پایگاه خبری، تحلیلی اقتصاد24

دانیل کانمان، متولد ۵ مارس ۱۹۳۴ میلادی و برنده نوبل اقتصاد در سال ۲۰۰۲ میلادی است. او به دلیل تلاش‌هایش در حوزه تصمیم‌گیری و اقتصاد رفتاری در جهان شناخته شده است.

توماس پیکتی، اقتصاددان فرانسوی، با تحلیل‌های تاریخی و آماری خود، شکاف‌های ثروت و نابرابری را در جهان مدرن به چالش کشیده است. آثار او، به ویژه «سرمایه در سده بیست و یکم»، تلاش برای درک ریشه‌های نابرابری و مسیرهای دستیابی به برابری را پیش چشم ما قرار می‌دهد.

رابرت لوکاس جونیور یک اقتصاددان کلاسیک جدید بود که با تأکید بر منطقی بودن تصمیم‌گیری‌های فردی در سطح خرد و پیامدهای آن بر سیاست‌گذاری کلان، توانست جایزه نوبل را کسب کند و به یکی از چهره‌های محوری در بحث‌های مربوط به مدیریت اقتصاد در جهان تبدیل شود.

والراس نخستین کسی بود که تلاش کرد نشان دهد چگونه کل اقتصاد، شامل خرید و فروش چندین کالا، می‌تواند به تعادل برسد و نیرو‌های بازار را به‌صورت ریاضی تحلیل کند.

نوریل روبینی، اقتصاددان ایرانی‌الاصلی که در استانبول به دنیا آمده بود، به‌عنوان کسی شناخته می‌شود که پیش از وقوع بحران مالی جهانی ۲۰۰۸، درباره فروپاشی بازار مسکن آمریکا هشدار داد؛ هشداری که در زمان خود چندان جدی گرفته نشد

اسحاق هورویچ، اقتصاددان و آمارشناس یهودی–آمریکایی، از چهره‌های تأثیرگذار در مطالعات معدن، جنبش‌های سوسیالیستی و ادبیات ییدیش بود و مسیر زندگی او از انقلاب روسیه تا دانشگاه‌های آمریکا در ادامه متن بررسی شده است.

پل کروگمن اقتصاددان نئوکینزی است که در سال ۲۰۰۸ موفق به دریافت جایزه نوبل به دلیل تحلیل الگوهای تجاری و موقعیت فعالیت‌های اقتصادی شده است. در این مطلب درباره زندگینامه و نظرات پل کروگمن بخوانید.

رابرت شیلر، اقتصاددان آمریکایی و برنده جایزه نوبل اقتصاد ۲۰۱۳، به‌خاطر پیش‌بینی حباب‌های مالی و ارائه شاخص‌های مهم بازارهای سرمایه شناخته شده است؛ جزئیات بیشتر درباره زندگی و پژوهش‌های او در متن آمده است.

کالکی در ۱۹۷۰ نامزد دریافت جایزه نوبل اقتصاد شد، اما چند ماه پیش از اعلام نتایج درگذشت؛ بدون آنکه جایزه‌ای دریافت کند. کالکی نمونه‌ای استثنایی از ترکیب تحلیل مارکسیستی، مدل‌سازی ریاضی، داده‌محوری و نگاه اجتماعی؛ و همین تنوع فکری او را به چهره‌ای ماندگار در اقتصاد نئومارکسیستی و پساکینزی تبدیل کرد.

آنتهوون امروز، در ۹۰ سالگی، همچنان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نظریه‌پردازان نظام سلامت جهان شناخته می‌شود؛ اقتصاددانی که تلاش کرد با استفاده از ابزار‌های تحلیل اقتصادی، کیفیت درمان را بالا ببرد، هزینه‌ها را کاهش دهد و سیاستگذاری سلامت را علمی‌تر و پاسخگوتر کند.