اقتصاد24 - در شروع خاطرنشان می کنیم که ما این 10 حقیقت را به شکل کاملا درست از حیث اطلاعاتی و آماری برایتان تعریف می کنیم و قضاوت و علت دلایل و توضیحات بیشتر آن را به خودتان می سپاریم.
کارل بنز خودرو را اختراع نکرد
برایتان جالب خواهد بود وقتی متوجه شوید که تاکنون، هرچه درمورد اختراع خودرو شنیده اید، به نوعی مصادره کردن زحمات فراوان دیگران بوده است! در حقیقت خودرو به معنی واقعی آن، یعنی وسیله ای که حرکت اش از خودش باشد (در مقایسه با گاری و کالسکه!) ، اولین بار به کمک بخار، توسط نیکلاس جوزف کوگنو، در سال ۱۷۶۹ اختراع شد. از آن مهم تر، همانطور که بهتر می دانید یک خودرو متشکل از اجزای مختلفی است که هر یک توسط افراد متفاوتی ابداع شده اند. در کنار همه این موارد، این مورد را هم اضافه کنید که اولین موتور احتراق داخلی در جهان نیز توسط ژوزف نیپس در سال ۱۸۰۷ اختراع شد.
سوال، پس دقیقا آقای بنز چه کرد؟ آنچه که کارل بنز در سال ۱۸۸۶ انجام داد این بود که تمامی اختراعات را در کنار یکدیگر کمی منسجم تر و به شکل امروزی تر قرار داد و از آن مهمتر برای اولین بار این اختراع را به ثبت رساند!
خودرو ها 95% عمرشان را در حالت پارک می گذرانند
علاقه وافر ما به خودرو ها، تسهیل کردن روند زندگی و روزمرگی، نتیجه شان می شود ترافیک های روزانه ای که می بینید. یک لحظه تصور کنید و با یک نسبت تناسب ساده در نظر بگیرید که اگر قرار بود خودروها همواره مورد استفاده قرار می‌گرفتند نه اینکه ۹۵ درصد طول عمر خودشان را پارک باشند، آن وقت چه اتفاقی برای ترافیک می افتاد؟
نتیجه‌ای که می‌گیریم این نباید باشد که کمتر از خودروها استفاده کنیم. خیر قضیه تا همینجای کار نیز عیب دارد! به طور میانگین در دنیا، خودرو ها بیشتر از این که فرسوده و خراب شوند، با پیری از بین می روند. نه استفاده زیاد. در هر صورت چه بخواهیم چه نخواهیم، این واقعیت نشان از آن دارد که در آینده، دنیا ما را محکوم می‌کند که به شکل اشتراکی و بهینه تر از خودرو ها استفاده کنیم. بخصوص در کشور ما، علی الخصوص در پایتخت، تک سرنشینی نیازمند پرداخت و فرهنگ سازیِ فراوانی دارد.
مخترع کروز کنترل نابینا بود
رلف تیتور با وجود آنکه از سن ۵ سالگی بینایی خود را از دست داد اما همواره یک مخترع پرطرفدار بود. اولین خدمت او پس از فارغ التحصیلی با مدرک مهندسی مکانیک از دانشگاه پنسیلوانیا در مورد روتورهای توربین بخار استفاده شده در ناوشکن های قایقرانی نیروی دریایی بود. بعدها او به رئیس بزرگ تولید کننده قطعات خودرو تبدیل شد.
داستان اختراع کروز کنترل نیز به مسافرت او با وکیلش برمی گردد. زمانی که آنها با تمرکز در حال صحبت و مذاکره در حین سفرشان بودند، کم و زیاد شدن سرعت خودرو ظاهرا آنقدری روی مغز آقای تیتور راه رفت که پس از آن سفر، روی پدیده ای که امروزه با نام کروز کنترل می شناسیم شروع به کار کرد و خیلی زود آن را اختراع نمود.
شرکت ولوو کمربند ایمنیِ 3 نقطه ای را اختراع کرد
در حقیقت این مورد موضوعی است که اکثریت از آن آگاه هستند. اما دو دلیل برای ذکر آن در این لیست وجود دارد. دلیل اول این است که کمربند ایمنی سه نقطه ای، اختراعی بسیار مهم و هوشمندانه بود. در واقع این موضوع را می توان تا این اندازه بسط داد که یکی از مهمترین اختراعاتِ کل جهانِ خودرو محسوب می شود.
همین قدر بگوییم که کمربند های سه نقطه ای در ایمنیِ خودروها تحولی را به وجود آوردند تا آنجا که به طور آماری، هر ۶ ثانیه جان یک نفر را نجات می دهند. دلیل بعدی به نوعی طرفداری شخصی از این خودروساز است. چرا که ولوو این اختراع خود را هیچ گاه ثبت نکرد و در واقع راه را برای سایر خودرو سازان باز گذاشت که از این ابداع استفاده کنند. ولوو برای ایمنی خودروهای دنیا خدمت های فراوان کرده است!
چرخ ها 3500 سال پیش از میلاد اختراع شده اند
جالب است بدانید که چرخ ها ۳۵۰۰ سال پیش از میلاد اختراع شده اند. مکان اختراع نیز به محدوده بین النهرین بر می گردد. اما این قسمت هیجان انگیز ماجرا نیست. قسمت جالب داستان از این قرار است که در واقع هیچ کسی نمی داند که چرخ ها برای چه اختراع شده بودند.
چرخ ها برای اولین بار در راستای استفاده در کوزه گری ساخته شدند. سپس بیش از ۳۰۰ سال طول کشید تا اولین بار بشر آن را در حمل و نقل و ارابه ها بکار ببرد.
ربطی ندارد اما جالب است بدانید که بشر سال ها قبل از اختراع چرخ، شمع، فلوت و نوشیدنی های الکلی را به وجود آورد!
یک خودرو از 30,000 قطعه ساخته شده
اینکه خودرو از 30000 قطعه مختلف ساخته شده خیلی جای تعجب ندارد و انتظاری غیر از آن هم نمی توان داشت. اما این نکته زمانی شگفت انگیز می شود وقتی تصور کنیم که 30 هزار عضو چطور منسجم و هماهنگ با هم کار می کنند! واقعا جای شگفت دارد وقتی که همه ما، به محصولی متشکل از این تعداد جزء مختلف اعتماد کامل می کنیم و انتظار عملکرد درست از آنها داریم. روز به روز هم خودرو ها قابل اعتماد تر می شوند.
از اجزای اصلی نظیر موتور ، گیربکس، تعلیق و ... فاکتور بگیرید. سپس خواهید دید بدون آنها همچنان یک اتومبیل سیستمی بسیار شلوغ و پیچیده است.
یک خودروی معمولی مجموعا به اندازه یک کیلومتر سیم کشی دارد
با گذشت زمان، خودرو ها با پیشرفت شان، بیشتر به سیستم های الکتریکی و کامپیوتری وابسته می شوند. به طور میانگین یک خودروی معمولی، حدود ۲۵ کیلوگرم تنها سیمِ مسی دارد. دقت کنید که داستان خودروهای لوکس کاملاً متفاوت است و وقتی آنها را بررسی می کنیم به ارقام چندین برابری می رسیم. همچنین حساب خودروهای الکتریکی نیز خودتان بهتر می دانید که کاملا جداست. این در حالی است که تا اواخر دهه 40 میلادی خودرو ها مجموعا ۵۰ تکه سیمِ جدا داشتند که طول آنها با ارفاق هم به 40 متر نمی رسید. و اکنون صحبت کیلومتر است.
محدودیتِ سرعت در بزرگراه های آمریکا به دلیل امنیت نیستند
در آمریکا در سال 1973 قوانین تثبیت شده، سرعت بزرگراه ها را به 55 مایل بر ساعت (88 کیلومتر بر ساعت) محدود کردند. احتمالا شما هم پیش خود فکر می کنید که مهندسین راه، ضرایب اصطکاک و ایمنی و شرایط مختص جاده ها را در نظر گرفته اند و حداکثر سرعتی که اطمینان در آن تضمین شده است را به عنوان محدودیت سرعت برگزیده اند. اما داستان از قرارِ دیگری است. ظاهرا سرعت مجاز و مطمئنِ مهندسین، رقمی به مراتب بالا تر از 88 کیلومتر بر ساعت است. داستان خبر از ورود سازمان محیط زیست به این ماجرا دارد. یعنی محیط زیست به دلیل بهینه کردن میزان آلودگیِ خودرو ها اجازه ی سریع تر رفتن اتومبیل ها را نمی دهد.
در گذشته نزدیک، با کاهش آلودگی خودرو ها، شاهد افزایش سرعت مجاز در برخی بزرگراه های آمریکا بوده ایم. تعداد اندکی به 65 و در تگزاس چند اتوبان به 85 مایل بر ساعت (حدود 137 کیلومتر بر ساعت) افزایش پیدا کرده اند.
هر 18 سال، یکبار تصادف را تجربه خواهیم کرد!
آمار نشان می دهد که بطور میانگین هر انسانی، دقت کنید که این عدد مربوط به همه است، چه آنهایی که راننده اند چه آنهایی که هیچوقت پشت فرمان نمی نشینند، هر 18 سال یکبار سهمیه ی تصادف دارند! این عدد از صنعت بیمه آمریکا برای مردم این کشور اعلام شده. در واقع مردم دنیا بطور متوسط، دست کم 4 بار تصادف را در طول عمر خود تجربه خواهند کرد. این موضوع دیگر کلیشه ای شده که در کشور ما قطعا اعداد تصادف بیشتر از نُرم جهانی است.
شاید با خود فکر کنید که هر 18 سال یک تصادف در مجموع حرف مضخرفی به نظر میاید، با شما موافقم. اما ای کاش همینطور بود! متاسفانه این آمار درست اند. همانطوری که تمام آمار مربوط به تصادف به دلیل استفاده از تلفن همراه، یا میزان چند برابریِ تصادف در شب و یا آمار بیشتر تصادفات در ساعات شلوغی و ... همگی درست بوده و هستند. در اینجا لازم است یک داده ی دیگری را نیز با هم بررسی کنیم.
نسبتِ احتمال مرگ و میر در یک تصادف، 1 به 5000 است. اکنون می توان این دو موضوع را جمع کرد و خاطرمان کمی آسوده تر شود. هرچند باز یادآوری می کنیم که این ها آمارِ تصادفات کشور آمریکا هستند و امنیت خودرو ها و کلا شرایط موجود در کشور ما، اعداد را غم انگیزتر می کنند.
متاسفانه هرچه جلوتر می رویم، با وجود آنکه خودرو ها بسیار ایمن تر می شوند، تجهیزات و امکاناتِ ایمنی نیز افزایش می یابند، اما فرهنگ رانندگی و مسائلی که به شخص راننده بستگی دارد روز به روز بد تر می شود. و اگر آمار تصادف به مرور زمان کمتر می گردد به هیچ عنوان ریشه در راننده ها ندارد. این خودرو ها هستند که تلاش بیشتر می کنند.
جالب است بدانید زمانی رادیو در خودرو ها ممنوع بود و به نوعی عامل حادثه محسوب می شد. در حال حاضر رادیو که رادیوست، انواع و اقسام مدیا و رسانه در خودرو ها یافت می شوند اما همچنان تلفن همراه یکی از دلایل اصلی حادثه با خودرو و تصادفات است.
اولین تصادف تاریخ خودرو، در سال 1891 رخ داد
اولین تصادف دنیا با خودرو به شکل احمقانه ای اتفاق افتاد. جان ویلیام لمبرت، وسیله نقلیه تک سیلندر بنزینی ای را ساخت، سپس با آن شروع به حرکت کرد. این خودرو می توانست حداکثر سرعتی معادل 8 کیلومتر بر ساعت داشته باشد. که ظاهرا در همان هم موفق نبود. چرخ خودروی آقای لمبرت به ریشه ی درختی برخورد کرد و خودروی زیبایش واژگون شد و بدین ترتیب اولین تصادف دنیا، 128 سال پیش، با تنها چند کیلومتر بر ساعت که اتفاقا بسیار هم خطرناک بود، به وقوع پیوست.
منبع: دیجیاتو