اقتصاد۲۴- چند سالی است که واژه «مناطق کم برخوردار» بیشتر از گذشته در ادبیات حکمرانی کشور مشاهده می‌شود، مناطقی که هرچند به لحاظ ژئوپولتیکی مناطقی با کمترین امکانات زیستی، بهداشتی، آموزشی، رفاهی و ... هستند و منطقه آزاد چابهار با وجود اینکه دروازه ملل است و سازمانی به نام سازمان منطقه آزاد چابهار دارد تا از این بندر محرومیت زدایی کند اما به نظر می رسد در این کار تعلل کرده و هنوز که هنوز است چابهار در محرومیت مطلق به سر می برد!
فاصله شاخص‌های توسعه انسانی بین مناطق محروم و مناطق برخوردار، فوق‌العاده زیاد است
معین‌الدین سعیدی، نماینده چابهار در مجلس یازدهم با گلایه از عدم‌توسعه‌یافتگی در مناطق محروم به خصوص منطقه آزاد چابهار که محل رفت و آمد مسولان است پس از گذشت بیش از چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی، به اقتصاد۲۴ گفت: علیرغم اینکه در این سال‌ها اقدامات بزرگی در حوزه‌های مختلف برای مناطق محروم انجام و خدمات بی‌بدیلی هم ارائه شده، اما هنوز که هنوز است فاصله شاخص‌های توسعه انسانی بین مناطق محروم و مناطق برخوردار، فوق‌العاده زیاد است.
وی افزود: مردم حق دارند و سوالی را در حوزه مناطق محروم مطرح می‌کنند که تا کی قرار است وضع این‌گونه باشد؟ با این نظام بودجه‌ریزی و با این بودجه‌های قطره‌چکانی، قطعاً این فاصله‌ها نه تنها کمتر نمی‌شود، بلکه روز به روز بیشتر هم خواهد شد.
عضو مجمع نمایندگان استان سیستان و بلوچستان تصریح کرد: اکنون باید یک تبعیض مثبت به نفع مناطق محروم اتفاق بیفتد، ولی به این شکل و با عقب‌ماندگی‌های تاریخی که در حوزه مناطق محروم وجود دارد و با این روش‌های بودجه‌ریزی، اصلاً شدنی و قابل جبران نیست.
بودجه‌ریزی به نفع مناطق محروم
سعیدی اظهار داشت: به نظرم کاری که در حوزه وزارت نیرو و آبرسانی به مناطق محروم صورت گرفت، بسیار خوب بود و این مدل است که می‌تواند جواب بدهد. کاری که آقای محرابیان در حوزه آبرسانی در مناطق محروم در حال انجام دادن است، بحث جهاد آبرسانی است و کاری توام با خروجی است. از این‌رو، وزیری که روی کار می‌آید باید بگوید من شاید نتوانم مشکلات کل کشور را در کوتاه‌مدت حل کنم، ولی حداقل در جا‌هایی که هیچ‌کاری نشده، می‌توانم با یکسری اقدامات، یک تحول اساسی ایجاد کنم و واقعاً این‌کار را انجام بدهد.
بیشتر بخوانید: منطقه آزاد کیش قربانی اقدامات عبدالملکی / رحیم سرهنگی با رزومه‌ای پر از خالی سکاندار مهمترین منطقه آزاد کشور شد
نماینده چابهار یادآور شد: تا روش کار‌ها برای کمک به مناطق محروم اصلاح نشود و ساختار بودجه‌ریزی ما به نفع این مناطق محروم بهبود پیدا نکند، این فاصله‌های فاحش در حوزه بهداشت و درمان، پرسنل بهداشت و درمان، آموزش و پرورش، پرسنل آموزشی و اجرای طرح هادی و... ادامه خواهد داشت.
ضرورت ایجاد تبعیض مثبت به نفع مناطق محروم
وی گفت: در استان‌هایی که هیچ طرح توسعه‌ای بزرگ نداشته و یا شاهد حضور شرکت‌های خصوصی بزرگ و کارخانه‌هایی در آن‌جا نبودیم، می‌باید برایشان تبعیض مثبت اتفاق بیفتد. اینجا دولت باید جور عدم‌حضور بخش خصوصی را بکشد و صرفاً متر و معیار سازمان برنامه و بودجه نباید بر اساس شاخص جمعیت باشد.
سعیدی افزود: من فکر می‌کنم ما در درجه اول باید زیرساخت‌های عمرانی را ایجاد و تقویت کنیم. مثلاً بروید در اتاق معاون وزیر راه، نقشه بزرگراه‌های کشور را ببینید. در کل کشور به برکت نظام جمهوری اسلامی، کار‌های خیلی بزرگی در حوزه راه انجام شده است، اما در استان سیستان و بلوچستان هنوز شبکه بزرگراه‌های ما خیلی محدود است. باز هم تکرار می‌کنم تا ساختار بودجه‌ریزی به نفع مناطق محروم بازتعریف نشود، هیچ تحول ملموسی اتفاق نمی‌افتد و مردم هم مدام می‌پرسند تا کی قرار است برچسب زشت محرومیت بر روی مناطق ما باشد؟
دولت برای ورود بخش خصوصی به مناطق محروم بسته‌های تشویقی ارائه کند
نماینده چابهار تصریح کرد: پیشنهاد‌های من برای مناطق کم‌برخوردار، ایجاد و تقویت زیرساخت‌ها و تحول در ساختار بودجه‌ریزی و ارائه تسهیلات بیشتر و تشویق بخش خصوصی برای حضور در این مناطق است. شاید به صورت طبیعی، بخش خصوصی علاقه و انگیزه برای ورود به مناطق محروم و سرمایه‌گذاری نداشته باشد و در یک کلام برایش نصرفد، در اینجا دولت باید با ارائه بسته‌های تشویقی، این انگیزه را به بخش خصوصی تزریق کند تا به لطف و مدد این همت، مردم آن مناطق هم پس از سال‌ها، در بسیاری از حوزه‌ها، روی خوش زندگی را به خود ببینند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: در بسیاری از مناطق محروم، بالاترین مولفه‌های امنیت ملی را شاهد هستیم، اما این‌ها نباید توجیهی برای مسئولان جهت ادامه وضعیت باشد. از طرفی، محرومیت بعضی استان‌ها، برخی پیامد‌های منفی را هم دربردارد؛ مثلاً مهاجرت و یا تا حدی برهم خوردن آداب و رسوم فرهنگی و اجتماعی منطقه. شک نکنید اگر مسئولان با برنامه هدفمند، نگاه خاص و ویژه‌تری به مناطق محروم داشته باشند، چالش‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در این مناطق به حداقل خود خواهد رسید و حتماً کمتر شاهد خالی شدن برخی مناطق از سکنه خواهیم بود.