اقتصاد۲۴-حالا مدتهاست بحث عضویت یا عدم عضویت در اف‌ای‌تی‌اف بحث داغ روز در عرصه سیاست ایران است این در حالی است که بسیاری معتقدند این تصمیم باید در محافل حقوقی اتخاذ شود و کارشناسان و فعالان اقتصادی در کنار فعالان حقوقی درباره ماهیت این کنوانسیون نظر بدهند، اما اینجا مساله به سیاست ربط پیدا کرده است.
عباس آرگون عضو اتاق بازرگانی در خصوص اینکه آیا بدون FATF ایران قادر به تجارت بین المللی است؟ پاسخ داد: در بحث ارتباطات بین المللی محدودیت‌های کلی باید برداشته شود. محدودیت‌های ناشی از تحریم‌هاست و به نوعی پذیرش قواعد تجارت بین‌المللی که یکی از آن‌ها بحث FATF است. باید زیرساخت‌های ارتباط با دنیا را فراهم کنیم و این زیرساخت را نمی‌توان در یک لحظه ساخت از این رو متناسب با ساختار باید شرایط را مهیا کنیم.
وی ادامه داد: از نظر نظام بانکی، ارتباطات، بانک‌ها و کفایت سرمایه و ... باید استاندارد‌های روز دنیا را در تعامل داشته باشیم تا بتوانیم با نظام مالی دنیا در تعامل و ارتباط باشیم. بالاخره منافع ما ایجاب می‌کند با رعایت حفظ و رعایت منافع ملی در پیمان‌ها و نظامات بین المللی هم شرکت کنیم و بپذیریم.
بیشتر بخوانید:بدون پذیرش FATF سرمایه گذاری چین در ایران فقط وعده است/ تجارت ایران با تحریم‌ها همچون پرنده در قفس است
ارگون براین باور است بحث تحریم‌ها، نظام سوئیفت، بحث FATF است و وقتی این‌ها را نمی‌پذیرید به نوعی در لیست سیاه و خاکستری می‌روید و به نوعی درصد ریسک خود را در تامین مالی در دنیا افزایش می‌دهید. بالاخره در تسهیلات و نظامات بانکی بخواهید ورود کنید و جذب سرمایه داشته باشید اگر این موارد را نپذیرید سطح ریسک شما بالاتر است. اینکه با نرخ‌های بالاتری تسهیلات را می‌گیرید، بهای تمام شده برای ایران بالا می‌رود. اگر قواعد دنیا را بپذیرید می‌توانید بهای تمام شده محصولات و تامین مالی را در حوزه‌های مختلف کاهش بدهید. اگر خارج از قواعد دنیا باشید باید هزینه‌های بیشتری پرداخت کنید.
عضو اتاق بازرگانی در ادامه افزود: تحریم‌ها منتج به افزایش هزینه‌ها شده است. درست است که ما کالا تامین می‌کنیم یا می‌فروشیم، ولی قیمت این کار برای تاجر ایرانی متفاوت است. متاسفانه بخواهید کالایی تامین کنید قطعا نمی‌توانید از همه سرویس‌ها خرید کنید. به دلیل تحریم مجبور هستیم از واسطه‌ها خرید کنیم و در نتیجه غیر از خرید به قیمت بالاتر باید هزینه حمل بیشتری هم پرداخت کنیم و ریسک بیشتری در نقل و انتقالات پولی بپذیریم. همچنین کیفیت مدنظر را نمی‌توانیم تامین کنیم. همه این‌ها در بهای تمام شده تاثیرگذار است. در سوی دیگر، در فروش یا صادرات هم با مشکل مواجه هستیم. ما کالایمان را با قیمت پائین تری باید بفروشیم، ریسک بیشتری بابت حمل باید بپردازیم و ریسک بیشتری باید تحمل کنیم و هزینه مالی بیشتری را پرداخت کنیم در نتیجه سود کمتری ببریم.
ریسک ما بالاست
این فعال اقتصادی گفت: ما اگر در تحریم نباشیم می‌توانیم از نظام بانکی با درصدی از مبلغ کالا، ال سی باز کنیم و کالا تولید و حمل کنیم و بعد پول را پرداخت کنیم و حتی یوزانس استفاده کنیم. وقتی تحریم هستید سوئیفت ندارید و نمی‌توانید ال‌سی استفاده کنید و تعهدی طرف ندارد که کالا را به شما بدهد. وقتی در نظام ال‌سی است بانک‌ها در تعامل با هم هستند و شما ریسک حداقلی را دارید. ولی وقتی نظام بانکی در این میان نیست با ریسک بیشتری می‌پذیرید.
آرگون در پایان تاکید کرد: باید نظام بانکی ما متناسب با استاندارد‌های نظام بانکی دنیا رشد کند. اگر روزی محدودیت‌ها برداشته شود، بتوانید تعامل ایجاد کنید و بازه زمانی صرف نشود تا خود را به سطح استاندارد برسانید تا بتوانید ارتباط برقرار کنید. باید از منظر زیرساختی و کفایت سرمایه، بانک ما کارگزار بانک دیگری شود. باید آن سطح استاندارد‌های لازم را داشته باشیم. استاندارد‌هایی که در نظام بانکی جهانی وجود دارد باید آموزش‌های لازم را ببینیم. نیروی انسانی ما باید در نظام بانکی این آموزش را ببیند. وقتی نظام بانکی ما نسبت به نظام بانکی دنیا تعامل نداشته باشد عقب می‌ماند. نباید به خاطر محدودیت همه چیز را عقب بیندازیم و آموزش ندهیم. این محدودیت مادام العمر نیست و بالاخره برداشته می‌شود. دوباره بازه زمانی را از دست ندهیم که این بستر‌ها فراهم شود.