیغات سیاسی به تولید مسکن پرداخت.