اقتصاد ۲۴- گروه طالبان از چند ماه قبل با تسلط کامل بر افغانستان، اداره این کشور را در اختیار گرفته و به دنبال آن در مرز‌های مشترک زمینی میان دو کشور نیز مستقر شده است.
هر چند اعضای این گروه اعلام کرده‌اند که برای تجارت مشترک و فعالیت اقتصادی در مرز‌های ایران و افغانستان مشکلی به وجود نمی‌آورند، اما کنار رفتن دولت مستقر این کشور تایید و حمایت‌های جهانی را داشت، قطعا تغییراتی در فضای اقتصادی افغانستان نیز به وجود خواهد آورد.
مرکز پژوهش‌های اتاق بازرگانی ایران در گزارشی به بررسی این تغییرات پرداخته و ابعاد مختلف آن را در اقتصاد ایران بررسی کرده است.
در مقدمه این گزارش آمده است: بدون شک، تغییرات شگرف و غیرقابل‌پیش‌بینی افغانستان، خروج نیرو‌های خارجی و هژمونی طالبان در این منطقه، سبب ایجاد نظم سیاسی جدیدی در این کشور شده که درک ماهیت و مشخصات آن از اهمیت بالایی برای ایران برخوردار است.
در ادامه تصریح شده: حضور طالبان در رأس قدرت در این کشور، به لحاظ استراتژیک پیامد‌های متعددی به دنبال خواهد داشت. قطع کمک‌های مالی بین‌المللی، عدم همکاری هند با طالبان، فراهم شدن زمینه برای حضور هرچند محدود کشور‌های قطر و ترکیه و نامعلوم بودن موضع چین در قبال افغانستان، ازجمله مهم‌ترین متغیر‌های تاثیرگذاری است که روابط تجاری ایران را با افغانستان متأثر خواهد کرد؛ لذا پیگیریِ سیاست تنش‌زدایی و مذاکره ایران با بازیگران رقیب و بالا بردن آستانهٔ تحریک‌پذیری کشور و ارتباط منسجم و پیوسته با اقتصاد جهانی اهمیت ویژه‌ای در حفظ سهم ایران از بازار این کشور پیدا می‌کند. از سوی دیگر تا زمانی که شرایط نااطمینانی و بی‌ثباتی‌های دوران گذار در افغانستان پابرجا باشد، چشم‌انداز روابط تجاری ایران و افغانستان دشوار و مبهم خواهد بود؛ وضعیتی که نامعلوم بودن شکل و ماهیت نقش‌آفرینیِ چین نیز به آن دامن خواهد زد.
بیشتر بخوانید: آیا رقابت داعش خراسان و القاعده برنامه‌های چین برای افغانستان را نابود می‌کند؟
این گزارش در بخش دیگری به آینده ترانزیت پرداخته و توضیح داده: در حوزه ترانزیت، اهمیت افغانستان برای ایران، در پیوند با سه بازیگر دیگر شامل هند، چین و پاکستان معنا پیدا می‌کند. چین و هند هر دو نظر ویژه‌ای به افغانستان داشته و پاکستان نیز احتمالاً می‌کوشد تا با کمرنگ کردن نقش رقیب دیرینه خود، هند، در رقابت با ایران قرار گیرد؛ لذا چشم‌انداز چنین وضعیتی، در بهترین حالت توسعه با تأخیر بندر چابهار و برآیند‌های نامطلوب اقتصادیِ آن و نیز کاهش درآمد‌های گمرکی ایران از ترانزیت و صادرات مجدد کالا‌های وارداتی به افغانستان خواهد بود؛ در حالی‌که پاکستان بخش عمده‌ای از این درآمد‌ها را به خود اختصاص خواهد داد.
اتاق ایران با اشاره به برخی فرصت‌های اقتصادی جدید، گفته: به دلیل احتمال قطع صادرات برق توسط تاجیکستان در اعتراض به حضور طالبان در عرصه قدرت این کشور، در حوزه صادرات انرژی، ایران می‌تواند از یک فرصت بالقوه برای تصاحب سهم بیشتر از بازار برق این کشور برخوردار شود. اگر چه در یک چشم‌انداز کلان، کاهش تقاضای کلی افغانستان به دلیل کوچک شدن اقتصاد این کشور می‌تواند در کوتاه‌مدت بر صادرات انرژی ایران تأثیر منفی داشته باشد. در حوزه سوخت نیز برتری ایران در تأمین بنزین و گازوئیل افغانستان همچنان پابرجا خواهد بود که یک مزیت استراتژیک برای ایران محسوب می‌شود.
د رمجموع، اگر چه به دلیل پیچیدگی شرایط در حال گذار در افغانستان، دستیابی به یک ارزیابیِ دقیق هنوز ممکن نیست، اما در نظر گرفتن نکات کلیدی و مشخص‌تر در وضعیت جدید افغانستان هم به لحاظ اقتصادی و هم استراتژیک، در سیاست‌گذاری‌های کلان ایران، به‌ویژه برای بخش خصوصی، یک امر بسیار ضروری خواهد بود.