خدمات مصوب بیمه‌ای تناسبی با هزینه‌های اتیسمی ندارد

اقتصاد۲۴ - یک عضو هیئت مدیره انجمن اتیسم ایران، اظهار کرد: به دلیل هزینه و محدودیت‌هایی که خانواده‌های دارای فرزند مبتلا به اتیسم در نگهداری از این کودکان دارند مجبور می‌شوند از هزینه بیمه‌های تکمیل درمان صرف نظر کنند.

روز‌های پایانی سال ۱۳۹۹ با یک خبر خوش برای خانواده‌های مبتلایان به اتیسم به پایان رسید.

درآخرین جلسه شورای عالی بیمه، پوشش دهی خدمات توانبخشی ویژه طیف اختلال اتیسم توسط سازمان بیمه سلامت ایران طبق پروتکل استاندارد مطروحه مصوب و خدمات توانبخشی اختلال طیف اوتیسم تحت پوشش بیمه قرار گرفت.

بیشتر بخوانید: ۱۳ فروردین؛ روز جهانی آگاهی از اوتیسم

"محمود کریمی"، در پاسخ به این پرسش چابک‌آنلاین که "آیا تنها حمایت بیمه‌های پایه مانند سلامت و تامین اجتماعی از مبتلایان به اتیسم کافی است؟ " گفت: خیر؛ برای فهمیدن این موضوع کافی است به بسته نیازمندی‌های حداقلی یک کودک اتیسم نگاه کنیم، درواقع هزینه‌های یک مبتلا به اتیسم تنها هزینه‌های مستقیم نیست و پوشش بیمه کاملا آن‌ها را پوشش نمی‌دهند.

وی، ادامه داد: یک کودک مبتلا به اتیسم هزینه‌های دیگری به خانواده تحمیل می‌کند، ازجمله امکانات پیرامونی که حتی به چشم نمی‌آیند و همین خوشحالی که الان به‌واسطه بیمه‌های همگانی از جنس بیمه سلامت و ... داریم، بخش کمی از نیاز‌های خانواده راپوشش می‌دهد.

این عضو هیئت مدیره انجمن اتیسم، گفت: درحال حاضر شرکت‌های بیمه غیردولتی به‌طور مشخص پوششی به اسم پوشش مبتلایان به اتیسم ندارند و در قالب بیمه تکمیل درمان و بیمه درمانی سرویس می‎‌دهند.

کریمی، توضیح داد: بچه‌های مبتلا به اتیسم اختلال‌هایی دارند که مشخص است چه هزینه‌هایی به آن‌ها تحمیل می‎‌شود و چه شرایطی را برای داشتن حداقل زندگی نیاز دارند، بنابراین با مشکل پوشش بیمه‌ای مواجه می‌شوند و با توجه به ریسک‌هایی که نیاز است شرکت‌های بیمه خصوصی پوشش دهند، می‌توان به این شرکت‌ها حق داد که از این موضوع فاصله بگیرند.

وی، گفت:دارو‌های مبتلایان به اتیسم هم شرایط مذکوررا دارد یعنی گاهی درتامین دارو و هزینه‌هایی که برای دسترسی نیاز است محدودیت‌هایی وجود دارد.

کریمی، اضافه کرد:درمورد سطح پوشش و متوسط دارو‌ها وحتی بخش کمک‌های مراقبتی که بچه‌ها نیاز دارند، به عنوان مثال اینکه بتوانند به تکلم برسند باید آموزش‌های پیوسته‌ای داشته باشند و اینگونه نیست که با ۳ ماه کاردرمانی، بازی درمانی و یا گفتار درمانی نتیجه حاصل شود بلکه باید این درمان چند سال ادامه داشته باشد.