اقتصاد24 – در بحران‌های اقتصادی، مردم بیشتر از قبل نسبت به فاصله داشتن هزینه و درآمد خود گله می‌کنند. هرچند که شاید اعدادی که در آمارها می‌آید قدری متفاوت‌تر باشد چرا که اقتصاد ایران تنها به یک مولفه وابسته نیست و برای تحلیل آن باید به کل شرایط آن، اشراف داشت.
با این حال، سوالی که پیش می‌آید این است که در طول 20 سال گذشته، هزینه و درآمد کل سالانه خانوارهای شهری و روستایی چه تفاوتی کرده و چقدر شکاف در این بین دیده می‌شود؟
در بررسی وضعیت خانوار شهری، بیشترین میزان اختلاف میان هزینه و درآمد مربوط به سال‌های 93 تا 96 است. در این سال‌ها و آنطور که نمودار نشان می‌دهد، هزینه کل از درآمد فاصله گرفته بود.
آنطور که آمارهای مرکز آمار ایران که پایه نمودار این گزارش است نشان می‌دهد، درآمد کل خانوار شهری در این سال‌ها (93 تا 96) بیشتر از هزینه کل بوده. از طرف دیگر، در سال‌های 92 تا 93، هزینه کل خانوار شهری بیشتر از درآمد کل بوده و در برخی موارد نمودارها روی یکدیگر قرار داشتند. به این معنا که هزینه و درآمد در برخی سال‌ها با هم برابری می‌کرد.
بالا بودن فاصله هزینه و درآمد در خانوار روستایی
اما وضعیت خانوار روستایی در سال‌های مشابه با خانوار شهری قدری متفاوت است. در طول سال‌های 93 تا 96، میزان اختلاف هزینه و درآمد بیشتر از خانوار شهری بوده و قبل‌تر از آن، یعنی سال‌های 86 تا 90، هزینه کل به کلی بر درآمد کل غالب بوده است. اگر بخواهیم دقیق‌تر به این بالا بودن هزینه کل نسبت به درآمد در خانوار روستایی نگاه کنیم، باید فاصله 82 تا 93 را برای آن بیان کرد. در این سال‌ها هزینه کل در بیشتر مواقع اختلاف مشخصی با درآمد کل داشته و از آن بالاتر بود. البته در برخی سال‌ها مانند سال 86 این ارقام به هم نزدیک‌تر بود.
مقایسه هزینه و درآمد خانوارهای شهری و روستایی طی 20 سال
در عین حال، مرکز آمار در سال 91 اقدام به طرح آمارگیری از هزینه و درآمد خانوارها در مناطق شهری و روستایی کرده بود. در گزارش سال 92 برخی سایت‌ها عنوان شده بود: «اگرچه با افزایش 23.8 درصدی درآمد سالانه خانوارهای شهری هزینه و درآمد آنها تراز می‌شود اما با وجود رشد 27 درصدی درآمد در خانوارهای روستایی میزان هزینه سالانه از درآمد آنها بیشتر است. بنابر اعلام مرکز آمار از آمارگیری از طرح هزینه و درآمد خانوارها در مناطق شهری و روستایی در سال گذشته متوسط کل هزینه خالص سالانه یک خانوار شهری حدود 16 میلیون و 428 هزار تومان بود که نسبت به رقم مشابه در سال قبل 23.8 درصد افزایش یافته است.»
سهم بالای مسکن در سبد خانوار
در عین حال گفته می‌شد که از کل هزینه سالانه خانوار شهری، نزدیک به 446 هزار تومان با سهم 27.1 درصد مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی و حدود 11 میلیون و 971 هزار تومان با سهم 72.9 درصد مربوط به هزینه‌های غیر خوراکی بوده که در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی، بیشترین سهم با 24 درصد مربوط به هزینه گوشت و در بین هزینه‌های غیر خوراکی بیشترین سهم با 46 درصد مربوط به مسکن بوده است.
همچنین در گزارش دیگری جزئیاتی درباره منابع تامین درآمد خانوارهای شهری عنوان شده بود: «منابع تامین درآمد خانوارهای شهری نشان می‌دهد که 27.7 درصد درآمد از مشاغل مزد و حقوق‌بگیری، 16.8 درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیر کشاورزی و 55.6 درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تامین شده است. منابع تامین درآمد خانوارهای روستایی نیز نشان می‌دهد که 24.9 درصد از مشاغل مزد و حقوق بگیری، 28.8 درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیر کشاورزی و 46.4 درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تامین شده است.» مرکز آمار همچنین در سال 92 عنوان کرده بود که هزینه خانوارهای روستایی 6 میلیون کمتر از شهری است.
با این حال، آنطور که نگاه کلی به این آمار نشان می‌دهد، در 20 سال گذشته مجموع اختلاف میان هزینه و درآمد در خانوار روستایی بیشتر از خانوار شهری بوده است. هرچند که در یک بازه زمانی یعنی سال‌های 93 تا 96، هر دو گروه یک الگوی مشخص داشتند: فراتر رفتن درآمد نسبت به هزینه‌ها.
در یک جمع‌بندی کلی و به استناد آماری که مرکز آمار ایران منتشر کرده، می‌توان اینطور گفت که در خانوار روستایی، در بیشتر مواقع هزینه کل بر درآمد غالب بوده است. در نقطه مقابل، در بررسی خانوار شهری می‌توان به این نکته رسید که در بیشتر مواقع، میزان درآمد و هزینه کل نزدیک به هم بوده اما در فاصله سال‌های 93 تا 96 میزان درآمد بالاتر رفته است.
اعداد چه می‌گویند؟
اما اعداد مشخصی که مرکز آمار ایران اعلام کرده می‌تواند تحلیل دیگری از این وضعیت ارائه کند. بر اساس این آمار، میزان درآمد کل خانوار روستایی در سال 96، حدود 20 میلیون تومان در سال بوده و میزان هزینه کل، بیش از 17 میلیون تومان. در همین سال، یک خانوار شهری، حدود 36.6 میلیون تومان در سال درآمد داشته در حالی که هزینه‌هایش بیش از 32.9 میلیون تومان بوده است.